Dzieło, które musi być wykonane

Bóg objawił to, co się wydarzy w dniach ostatecznych, żeby Jego lud mógł się przygotować na napaści przeciwników i ich gniew. Ci, których ostrzegł o wypadkach, jakie mają nadejść, nie powinni w bezczynnym spokoju wyczekiwać nadchodzącej burzy, pocieszając się tym, że Pan będzie chronił swych wiernych w dniu udręki. Mamy być ludźmi oczekującymi swego Pana nie w próżniactwie i bezczynności, ale z niezachwianą wiarą podczas gorliwie wykonywanej pracy. I nie czas teraz pozwalać naszym myślom zajmować się rzeczami małej wagi. Kiedy ludzie śpią, szatan działa, chcąc stworzyć takie warunki, w których lud Pański nie otrzyma ani miłosierdzia, ani sprawiedliwości, ani łaski. Obecnie ruch w sprawie niedzieli toruje sobie drogę w ciemnościach. Przywódcy ukrywają prawdziwe zamiary i wielu łączących się z tym ruchem nie dostrzega, dokąd płynie jego podziemny nurt. Jego charakter jest łagodny, pozornie chrześcijański, ale w odpowiednim czasie, kiedy przemówi, objawi ducha smoka.SS2 107.3

Naszym obowiązkiem jest czynić wszystko, co w naszej mocy, by odwrócić grożące nam niebezpieczeństwo. Powinniśmy dążyć do usunięcia wszelkich uprzedzeń do nas, ukazując siebie we właściwym świetle. Powinniśmy ludziom wyjaśnić prawdziwy sens tego, o co rzeczywiście chodzi, i w ten sposób wystosować możliwie najskuteczniejszy protest przeciwko zarządzeniom ograniczającym wolność sumienia. Powinniśmy w taki sposób badać Pismo Święte, by móc uzasadnić swą wiarę i zdać z niej sprawę. Prorok powiada: “Bezbożni będą postępować bezbożnie. Żaden bezbożny nie będzie miał poznania, lecz roztropni będą mieli poznanie”. Daniela 12,10.SS2 107.4

Ten, kto ma przystęp do Boga przez Chrystusa, widzi przed sobą poważne dzieło do wykonania. Teraz jest czas przywdziać zbroję i uchwycić się ramienia ofiarowanej nam mocy. Modlitwa Dawida winna być modlitwą wszystkich kaznodziejów i wiernych: “Czas już, by Pan rozpoczął działanie, gdyż naruszono zakon twój”. Psalmów 119,126. Niechaj słudzy Pańscy płaczą między przedsionkiem a ołtarzem, wołając: “Zmiłuj się nad swoim ludem, Panie, i nie wystawiaj na hańbę swojego dziedzictwa”. Joela 2,17. Bóg zawsze ujmował się za swoim ludem, gdy był w potrzebie, gdy wydawało się, że nie ma najmniejszej nadziei na uniknięcie zguby. Intrygi ludzi występnych, nieprzyjaciół Kościoła, podporządkowane są Jego mocy i Jego wszechwładnej opatrzności. On może wpłynąć na serca mężów stanu, może odwrócić gniew niezadowolonych i nie umiejących się pohamować wrogów Boga, prawdy i ludu Bożego, tak jak zawraca się wody rzek, jeśli uzna się to za konieczne. Modlitwa porusza ramieniem Wszechmocnego. Stwórca wszechświata, który rozkazuje gwiazdom i w harmonii utrzymuje ich bieg po niebie, Ten, którego słowo rządzi falami niezmierzonych wód morskich, ten sam nieskończony Stwórca będzie się ujmował za swoim ludem, jeśli Go będzie wzywać z wiarą. Powstrzyma i ograniczy moce ciemności dopóty, dopóki świat nie otrzyma ostrzeżenia i wszyscy, którzy je przyjmą, nie przygotują się do walki.SS2 108.1