10—Usa Ka Pagtawag Sa Labi Pa Ka Daku Nga Pagkamainiton

Ang kalibutan ug ang mga iglesia nagalapas sa balaod sa Dios, ug ang pasidaan kinahanglan ihatag, “Kon dunay mosimba sa mapintas nga mananap ug sa iyang larawan, ug pamarka sa iyang agtang o sa iyang kamot, siya usab magainom sa vino sa kapungot sa Dios, nga pagatagayon nga walay simbog ngadto sa kopa sa iyang kasuko.” Uban sa maong tunglo nga nagabitay ibabaw sa mga malinapason sa balaang Igpapahulay sa Dios, dili ba kita magapakita sa labi pa ka daku nga pagkamainiton, labi pang kadasig? Ngano man nga kita mapasibay-on kaayo, hilabihan kahakug, hilabihan nga pagkapuliki sa mga butang nga lumalabay lamang? Ang atong pagka masibuton nahimulang ba gikan kang Jesus? Ang kamatuoran nahimo bang hilabihan ka talinis, labi ka pit-os sa iyang kadapatan sa atong mga kalag; ug sama sa mga tinon-an ni Kristo nga nangapangdol, miliso ba kita ngadto sa hilabihan ka ubus nga pagginawi sa kalibutan? Kita nagagasto sa salapi alang sa hinakug nga mga katuyoan, ug pagtagbaw sa atong mga handum, samtang mga kalag nagakamatay nga walay kahibalo kang Ginoong Jesus ug sa kamatuoran. Sa unsa kadugay kini magapadayon?TP 57.1

Ang tanan kinahanglan dunay usa ka buhing pagtuo, — usa ka pagtuo nga magabuhat pinaagi sa gugma ug nagaputli sa kalag. Mga lalaki ug mga babaye andam sa paghimo sa bisan unsang butang sa pagpatuyang sa kaugalingon, apan daw unsa ka diutay ang andam pagbuhat alang kang Jesus, ug alang sa ilang isigkatawo nga nangawala tungod kay wala dangati sa kamatuoran! . . .TP 57.2