Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents

Πατριάρχες και Προφήτες

 - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First
    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents

    Κεφάλαιο 20—Ο Ιωσηφ στην Αιγυπτο

    (Βασίζεται στο βιβλίο Γένεσις, κεφ. 39: - 41:)ΠΠ 191.1

    Στο μεταξύ, ο Ιωσήφ και αυτοί που τον αγόρασαν, προχωρούσαν στην Αίγυπτο. Ενώ το καραβάνι ταξίδευε στο νότο κατευθυνόμενο στα σύνορα της Χαναάν, το παιδί μπορούσε να διακρίνει μακριά τους λόφους ανάμεσα στους οποίους βρίσκονταν οι σκηνές του πατέρα του. Μέσα στη μοναξιά και στη λύπη του, έχυνε πικρά δάκρυα στη σκέψη του αγαπημένου εκείνου πατέρα. Ξαναπαρουσιάστηκε μπροστά του η σκηνή της Δωθάν. Έβλεπε τους οργισμένους αδελφούς του και τα αγριωπά τους βλέμματα να καρφώνονται επάνω του. Τα τσουχτερά, προσβλητικά λόγια με τα οποία απάντησαν στα γεμάτα αγωνία παρακάλια του, αντηχούσαν στα αυτιά του. Με τρεμάμενη καρδιά ατένιζε το μέλλον. Πόσο είχε αλλάξει η κατάστασή του! Από πολυαγαπημένος γιος σε περιφρονημένο, ανήμπορο σκλάβο! Ολομόναχος και χωρίς φίλους, ποια τύχη τον περίμενε στη χώρα όπου πήγαινε; Για ένα διάστημα ο Ιωσήφ έπεσε σε βαθιά μελαγχολία και σε τρόμο.ΠΠ 191.2

    Κατά την πρόνοια του Θεού όμως και αυτή ακόμη η εμπειρία έμελλε να μεταβληθεί σε ευλογία. Σε λίγες μόνο ώρες είχε μάθει όσα, κάτω από διαφορετικές καταστάσεις, δε θα μπορούσαν να τον διδάξουν χρόνια ολόκληρα. Ο πατέρας του, παρά τη μεγάλη και τρυφερή αγάπη του, τον είχε βλάψει με τη μεροληψία του και την προτίμησή του. Αυτή η παράλογη προτίμηση είχε εξοργίσει τα αδέλφια του και τους εξώθησε στη σκληρή πράξη που τον αποξένωσαν από το σπίτι του. Τα αποτελέσματα φάνηκαν επίσης και στο δικό του χαρακτήρα. Υπέθαλπε ορισμένα ελαττώματα που τώρα έ-πρεπε να διορθωθούν. Είχε αρχίσει να νιώθει ικανοποιημένος από τον εαυτό του και να γίνεται απαιτητικός. Συνηθισμένος στην τρυφερή φροντίδα του πατέρα, αισθανόταν ότι δεν ήταν προετοιμα- σμένος να παλέψει με τις αντιξοότητες που τον περίμεναν στην πικρή, παραμελημένη ζωή ενός ξένου και σκλάβου.ΠΠ 191.3

    Τότε οι σκέψεις του στράφηκαν στο Θεό των πατέρων του. Στα παιδικά του χρόνια είχε διδαχτεί να Τον αγαπά και να Τον σέβεται. Συχνά στη σκηνή του πατέρα του είχε ακούσει την αφήγηση του ονείρου που είδε ο Ιακώβ όταν έφευγε από το σπίτι του σαν εξόριστος και φυγάς. Ακόμη, ο Ιακώβ του μίλησε για τις υποσχέσεις που ο Κύριος του είχε δώσει και πώς αυτές εκπληρώθηκαν, πώς στην ώρα της ανάγκης οι άγγελοι του Θεού είχαν έρθει για να τον διδάξουν, να τον παρηγορήσουν και να τον προστατεύσουν. Είχε επίσης μάθει για την αγάπη του Θεού που εξασφάλισε στους ανθρώπους ένα Λυτρωτή. Όλα αυτά τα πολύτιμα μαθήματα παρουσιάζονταν τώρα ολοζώντανα μπροστά του. Ο Ιωσήφ πίστευε ότι ο Θεός των πατέρων του θα γινόταν και ο δικός του Θεός. Τότε ακριβώς στο σημείο παραχώρησε τον εαυτό του ολοκληρωτικά στον Κύριο, προσευχόμενος ο φύλακας του Ισραήλ να είναι μαζί του στον τόπο της εξορίας του.ΠΠ 192.1

    Η ψυχή του σκίρτησε με σοβαρή απόφαση να αποδείξει ειλικρινή τον ε-αυτό του έναντι του Θεού και να φερθεί κάτω από κάθε περίσταση όπως αρμόζει σε έναν υπήκοο του Βασιλιά του Ουρανού. Θα υπηρετούσε στο εξής τον Κύριο με ολόκληρη την καρδιά του. Θα αντιμετώπιζε με σταθερότητα τις δοκιμασίες που θα συναντούσε και θα εκτελούσε με πιστότητα το καθήκον του. Η εμπειρία μιας ημέρας συνέβαλλε στην μεταβολή στη ζωή του Ιωσήφ. Η τρομερή συμφορά της ημέρας εκείνης τον μετέβαλε από χαϊδεμένο παιδί σε συνετό, θαρραλέο και αυτοκυρίαρχο άνδρα.ΠΠ 192.2

    Όταν έφθασαν στη Αίγυπτο, ο Ιωσήφ πουλήθηκε στον Πετεφρή, τον αρχηγό των σωματοφυλάκων του βασιλιά και παρέμεινε στην υπηρεσία του δέκα χρόνια. Εδώ ήταν εκτεθειμένος σε ασυνήθιστους πειρασμούς. Βρέθηκε μέσα στην ειδωλολατρία. Τη λατρεία των ψεύτικων θεών περιέβαλλε η βασιλική μεγαλοπρέπεια και την υποστήριζε ο πλούτος και η καλλιέργεια του πιο πολιτισμένου έθνους στο κόσμο την εποχή εκείνη. Μολαταύτα, ο Ιωσήφ διατήρησε την απλότητά του και την αφοσίωσή του στο Θεό.ΠΠ 192.3

    Ο ήχος και η θέα του κακού τον έζωναν από παντού, αλλά αυτός ήταν σαν να μην άκουγε και να μην έβλεπε. Δεν επέτρεπε στη σκέψη του να απασχολείται με απαγορευμένα θέματα. Η επιθυμία να κερδίσει την εύνοια των Αιγυπτίων δεν μπορούσε να τον κάνει να αποκρύψει τις αρχές του. Αν είχε επιχειρήσει να το κάνει, θα είχε νικηθεί από τον πειρασμό. Δεν ένιωθε όμως καμιά ντροπή για τη θρησκεία των πατέρων του, ούτε και κατέβαλε καμιά προσπά θεια να κρατήσει μυστικό το γεγονός ότι ήταν προσκυνητής του Κυρίου. «Και ήτο ο Κύριος μετά του Ιωσήφ, και ήτο άνθρωπος ευοδούμενος ... Και είδεν ο κύριος αυτού ότι ο Κύριος ήτο μετ’αυτού, και ευώδονεν ο Κύριος εις τας χείρας αυτού πάντα όσα έκαμνε.» Η εμπιστοσύνη που είχε ο Πετεφρής στον Ιωσήφ αυξανόταν καθημερινά, μέχρι που τελικά τον προβίβασε να γίνει οικονόμος του, έχοντας γενική επιστασία όλων των υπαρχόντων του. «Και παρέδωκε πάντα όσα είχεν εις τας χείρας του Ιωσήφ, και δεν ήξευρεν εκ των υπαρχόντων αυτού ουδέν πλην του άρτου τον οποίον έτρωγε.»ΠΠ 192.4

    Η σημειούμενη ευόδωση σε ό,τι αναλάμβανε ο Ιωσήφ δεν οφειλόταν σε κανένα άμεσο θαύμα, αλλά η εργατικότητά του, η επιμέλειά του και η φιλοπονία του στέφονταν από τη θεϊκή ευλογία. Ο Ιωσήφ απέδιδε την επιτυχία του στην εύνοια του Θεού, και ο ειδωλολάτρης κύριός του ακόμη παραδεχόταν το μυστικό της απαράμιλλης ευημερίας του. Χωρίς όμως τη σταθερή και με ορθή κατεύθυνση προσπάθεια, ο Ιωσήφ δε θα έφθανε ποτέ στην επιτυχία. Ο Θεός δοξαζόταν με την πίστη του δούλου Του. Σκοπός Του ήταν, με την αγνότητα και την ακεραιότητά του ο προσκυνητής του Θεού να παρουσιάσει μια χτυπητή αντίθεση με τους λατρευτές των ειδώλων. Έτσι, με τον τρόπο αυτό το φως της ουράνιας χάρης να μπορεί να λάμψει μέσα στο σκοτάδι της ειδωλολατρίας.ΠΠ 193.1

    Η καλοσύνη και η πιστότητα του Ιωσήφ κέρδισε την καρδιά του αρχηγού των σωματοφυλάκων που κατέληξε να τον θεωρεί σαν γιο του παρά σαν σκλάβο. Ο νέος ήρθε σε επαφή με ανώτερους και μορφωμένους ανθρώπους, απέκτησε γνώσεις επιστημονικές, διαχειριστικές, γνώσεις ξένων γλωσσών - μια μόρφωση χρήσιμη για το μελλοντικό πρωθυπουργό της Αιγύπτου.ΠΠ 193.2

    Η πίστη όμως και η ακεραιότητα του Ιωσήφ έμελλαν να υποστούν τρομερές δοκιμασίες. Η γυναίκα του κυρίου του προσπάθησε να παρασύρει το νέο να παραβεί το νόμο του Θεού. Μέχρι τότε είχε διατηρηθεί αμόλυντος από τη διαφθορά που επικρατούσε στην ειδωλολατρική εκείνη χώρα. Ένας τέτοιος πειρασμός, τόσο αναπάντεχος, τόσο ισχυρός, τόσο δελεαστικός πώς έπρεπε να αντιμετωπιστεί; Ο Ιωσήφ ήξερε πολύ καλά ποια αποτελέσματα θα είχε η αντίστασή του. Από τη μια πλευρά ήταν η συγκάλυψη, η εύνοια και η ανταμοιβή, από την άλλη, η δυσμένεια, η φυλάκιση, πιθανόν και ο θάνατος. Ολόκληρη η μελλοντική ζωή του εξαρτιόταν από την απόφαση εκείνης της στιγμής. Θα θριάμβευαν οι αρχές του; Θα εξακολουθούσε ο Ιωσήφ να παραμένει πιστός στο Θεό; Με ανείπωτη αγωνία οι άγγελοι παρακολουθούσαν τη σκηνή.ΠΠ 193.3

    Η απάντηση του Ιωσήφ φανερώνει τη δύναμη των θρησκευτικών αρχών. Ήταν αποφασισμένος να μη προδώσει την εμπιστοσύνη του επίγειου αφέντη του και ανεξάρτητα από τις συνέπειες που θα είχε, ήθελε να παραμείνει πιστός στον επουράνιο Κύριό του. Κάτω από το εποπτικό βλέμμα του Θεού και των αγίων αγγέλων, πολλοί τολμούν να τηρήσουν μια στάση για την οποία δεν κρίνονται ένοχοι στα μάτια των συνανθρώπων τους. Η πρώτη σκέψη του Ιωσήφ ήταν όμως ο Θεός. Είπε: «Πώς να πράξω τούτο το μέγα κακόν και να αμαρτήσω εναντίον του Θεού;»ΠΠ 194.1

    Αν εντρυφούσαμε στην επικρατούσα γνώμη ότι ο Θεός βλέπει και ακούει όλα όσα λέμε και πράττουμε, ότι κρατάει πιστό λογαριασμό των λόγων και των πράξεών μας και ότι κάποτε θα έρθουμε αντιμέτωποι σε όλα αυτά, θα φοβόμασταν να αμαρτήσουμε. Ας θυμούνται πάντοτε οι νέοι ότι όπου και αν βρίσκονται, ό,τι και αν λένε, βρίσκονται στην παρουσία του Θεού. Κανένα μέρος της διαγωγής μας δε διαφεύγει την παρατήρηση. Δεν μπορούμε να κρύψουμε τη συμπεριφορά μας από τον Ύψιστο.ΠΠ 194.2

    Οι ανθρώπινοι νόμοι, παρά την αυστηρότητά τους, πολλές φορές παραβιάζονται απαρατήρητα και όπως είναι επόμενο, ατιμώρητα. Αλλά αυτό δε συμβαίνει με το νόμο του Θεού. Ούτε τα πυκνότερα μαύρα μεσάνυχτα δεν μπορούν να καλύψουν τον ένοχο. Αυτός μπορεί να νομίζει ότι είναι μόνος του, αλλά για κάθε πράξη υπάρχει ένας αόρατος μάρτυρας. Ακόμη και τα κίνητρα της καρδιάς του είναι φανερά στο θεϊκό έλεγχο. Κάθε πράξη, κάθε λόγος, κάθε σκέψη, όλα είναι καταχωρημένα με τόση λεπτομέρεια σαν να υπήρχε ένα μόνο άτομο σε ολόκληρο τον κόσμο και επάνω σε αυτό ο Ουρανός να συγκέντρωνε την προσοχή του.ΠΠ 194.3

    Η ακεραιότητα αυτή στοίχισε στον Ιωσήφ, επειδή εκείνη που προσπάθησε να τον βάλει σε πειρασμό, εκδικήθηκε κατηγορώντας τον για ένα αποκρουστικό έγκλημα και οδηγώντας τον στη φυλακή. Αν ο Πετεφρής είχε πιστέψει στις κατηγορίες της γυναίκας του για τον Ιωσήφ, ο νεαρός Εβραίος θα έπρεπε να είχε χάσει τη ζωή του. Η μετριοφροσύνη του όμως και η ακεραιότητά του που είχαν τόσο σταθερά χαρακτηρίσει τη διαγωγή του, ήταν τα αποδεικτικά της αθωότητάς του. Παραταύτα, για να διασωθεί η υπόληψη της οικογένειας του κυρίου του, αυτός εγκαταλείφθηκε στον εξευτελισμό και στη σκλαβιά.ΠΠ 194.4

    Στην αρχή οι δεσμοφύλακες φέρθηκαν στον Ιωσήφ με μεγάλη σκληρότητα. Ο ψαλμωδός λέει: «Του οποίου τους πόδας έσφιξαν εν δεσμοίς, έβαλον αυτόν εις τα σίδηρα, εωσού έλθη ο λόγος αυτού, ο λόγος του Κυρίου εδοκίμασεν αυτόν.» (Ψαλμ. 105:18,19). Ο πραγματικός όμως χαρακτήρας του Ιωσήφ έλαμπε και μέσα στο σκοτάδι της φυλακής του. Διατήρησε την πίστη και την υπομονή του. Για τα χρόνια της πιστής υπηρεσίας του είχε ανταμειφθεί με τη μεγαλύτερη σκληρότητα. Αλλά αυτό δεν τον έκανε κακόκεφο, ούτε δύσπιστο. Ένιωθε τη γαλήνη εκείνη που προέρχεται από τη συναίσθηση της αθωότητας και εμπιστεύθηκε την υπόθεσή του στο Θεό. Δε διαλογιζόταν με μελαγχολία την κακία που του έκαναν, αλλά λησμονούσε τη δική του θλίψη προσπαθώντας να ελαφρύνει τις θλίψεις των άλλων.ΠΠ 194.5

    Βρήκε δουλειά να κάνει ακόμη και μέσα στη φυλακή. Τον προετοίμαζε ο Θεός στο σχολείο της δοκιμασίας για μεγαλύτερη χρησιμότητα και εκείνος δεν αρνήθηκε την απαιτούμενη πειθαρχία. Βλέποντας στη φυλακή τα αποτελέσματα της καταπίεσης, της τυραννίας και τα επακόλουθα της εγκληματικότητας, διδασκόταν μαθήματα δικαιοσύνης, συμπάθειας και ευσπλαχνίας που τον κατάρτιζαν ικανό για την εξάσκηση της εξουσίας με σύνεση και σπλαχνικότητα.ΠΠ 195.1

    Σιγά-σιγά ο Ιωσήφ απέκτησε την εμπιστοσύνη του δεσμοφύλακα, και στο τέλος του ανατέθηκε η φύλαξη όλων γενικά των δέσμιων. Ο ρόλος που έπαιξε στη φυλακή - η ακεραιότητα της καθημερινής ζωής του και η συμπάθειά του για αυτούς που βασανίζονταν και θλίβονταν - άνοιξε το δρόμο για τη μελλοντική ευημερία και τιμή. Κάθε φωτοαχτίδα που ρίχνουμε επάνω στους άλλους, αντανακλά στο άτομό μας. Κάθε καλός και συμπονετικός λόγος που απευθύνεται στους θλιμμένους, κάθε πράξη που αποσκοπεί στην ανακούφιση των καταδυναστευομένων και κάθε δωρεά που προσφέρεται στους ενδεείς, όταν προέρχεται από αγνά ελατήρια, γίνεται ευλογία στο δωρητή.ΠΠ 195.2

    Ο αρχισιτοποιός και ο αρχιοινοχόος του βασιλιά είχαν ριχθεί στη φυλακή για κάποια παράβαση που έκαναν, και τέθηκαν κάτω από την επιτήρηση του Ιωσήφ. Ένα πρωί, βλέποντάς τους πολύ λυπημένους, ο Ιωσήφ ζήτησε με καλοσύνη να μάθει την αιτία, και αυτοί του είπαν ότι και οι δύο τους είχαν δει ένα αξιοσημείωτο όνειρο και αδημονούσαν να γνωρίσουν τη σημασία τους. Ο Ιωσήφ τους είπε: «Δεν ανήκουσιν εις Κύριον τον Θεόν αι εξηγήσεις; διηγηθήτε μοι, παρακαλώ.» Όταν ο καθένας τους διηγήθηκε το όνειρό του, ο Ιωσήφ φανέρωσε τη σημασία του. Σε τρεις μέρες ο αρχιοινοχόος επρόκειτο να αποκατασταθεί στη θέση του και να προσφέρει το κρασοπότηρο στα χέρια του Φαραώ όπως έκανε πριν, ο αρχισιτοποιός όμως επρόκειτο να θανατωθεί με βασιλική διαταγή. Και στις δυο περιπτώσεις τα γεγονότα εξελίχθηκαν όπως ακριβώς προλέχθηκαν.ΠΠ 195.3

    Ο αρχιοινοχόος προσποιήθηκε μεγάλη ευγνωμοσύνη στον Ιωσήφ τόσο για τη χαρμόσυνη ερμηνεία του ονείρου του όσο και για τις πολλαπλές πράξεις καλοσύνης που του έλαβε. Σε αντιστάθμισμα, ο Ιωσήφ τον παρακάλεσε, μιλώντας με τον πιο συγκινητικό τρόπο για τη δική του άδικη φυλάκιση, να αναφέρει την υπόθεσή του στο βασιλιά. Του είπε: «Ενθυμήθητί με όταν γείνη εις σε καλόν. Και κάμε, παρακαλώ, έλεος προς εμέ, και ανάφερε περί εμού προς τον Φαραώ, και εξάγαγέ με εκ του οίκου τούτου. Επειδή τη αληθεία εκλέφθην εκ της γης των Εβραίων, και εδώ πάλιν δεν έπραξα ουδέν ώστε να με βάλωσιν εις τον λάκκον τούτον.»ΠΠ 196.1

    Ο αρχιυπηρέτης είδε να εκπληρώνεται λεπτομερέστατα το όνειρό του. Αλλά αφού αποκαταστάθηκε στη βασιλική εύνοια, δε σκέφθηκε πια τον ευεργέτη του. Δύο χρόνια έμεινε φυλακισμένος ο Ιωσήφ. Η ελπίδα που είχε ανάψει στην καρδιά του, βαθμηδόν έσβηνε και κοντά στα άλλα όλα προστέθηκε και το πικρό κεντρί της αγνωμοσύνης.ΠΠ 196.2

    Ένα θεϊκό όμως χέρι επρόκειτο να ανοίξει τις πύλες της φυλακής. Ο βασιλιάς της Αιγύπτου είδε την ίδια νύχτα δύο όνειρα που φαινόταν να αποδίδονται στο ίδιο γεγονός και να προοιωνίζουν κάποια μεγάλη συμφορά. Δεν μπορούσε να καθορίσει τη σημασία τους, αλλά αυτά εξακολουθούσαν να ταράζουν τη σκέψη του. Οι σοφοί και οι μάγοι στο βασίλειό του δεν ήταν σε θέση να δώσουν καμιά ερμηνεία. Αυξάνονταν η αμηχανία και η απόγνωση του βασιλιά. Ο φόβος κυριαρχούσε σε όλο το παλάτι του. Η γενική εκείνη ταραχή ξανάφερε στη μνήμη του αρχιοινοχόου την περίπτωση του δικού του ονείρου. Μαζί με αυτό θυμήθηκε τον Ιωσήφ και ένιωσε να τον τύπτει η συνείδηση για την αφηρημάδα και την αχαριστία του. Έσπευσε να πληροφορήσει το βασιλιά για το πώς ένας Εβραίος δέσμιος είχε εξηγήσει το όνειρό του, καθώς και το όνειρο του αρχισιτοποιού και πώς οι προβλέψεις του είχαν εκπληρωθεί.ΠΠ 196.3

    Ήταν ταπεινωτικό για το Φαραώ να στραφεί από τους μάγους και τους σοφούς του βασιλείου του σε έναν ξένο και μάλιστα σκλάβο. Όμως ήταν έτοιμος να δεχθεί την πιο ταπεινή εκδούλευση, φθάνει το ταραγμένο μυαλό του να έβρισκε ανακούφιση. Έστειλε πάραυτα να καλέσουν τον Ιωσήφ. Αυτός έβγαλε τα ρούχα της φυλακής και ξυρίστηκε επειδή τα γένια του είχαν μεγαλώσει στο διάστημα της κράτησης και του εξευτελισμού του. Τότε τον παρουσίασαν στο βασιλιά.ΠΠ 196.4

    «Και είπεν ο Φαραώ προς τον Ιωσήφ, Είδον ενύπνιον, και δεν είναι ουδείς ώστε να εξηγήση αυτό. Και εγώ ήκουσα περί σου να λέγωσιν ότι εννοείς τα ονείρατα ώστε να εξηγής αυτά. Και απεκρίθη ο Ιωσήφ λέγων, Ουχί εγώ, ο Θεός θέλει δώσει εις τον Φαραώ σωτήριον αττόκρισιν.»ΠΠ 196.5

    Η απάντηση του Ιωσήφ στο βασιλιά δείχνει την ταπεινοφροσύνη του και την πίστη του στο Θεό. Με μετριοφροσύνη αρνήθηκε την τιμή που του απένειμαν ότι αυτός ο ίδιος κατέχει κάποια ανώτερη σοφία. «Ουχί εγώ». Μόνο ο Θεός μπορεί να ερμηνεύσει τα μυστήρια αυτά.ΠΠ 197.1

    Τότε ο Φαραώ συνέχισε διηγούμενος τα όνειρά του:ΠΠ 197.2

    «Ιδού ιστάμην επί το χείλος του ποταμού, και ιδού επτά δαμάλια παχύσαρκα και εύμορφα ανέβαινον εκ του ποταμού και εβόσκοντο εις λιβάδιον. Και ιδού άλλα επτά δαμάλια άνέβαινον κατόπιν εκείνων, αδύνατα και πολύ άσχημα και λεπτόσαρκα, οποία δεν είδον ποτέ ασχημότερα καθ’όλην την γην της Αιγύπτου, και τα δαμάλια τα λεπτά και άσχημα κατέφαγον τα πρώτα επτά δαμάλια τα παχέα. Και αφού εισήλθον εις τας κοιλίας αυτών, δεν διεκρίνετο ότι εισήλθον εις τας κοιλίας αυτών, αλλ’η θεωρία αυτών ήτο άσχημος, καθώς και προτερον. Τότε εξύπνησα. Έπειτα είδον εις το όνειρόν μου και ιδού, επτά αστάχυα ανέβαιναν εκ του αυτού κορμού, μεστά και καλά, και ιδού άλλα επτά αστάχυα ξηρά, λεπτά κεκαυμένα υπό ανατολικού ανέμου ανεφύοντο κατόπιν αυτών. Και τα αστάχυα τα λεπτά κατέπιον τα επτά αστάχυα τα καλά. Και είπον ταύτα προς τους μάγους, αλλά δεν ήτο ουδείς όστις να μοι εξηγήσει αυτά.»ΠΠ 197.3

    Ο Ιωσήφ απάντησε: «Το ενύπνιον του Φαραώ έν είναι. Ο Θεός εφανέρωσεν εις τον Φαραώ όσα μέλλει να κόμη.» Θα έρχονταν επτά χρόνια μεγάλης αφθονίας. Τα χωράφια και οι κήποι θα απέδιδαν περισσότερο παρά ποτέ άλλοτε. Και την περίοδο αυτή επρόκειτο να τη διαδεχθούν επτά χρόνια δυστυχίας.ΠΠ 197.4

    «Και δεν θέλει γνωρισθή η αφθονία επί της γης εξ αιτίας εκείνης της πείνης ήτις μέλλει να ακολουθήση, διότι θέλει είσθαι βαρεία σφόδρα.» Το ότι το όνειρο επαναλήφτηκε, φανέρωνε όχι μόνο ότι το πράγμα ήταν βέβαιο, αλλά και ότι η υπόθεση επρόκειτο σύντομα να εκπληρωθεί. Και εξακολούθησε ο Ιωσήφ:ΠΠ 197.5

    «Τώρα λοιπόν ας προβλέψη ο Φαραώ άνθρωπον συνετόν και φρόνιμον, και ας καταστήση αυτόν επί της γης της Αιγύπτου. Ας κάμη ο Φαραώ, και ας διορίση επιστάτας επί της γης, και ας λαμβάνη το πέμπτον από της γης της Αιγύπτου, εις τα επτά έτη της αφθονίας. Και ας συνάξωσι πάσας τας τροφάς τούτων των ερχομένων καλών ετών, και ας αποταμιεύσωσι σίτον υπό την χείρα του Φαραώ διά τροφάς εις τας πόλεις ... και αι τροφαί θέλουσι μείνει πεφυλαγμέναι εις την γην εις τα επτά έτη της πείνης.»ΠΠ 197.6

    Η ερμηνεία ήταν τόσο λογική και ακριβής. Ο προτεινόμενος τρόπος ενέργειας τόσο σωστός και διορατικός, ώστε να μην αμφισβητείται η ορθότητά της. Σε ποιον όμως θα μπορούσε να ανατεθεί η εκτέλεση του σχεδίου; Η διατήρηση του έθνους εξαρτάτο από τη σύνεση της επιλογής αυτής. Ο βασιλιάς ανησυχούσε. Για αρκετό διάστημα τον απασχόλησε το ζήτημα του διορισμού για τη θέση αυτή. Από τον αρχιοινοχόο ο μονάρχης πληροφορήθηκε για την ευφυΐα και τη σύνεση που είχε δείξει ο Ιωσήφ στη διαχείριση των υποθέσεων της φυλακής. Ήταν φανερό ότι κατείχε εξαιρετική διαχειριστική ικανότητα. Ο οινοχόος, όλος τύψεις τώρα, προσπάθησε να εξιλεωθεί για την προηγούμενη αχαριστία του, αναφερόμενος με τους πιο θερμούς επαίνους για τον ευεργέτη του.ΠΠ 198.1

    Η περαιτέρω έρευνα του βασιλιά απέδειξε την ορθότητα των λεγομένων του αρχιοινοχόου. Σε όλη την επικράτεια ο Ιωσήφ ήταν ο μόνος άνθρωπος προικισμένος με σοφία ώστε να υποδείξει τον κίνδυνο που απειλούσε το βασίλειο, καθώς και την απαραίτητη προετοιμασία για την αντιμετώπισή του. Και ο βασιλιάς πείστηκε ότι αυτός ήταν ο καταλληλότερος άνθρωπος για να αναλάβει την εφαρμογή των προταθέντων σχεδίων.ΠΠ 198.2

    Ήταν φανερό ότι θεϊκή δύναμη τον συνόδευε και ότι ανάμεσα στους κυβερνητικούς επιτρόπους του βασιλιά δεν υπήρχε άλλος τόσο κατάλληλος για τη διεκπεραίωση των κρατικών υποθέσεων σε μια τέτοια κρίση. Το γεγονός ότι ήταν Εβραίος και σκλάβος δεν είχε μεγάλη σπουδαιότητα αν παραβαλλόταν με την έκδηλη σοφία και την ευθυκρισία του. «Δυνάμεθα να εύρωμεν καθώς τούτον τον άνθρωπον εις τον οποίον υπάρχει το πνεύμα του Θεού;» είπε στους συμβούλους του ο βασιλιάς.ΠΠ 198.3

    Ο διορισμός αποφασίσθηκε και στον Ιωσήφ έγινε η ακόλουθη καταπληκτική ανακοίνωση:ΠΠ 198.4

    «Επειδή ο Θεός έδειξεν εις σε πάντα ταύτα, δεν είναι ουδείς τόσον συνετός και φρόνιμος όσον συ. Συ θέλεις είσθαι επί του οίκου μου, και εις τον λόγον του στόματός σου θέλει υπακούει πας ο λαός μου, μόνον κατά τον θρόνον θέλω είσθαι ανώτερός σου.» Και ο βασιλιάς εξακολούθησε να απονείμει στον Ιωσήφ τα χαρακτηριστικά του αξιώματός του. «Και εκβαλών ο Φαραώ το δακτυλίδιον αυτού εκ της χειρός αυτού, έβαλεν αυτό εις την χείρα του Ιωσήφ και ενέδυσε αυτόν ιμάτια βύσσινα και περιέβαλε χρυσούν περιδέραιον περί τον τράχηλον αυτού. Και ανεβί- βασεν αυτόν επί την άμαξαν αυτού την δευτέραν, και εκήρυττον έμπροσθεν αυτού, Γονατίσατε.»ΠΠ 198.5

    «Κατέστησεν αυτόν κύριον του οίκου αυτού, και άρχοντα επί πάντων των κτημάτων αυτού, διά να παιδεύη τους άρχοντας αυτού και να διδάξη σοφίαν τους πρεσβυτέρους αυτού.» (Ψαλμ. 105:21,22).ΠΠ 199.1

    Από τη φυλακή ο Ιωσήφ υψώθηκε σε κυβερνήτη ολόκληρης της χώρας της Αιγύπτου. Αυτή, αν και πολύ τιμητική θέση, δεν ήταν όμως απαλλαγμένη από δυσκολίες και κινδύνους. Όπως η θύελλα αφήνει άθικτα τα ταπεινά λουλούδια της κοιλάδας ενώ ξεριζώνει τα θεόρατα δένδρα της βουνοκορφής, έτσι εκείνοι που διατήρησαν την ακεραιότητά τους στις ταπεινές στιγμές της ζωής, μπορούν να παρασυρθούν στο βάραθρο από τους πειρασμούς σε περίπτωση που έχουν ανέλθει στις κοσμικές επιτυχίες και τιμές.ΠΠ 199.2

    Ο χαρακτήρας όμως του Ιωσήφ άντεξε εξίσου στη δοκιμασία της αντιξοότητας, όπως και της ευημερίας. Έδειξε την ίδια πιστότητα στο Θεό όταν στεκόταν στο παλάτι του Φαραώ όπως και όταν βρισκόταν στο κελί της φυλακής. Ήταν πάντοτε ξένος σε μια ειδωλολατρική χώρα, χωρισμένος από τα συγγενικά του πρόσωπα και από τους οπαδούς του Θεού. Πίστευε ακράδαντα ότι το θεϊκό χέρι τον είχε καθοδηγήσει και βασιζόμενος διαρκώς στο Θεό, εκτελούσε πιστά τα καθήκοντά του αξιώματός του. Μέσω του Ιωσήφ, η προσευχή του βασιλιά και των επίσημων ανδρών της Αιγύπτου στράφηκε προς τον αληθινό Θεό και παρόλο ότι παρέμειναν προσκολλημένοι στην ειδωλολατρία τους, έμαθαν να σέβονται τις αρχές που φανέρωνε η ζωή και ο χαρακτήρας του προσκυνητή του Κυρίου.ΠΠ 199.3

    Πώς κατόρθωσε ο Ιωσήφ να αποκτήσει μια τέτοια σταθερότητα του χαρακτήρα, εντιμότητα και σοφία; Στα νεανικά χρόνια του είχε ακολουθήσει το καθήκον παρά τις προσωπικές του προτιμήσεις. Η ακεραιότητα, η απλή εμπιστοσύνη, η ευγενική φύση του νεανία καρποφόρησε με τις πράξεις του ώριμου άνδρα. Η αγνή και απλή ζωή είχε ευνοήσει τη δραστήρια ανάπτυξη τόσο των σωματικών όσο και των πνευματικών ικανοτήτων. Η επικοινωνία με το Θεό μέσω των έργων Του και η προσήλωση στις μεγάλες αλήθειες που είχαν δοθεί από τους κληρονόμους της πίστης, ανύψωσαν και εξευγένισαν την πνευματική φύση του, διευρύνοντας και δυναμώνοντας το νου. Με αυτό τον τρόπο δε θα κατόρθωνε να κάνει καμιά άλλη μελέτη.ΠΠ 199.4

    Είχε επισταμένη προσοχή σε κάθε φάση του καθήκοντος, από την πιο ταπεινή μέχρι την πιο εξυψωτική, εξασκώντας την κάθε ιδιότητα για την απόδοση της ανώτερης υπηρεσίας. Αυτός που ζει σύμφωνα με το θέλημα του Δημιουργού, εξασφαλίζει για τον εαυτό του την ακριβέστερη και ευγενέστερη ανάπτυξη του χαρακτήρα. «Ο φόβος του Κυρίου, ούτος είναι σοφία, και η αποχή από του κακού σύνεσις.» (Ιώβ 28:28).ΠΠ 199.5

    Λίγοι είναι εκείνοι που αναγνωρίζουν πώς οι μικρολεπτομέρειες της ζωής επιδρούν στην ανάπτυξη του χαρακτήρα. Τίποτε από τα πράγματα με τα οποία ασχολούμαστε δεν είναι στην πραγματικότητα μικρά. Οι διάφορες περιστάσεις που συναντούμε καθημερινά, έχουν σκοπό να δοκιμάσουν την πιστότητά μας και να μας καταστήσουν ικανούς για την ανάληψη μεγαλύτερων ευθυνών. Με την αποδοχή των αρχών στις συναλλαγές της καθημερινής ζωής, η διάνοια συνηθίζει να θεωρεί το καθήκον ανώτερο από την απόλαυση και τη διάθεση. Οι διάνοιες που γυμνάζονται με αυτό τον τρόπο, δεν ταλαντεύονται ανάμεσα στο σωστό και στο εσφαλμένο σαν την καλαμιά που σείεται από τον αέρα. Μένουν πιστές στο καθήκον, επειδή έχουν προπονηθεί στην εξάσκηση της πιστότητας και της αλήθειας. Εκδηλώνοντας πιστότητα στα μικρά πράγματα, αποκτούν δύναμη να δειχθούν πιστοί σε μεγαλύτερα πράγματα.ΠΠ 200.1

    Ένας ευθύς χαρακτήρας αξίζει περισσότερο από το χρυσάφι του Οφείρ. Χωρίς αυτόν δεν μπορεί να υψωθεί κανείς σε ένα τιμητικό αξίωμα. Ο χαρακτήρας όμως δεν είναι κληρονομικός, ούτε και αγοράζεται. Η ηθική υπεροχή και οι λεπτές πνευματικές ιδιότητες δεν έρχονται στην τύχη. Τα πολυτιμότερα δώρα δε σημαίνουν τίποτε αν δεν αξιοποιηθούν. Ο σχηματισμός ενός ευγενικού χαρακτήρα είναι έργο ισόβιο και πρέπει να είναι το αποτέλεσμα μιας επιμελημένης και παρατεταμένης προσπάθειας. Ο Θεός παρουσιάζει ευκαιρίες. Η επιτυχία εξαρτάται από την εκμετάλλευσή τους.ΠΠ 200.2

    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents