Skarb w niebie

Teraz nie jest czas, żeby lud Boży gromadził skarby w tym świecie i przywiązywał do nich serce. Czas, w którym, jak ongiś uczniowie Jezusa, zmuszeni będziemy szukać schronienia w miejscach pustynnych i samotnych nie jest już odległy. Jak oblężenie Jerozolimy przez wojska rzymskie było dla chrześcijan z Judei sygnałem do ucieczki, tak ostrzeżeniem dla nas będzie czas, kiedy Stany Zjednoczone prawnie przypiszą sobie moc wymuszenia świętowania papieskiej niedzieli. Wtedy będzie pora opuścić wielkie miasta, a także przygotować się do opuszczenia małych miast i miasteczek, by szukać schronienia i zachować życie w zaciszu gór. Już dzisiaj nie powinniśmy szukać tu, na ziemi, kosztownych mieszkań, ale powinniśmy przygotowywać się do wkroczenia do lepszej ojczyzny, niebieskiej krainy. Zamiast wydawać pieniądze na zapewnienie sobie wygód, powinniśmy się starać, żeby gospodarować nimi oszczędnie. Każdy otrzymany od Boga dar powinniśmy używać ku Jego chwale, pośrednicząc w głoszeniu światu ostrzegawczego poselstwa. Bóg ma dla swych współpracowników pracę w miastach. Nasze istniejące już misje potrzebują wsparcia, a nowe muszą powstawać i rozpoczynać swą działalność. Potrzebujemy wiele środków, by dzieło wciąż szło naprzód. Potrzebne są domy modlitwy, do których można by zaprosić ludzi, aby słuchali prawdy na obecny czas. Właśnie dla ziszczenia tego zamierzenia Bóg powierzył swoim szafarzom środki finansowe. Lokujcie je nie w ziemskich przedsięwzięciach, bo wówczas dzieło Boże napotka na przeszkody. Inwestujcie wasze pieniądze tam, gdzie możecie spożytkować je dla dobra sprawy Bożej! Przekażcie wasze skarby do nieba, zanim sami się w nim znajdziecie.SS2 118.4

Każdy członek zboru powinien siebie i wszystko, co posiada, złożyć na ołtarzu Bożym. Teraz bardziej niż kiedykolwiek przedtem jest na czasie napomnienie Zbawiciela: “Sprzedajcie majętności swoje, a dawajcie jałmużnę. Uczyńcie sobie sakwy, które nie niszczeją, skarb niewyczerpany w niebie, gdzie złodziej nie ma przystępu, ani mól nie niszczy. Albowiem, gdzie jest skarb wasz, tam będzie i serce wasze”. Łukasza 12,33.34. Kto traci pieniądze na wspaniałe domy, majątki ziemskie i świeckie przedsięwzięcia, głosi swoimi uczynkami: “Bóg tego nie dostanie. Pieniądze potrzebuję dla siebie”. Taki człowiek schował talent do woreczka i ukrył go w ziemi. Takie postępowanie jest niepokojące. Drodzy bracia, Bóg powierzył wam środki nie po to, by leżały bez pożytku, albo żebyście je zazdrośnie ukrywali, lecz po to, byście ich używali dla postępu Jego sprawy, dla ratowania ginących dusz. Nie czas lokować pieniądze Pańskie w kosztowne budynki, wspaniałe przedsięwzięcia, gdy Jego sprawa cierpi braki i musi prosić o datki, ponieważ skarbiec jest w połowie zapełniony. Pan nie jest z tymi, którzy tak postępują. Pamiętaj, że szybko zbliża się dzień, w którym Pan wypowie te słowa: “Zdaj sprawę z twego szafarstwa”. Łukasza 16,2. Czy nie potraficie zrozumieć znaków czasu?SS2 119.1

Każdy dzień, który mija, zbliża nas do decydującego dnia. Jesteśmy o jeden rok bliżej sądu i wieczności, niż byliśmy na początku roku 1884 [pisane w roku 1885], Czy jesteśmy także bliżsi Boga? Czy czuwamy modląc się? Rok naszego czasu przeznaczonego na pracę przeszedł do wieczności. Codziennie przebywamy z ludźmi, którzy idą na spotkanie sądu. Każdy dzień może być dla niejednej duszy decydujący. Ktoś może podjąć decyzję, która przypieczętuje jego wieczny los. Jaki był nasz wpływ na tych współtowarzyszy doczesnej wędrówki? Jakie wysiłki podjęliśmy, by przyprowadzić ich do Chrystusa?SS2 119.2