Piit ug Hinakug nga Kasabutan

Ako nagapangalyupo sa akong mga kaigsuonan sa pagtuo, ug nag-aghat kanila sa pagpalambu sa pagkalumo sa kasingkasing. Bisan unsa ang imong pangita kon katungdanan, kon ikaw magamahal sa pagkahakug ug pagkamaibugon, ang Ginoo dili mahimuot kanimo. Ayaw himo-a ang buhat ug kausa sa Dios ingon nga balibad alang sa pakigsabut nga piit ra ug hinakug kang bisan kinsa, bisan pa kon kini may kalabtanan sa Iyang bulohaton. Ang Dios dili modawat sa bisan unsa nga sari sa ginansia nga gidala sa Iyang tipiganan pinaagi sa hinakug nga panagsabutay. Ang matag lihok nga may kadugtongan sa Iyang bulohaton kinahanglan magadala sa diosnong pagusisa. Ang matag panagsabut nga may pamintaha, ang matag pangahas sa pagpamintaha sa usa ka tawo nga nailalum sa pagpiit sa kahimtang, ang matag laraw sa pagpalit sa iyang yuta kon propidad alang sa usa ka kantidad nga ubos sa iyang bili, dili dawaton sa Dios, bisan kon ang salapi nga maganansia himuon nga halad sa Iyang bulohaton. Ang bili sa dugo sa bugtong Anak sa Dios gibayad alang sa tagsa ka tawo, ug gikinahanglan nga ang pagatiman maminatud-on, sa pagatiman uban sa hustisya kon kaangayan sa matag tawo, aron sa pagdala sa mga prinsipio sa balaod sa Dios. . . .TP 163.2

Kon ang usa ka igsuon nakabuhat nga wala sa buot alang sa bulohaton sa Dios, mahimong maluya sa lawas, ug dili makahimo sa iyang bulohaton, ayaw siya papha-a sa buhat ug mapugos sa paninguha alang sa iyang kaugalingon kutob sa iyang maarangan. Hatagi siya sa suhol nga igo makasuportar kaniya; kay hinumchimi siya sakup sa panimalay sa Dios, ug nga kamong tanan managsuon. R. & H., Dec. 18, 1894.TP 164.1