Κεφάλαιο 35—Η Ανταρσια του Κορε

(Βασίζεται στο βιβλίο Αριθμοί, κεφ. 16:, 17:}ΠΠ 379.1

Οι τιμωρίες που επιβλήθηκαν στους Ισραηλίτες, μπόρεσαν να αναχαιτίσουν για ένα διάστημα τους γογγυσμούς και την ανυποταγή. Το πνεύμα όμως της ανταρσίας φώλιαζε στην καρδιά και με τον καιρό παρήγαγε τους χειρότερους καρπούς του. Οι προηγούμενες ανταρσίες ήταν μόνο λαϊκές εξεγέρσεις που προέρχονταν από μια ξαφνική παρόρμηση του εξημμένου πλήθους. Τώρα όμως σχηματίστηκε μια καλά οργανωμένη συνωμοσία, το αποτέλεσμα ενός επίμονου σκοπού που επέβλεπε στην ανατροπή της εξουσίας των αρχηγών τους οποίους ο ίδιος ο Θεός είχε υποδείξει.ΠΠ 379.2

Ο Κορέ, ο ιθύνων νους του κινήματος, ήταν Λευίτης, καταγόταν από την οικογένεια του Καάθ και ήταν εξάδελφος του Μωυσή. Ήταν άνθρωπος με ικανότητα και επιρροή. Αν και του είχε ανατεθεί η υπηρεσία του αγιαστηρίου, ήταν δυσαρεστημένος με τη θέση του και απέβλεπε στο αξίωμα του ιερατείου. Το γεγονός ότι είχε ανατεθεί στον Ααρών και στην οικογένειά του η ιεροσύνη που μέχρι τότε μεταβιβαζόταν στον πρωτότοκο γιο της κάθε οικογένειας, είχε δημιουργήσει αισθήματα ζηλοφθονίας και δυσαρέσκειας. Για ένα διάστημα αντιδρούσε κρυφά στην εξουσία του Μωυσή και του Ααρών αν και δεν είχε επιχειρήσει καμιά φανερή πράξη ανταρσίας.ΠΠ 379.3

Τελικά συνέλαβε το θρασύ σχέδιο να ανατρέψει τόσο την πολιτική όσο και τη θρησκευτική εξουσία. Δε δυσκολεύτηκε να βρει υποστηρικτές. Όμορο με την κατασκήνωση του Κορέ και των Κααθιτών, στο δυτικό μέρος του αγιαστηρίου, ήταν το στρατόπεδο της φυλής του Ρουβήν. Οι σκηνές των δύο αρχηγών της φυλής, Δαθάν και Αβειρών, ήταν οι πλησιέστερες στον Κορέ. Οι αρχηγοί αυτοί συμμετείχαν πρόθυμα στα φιλόδοξα σχέδιά του. Επειδή ήταν οι απόγονοι του μεγαλύτερου γιου του Ιακώβ, ισχυρίζονταν ότι η πο- λιτική εξουσία ανήκε σε αυτούς και αποφάσισαν να μοιραστούν με τον Κορέ τις τιμές της ιεροσύνης. Τα αισθήματα του λαού ευνοούσαν τα σχέδια του Κορέ. Μετά την πικρή τους απογοήτευση, οι προηγούμενες αμφιβολίες τους, η ζηλοφθονία και το μίσος ξαναγύρισαν και για μια άλλη φορά τα παράπονά τους στράφηκαν εναντίον του αρχηγού τους. Οι Ισραηλίτες διαρκώς παρέβλεπαν το γεγονός ότι βρίσκονταν κάτω από τη θεϊκή καθοδήγηση. Λησμονούσαν ότι ο Άγγελος της διαθήκης ήταν ο αόρατος αρχηγός τους, ότι η παρουσία του Χριστού προηγείτο καλυμμένη από τη στήλη της φωτιάς και ότι ο Μωυσής έπαιρνε όλες τις οδηγίες από τον Χριστό.ΠΠ 379.4

Δεν ήθελαν να υποστούν την τρομερή καταδίκη να πεθάνουν όλοι τους στην έρημο. Για αυτό ήταν πρόθυμοι να επωφεληθούν από κάθε δικαιολογία για να πιστέψουν ότι ο Μωυσής και όχι ο Θεός ήταν εκείνος που τους οδηγούσε στην καταδίκη τους. Οι μεγαλύτερες προσπάθειες που κατέβαλε ο πραότερος άνθρωπος της Γης δεν μπορούσαν να καταστείλουν την απειθαρχία του λαού. Παρόλο που τα δείγματα της δυσαρέσκειας του Θεού για τους προηγούμενους παραλογισμούς ήταν ολοφάνερα, δεν πήραν στα σοβαρά το μάθημα αν και ελαττωνόταν ο πληθυσμός τους. Και πάλι ο πειρασμός τους νίκησε.ΠΠ 380.1

Η απλή ποιμενική ζωή του Μωυσή ήταν πολύ πιο ήσυχη και ευχάριστη από την τωρινή θέση του αρχηγού του τεράστιου εκείνου πλήθους από άστατα πνεύματα. Όμως ο Μωυσής δεν τολμούσε να προτιμήσει αυτό που ήθελε. Στη θέση της γκλίτσας του βοσκού τού είχε δοθεί το ηγετικό ραβδί και δεν μπορούσε να το καταθέσει μέχρι να τον απαλλάξει από τα καθήκοντά του ο Θεός.ΠΠ 380.2

Εκείνος που διαβάζει τα μυστικά κάθε καρδιάς, σημείωσε τις προθέσεις του Κορέ και των συντρόφων του. Η προειδοποίηση και η καθοδήγηση που έδωσε στο λαό Του αρκούσαν να τους καταστήσουν ικανούς να αποφύγουν την απάτη των δολοπλόκων αυτών ανθρώπων. Είχαν δει την τιμωρία στη Μαριάμ εξαιτίας του φθόνου και των παραπόνων της εναντίον του Μωυσή. Ο Κύριος είχε δηλώσει ότι ο Μωυσής ήταν παραπάνω από προφήτης. «Στόμα προς στόμα θέλω λαλεί προς αυτόν» είπε και συνέχισε: «Διά τί λοιπόν, δεν εφοβήθητε να λαλήσητε εναντίον του θεράποντός Μου Μωυσέως;»(Αρ. 12:8). Οι οδηγίες αυτές δεν ήταν μόνο για τον Ααρών και τη Μαριάμ, αλλά για όλους τους Ισραηλίτες.ΠΠ 380.3

Ο Κορέ και οι συνωμότες του ήταν άνθρωποι που είχαν ευνοηθεί ιδιαίτερα με εκδηλώσεις θείας μεγαλοσύνης και δύναμης. Συμπεριλαμβάνονταν μεταξύ εκείνων που είχαν ανεβεί μαζί με το Μωυσή στο βουνό και επισφράγισαν τη θεϊκή δόξα. Μια μεταλλαγή είχε επέλθει από τότε. Τους είχε καταλάβει ένας μικρός στην αρχή πειρασμός, ο οποίος μεγάλωνε ενώ υποθαλπόταν μέχρι που οι σκέψεις τους, κατευθυνόμενες από το Σατανά, τόλμησαν να κάνουν το έργο της απιστίας.ΠΠ 380.4

Προφασιζόμενοι βαθύ ενδιαφέρον για την ευημερία του λαού, άρχισαν να ψιθυρίζουν τα παράπονά τους ο ένας στον άλλον και μετά στους αρχηγούς του Ισραήλ. Οι υπαινιγμοί τους έγιναν δεκτοί με τόση προθυμία, που έγιναν ακόμη τολμηρότεροι και κατέληξαν στο τέλος να πιστεύουν ότι πραγματικά υποκινούνται από ζήλο για το Θεό. Κατόρθωσαν να παρασύρουν διακόσιους πενήντα φημισμένους αρχηγούς της ισραηλινής σύναξης. Με αυτούς τους δυναμικούς υποστηρικτές επιρροής σχημάτισαν την πεποίθηση ότι θα επέφεραν ριζική μεταλλαγή στο κυβερνητικό σύστημα, το οποίο θα καθιστούσαν πολύ ανώτερο από τη διοίκηση του Μωυσή και του Ααρών.ΠΠ 381.1

Ο φθόνος έφερε τη ζήλεια και η ζήλια την ανταρσία. Είχαν συζητήσει το θέμα του δικαιώματος του Μωυσή να κατέχει μια τόσο τιμητική θέση εξουσίας. Έφθασαν στο σημείο μέχρι να τον θεωρούν ότι κατείχε αξιοζήλευτη θέση την οποία οποιοσδήποτε από αυτούς μπορούσε να ανταποκριθεί εξίσου καλά όπως εκείνος. Εξαπάτησαν τον εαυτό τους καθώς και ο ένας τον άλλον νομίζοντας ότι ο Μωυσής και ο Ααρών είχαν καταλάβει μόνοι τους τις θέσεις που κατείχαν.ΠΠ 381.2

Οι δυσαρεστημένοι έλεγαν ότι οι αρχηγοί αυτοί είχαν υψωθεί πάνω από τη συναγωγή του Κυρίου αναλαμβάνοντας το ιερατείο και τη διακυβέρνηση, ενώ η καταγωγή τους δεν τους χορηγούσε κανένα δικαίωμα για διάκριση ανάμεσα στους άλλους Ισραηλίτες. Δεν ήταν αγιότεροι από το λαό και θα έπρεπε να αρκεστούν να είναι στο ίδιο επίπεδο με τους αδελφούς τους που είχαν ευνοηθεί εξίσου με την ιδιαίτερη παρουσία και προστασία του Θεού.ΠΠ 381.3

Το επόμενο έργο των συνωμοτών είχε να κάνει με το λαό. Αυτοί που σφάλλουν και είναι άξιοι ελέγχου, επιδιώκουν να απολαμβάνουν τη συμπάθεια και τον έπαινο των άλλων. Έτσι, ο Κορέ και οι σύντροφοί του κέρδισαν την υποστήριξη του πλήθους. Δήλωσαν πως η κατηγορία ότι οι γογγυσμοί του λαού είχαν προκαλέσει επάνω τους την οργή του Θεού ήταν ανυπόστατη. Έλεγαν ότι δεν έφταιγε η σύναξη του λαού, αφού δε ζητούσαν τίποτε περισσότερο από τα δικαιώματά τους, αλλά ο Μωυσής ήταν υπέρμετρα απαιτητικός αρχηγός και είχε κατηγορήσει το λαό ως αμαρτωλό, ενώ ο λαός ήταν άγιος και ο Κύριος βρισκόταν ανάμεσά τους.ΠΠ 381.4

Ο Κορέ έκανε μια ανασκόπηση του ιστορικού της πορείας τους στην έρημο όπου είχαν βρεθεί σε δύσκολες καταστάσεις και πολλοί είχαν εξολοθρευθεί για τους γογγυσμούς και την απειθαρχία τους. Αυτοί που τον άκουγαν, σκέφτηκαν ότι οι δυσκολίες τους θα μπορούσαν να είχαν προληφθεί αν ο Μωυσής ακολουθούσε διαφορετική τακτική. Θεώρησαν ότι όλες οι κακοτυχίες τους οφείλονταν σε αυτόν και ότι ο αποκλεισμός τους από τη Χαναάν ήταν το αποτέλεσμα του κακού χειρισμού από μέρους του Μωυσή και του Ααρών. Σκέφτηκαν επίσης ότι αν ο Κορέ γινόταν αρχηγός τους και τους ενθάρρυνε αναφέροντας τις καλές πράξεις τους αντί να τους επιπλήττει για τις αμαρτίες τους, θα έκαναν ένα πολύ ειρηνικό και ευχάριστο ταξίδι. Αντί να περιπλανώνται πέρα δώθε μέσα στην ερημιά, θα προχωρούσαν κατευθείαν στην υποσχόμενη γη.ΠΠ 382.1

Στο έργο της δυσαρέσκειας εκδηλώθηκε μεγαλύτερη συνένωση ανάμεσα στα δυσαρεστημένα στοιχεία της σύναξης από ότι είχε παρατηρηθεί μέχρι τότε. Η επιτυχία που σημείωσε ο Κορέ απευθυνόμενος στο λαό, αύξησε την εμπιστοσύνη προς αυτόν και δικαίωσε τη γνώμη ότι αν δεν αναχαιτιζόταν η αυθαίρετη εξουσία του Μωυσή, θα είχε μοιραία αποτελέσματα στις ελευθερίες των Ισραηλιτών. Ισχυρίστηκε ακόμη ότι ο Θεός τού αποκάλυψε την υπόθεση αυτή και τον εξουσιοδότησε να επιφέρει αλλαγές στη διοίκηση πριν να είναι πολύ αργά. Πολλοί όμως δεν ήταν διατεθειμένοι να ανεχτούν κατηγορίες εναντίον του Μωυσή. Η ενθύμηση των υπομονητικών μόχθων της αυτοθυσίας του ήρθε μπροστά τους και τους έλεγχε η συνείδηση τους. Για αυτό έπρεπε να εξευρεθεί ένα εγωιστικό κίνητρο εναντίον του μεγάλου του ενδιαφέροντος, τον λαό Ισραήλ. Έτσι, ανέτρεξαν πάλι στην παλιά κατηγορία ότι τους είχε οδηγήσει επίτηδες στην έρημο για να σφετερισθεί τα υπάρχοντά τους.ΠΠ 382.2

Για ένα διάστημα το έργο αυτό γινόταν στα κρυφά. Μόλις όμως το κίνημα απέκτησε αρκετή δύναμη για την εξασφάλιση απροκάλυπτης ρήξης, ο Κορέ παρουσιάστηκε επικεφαλής του κόμματος και κατηγόρησε δημόσια το Μωυσή και τον Ααρών ότι σφετερίζονταν εξουσία στην οποία ο Κορέ και οι σύντροφοί του είχαν ίσα δικαιώματα συμμετοχής. Κατηγορήθηκαν επιπλέον ότι είχαν αφαιρέσει από το λαό την ελευθερία του και την ανεξαρτησία του. Οι συνωμότες είπαν: «Αρκεί εις εσάς, διότι πάσα η συναγωγή, πάντες είναι άγιοι, και ο Κύριος είναι μεταξύ αυτών, και διά τί υψώνεσθε υπεράνω της συναγωγής του Κυρίου;»ΠΠ 382.3

Ο Μωυσής δεν είχε υποπτευθεί τις διαστάσεις της σκευωρίας και όταν η τρομακτική επίπτωσή της ξέσπασε επάνω του, έπεσε κατά πρόσωπο στη γη απευθυνόμενος σιωπηλά στο Θεό. Βέβαια σηκώθηκε λυπημένος, αλλά ήρεμος και ισχυρός. Έλαβε θεϊκή καθοδήγηση και είπε: «Το πρωί θέλει φανερώσει ο Κύριος ποίοι είναι Αυτού και ποίος άγιος, και θέλει κάμει αυτόν να πλησιάση εις Αυτόν.» Η δοκιμή θα αναβαλλόταν μέχρι την επομένη για να έχουν όλοι τον καιρό να συλλογιστούν. Τότε εκείνοι που φιλοδοξούσαν για την ιεροσύνη, έπρεπε να πλησιάσουν ένα θυμιατό και να προσφέρουν θυμίαμα στο αγιαστήριο, παρουσία του λαού. Ο νόμος ήταν σαφής. Μόνο εκείνοι που είχαν χειροτονηθεί για το ιερό λειτούργημα μπορούσαν να διακονήσουν στο αγιαστήριο. Ακόμη και οι ιερείς, ο Ναδάβ και ο Αβιούδ, είχαν θανατωθεί ε-πειδή επιχείρησαν να προσφέρουν «πυρ ξένον», αψηφώντας τη θεϊκή εντολή. Έχοντας αυτό υπόψιν του, ο Μωυσής προκάλεσε τους κατηγόρους του αν θα τολμούσαν να κάνουν μια τέτοια επικίνδυνη προσφυγή, να φέρουν την υπόθεση ενώπιον του Θεού.ΠΠ 382.4

Ξεχωρίζοντας τον Κορέ και τους Λευίτες συντρόφους του ο Μωυσής Είπε:ΠΠ 383.1

«Μικρόν πράγμα είναι τούτο εις εσάς, ότι εξεχώρισεν εσάς ο Θεός του Ισραήλ από της συναγωγής του Ισραήλ, διά να σας φέρη πλησίον Αυτού να κάμνητε την υπηρεσίαν της σκηνής του Κυρίου, και να στέκησθε έμπροσθεν της συναγωγής διά να υπηρετήτε εις αυτούς; Και αφού σε έφερε πλησίον Εαυτού και πάντας τους αδελφούς σου, τους υιούς Λευί μετά σου, σεις ζητείτε και την ιερατείαν; ούτω κάμνεις συ, και πάσα η συνοδεία σου, οίτινες είσθε συνηθροισμένοι εναντίον του Κυρίου, και ο Ααρών τίς είναι ώστε να γογγύζητε εναντίον αυτού;»ΠΠ 383.2

Ο Δαθάν και ο Αβειρών δεν είχαν εκδηλώσει μια τόσο αυθάδη στάση όπως ο Κορέ. Ο Μωυσής, ελπίζοντας ότι είχαν παρασυρθεί στη συνωμοσία χωρίς να έχουν ολοκληρωτικά διαφθαρεί, τους κάλεσε να παρουσιαστούν μπροστά του για να ακούσει τις κατηγορίες τους εναντίον του. Δε θέλησαν όμως να έρθουν και με θρασύτητα αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν την εξουσία του. Η απάντηση που έδωσαν μπροστά στο λαό ήταν:ΠΠ 383.3

«Μικρόν είναι τούτο ότι ανήγαγες ημάς εκ γης ρεούσης γάλα και μέλι διά να θανατώσης ημάς εν τη ερήμω και έτι ως άρχων θέλεις να κατεξουσιάζης ημάς; αλλά συ δεν έφερες ημάς εις γην ρέουσαν γάλα και μέλι, ουδέ έδωκας εις ημάς κληρονομιάν αγρών και αμπελώνων. Τους οφθαλμούς των ανθρώπων τούτων θέλεις να εκβάλης; Δεν αναβαίνομεν.»ΠΠ 383.4

Την απεικόνιση της σκλαβιάς τους την απέδωσαν με το ίδιο ακριβώς λεξιλόγιο με το οποίο ο Κύριος είχε περιγράψει την υποσχόμενη κληρονομιά τους. Κατηγόρησαν το Μωυσή ότι υποκρινόταν πως ενεργεί κάτω από θεϊκή καθοδήγηση, χρησιμοποιώντας την ως μέσον για την εδραίωση της εξουσίας του. Δήλωσαν ότι δε θα εξακολουθούσαν να υποτάσσονται για να οδηγούνται σαν τους τυφλούς άλλοτε προς τη γη Χαναάν και άλλοτε προς τον ερημότοπο, σύμφωνα με τα φιλόδοξα σχέδιά του. Έτσι, εκείνος που υπήρξε στοργικός πατέρας και υπομονετικός βοσκός, παρουσιαζόταν τώρα με τα μελανότερα χαρακτηριστικά του τυράννου και του σφετεριστή. Ο αποκλεισμός από τη Χαναάν, αποδιδόταν σε αυτόν ως αποτέλεσμα των δικών τους αμαρτημάτων,.ΠΠ 383.5

Ήταν φανερό ότι η συμπάθεια του λαού έκλεινε με τη φατρία των δυσαρεστημένων. Ο Μωυσής όμως δεν έκανε καμιά προσπάθεια για να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Απευθύνθηκε με ιεροπρέπεια στο Θεό, παρουσία της συναγωγής του λαού, για να είναι μάρτυρες των κινήτρων του και της ακεραιότητας της διαγωγής του. Παρακάλεσε τον Θεό να είναι ο κριτής του. Την επόμενη οι διακόσιοι πενήντα άρχοντες, με επικεφαλής τον Κορέ, παρουσιάστηκαν με τα θυμιατά τους. Συγκεντρώθηκαν στην αυλή του αγιαστηρίου, ενώ ο λαός συγκεντρώθηκε από έξω περιμένοντας το αποτέλεσμα. Δεν ήταν ο Μωυσής, εκείνος που συγκέντρωσε τη συναγωγή για να δουν την καταστροφή του Κορέ και των συντρόφων του. Οι αντάρτες, τυφλωμένοι από την αλαζονεία τους, κάλεσαν όλους για να παραστούν μάρτυρες της νίκης τους. Ένα μεγάλο μέρος της λαϊκής μάζας ανεπιφύλακτα στάθηκε στο πλευρό του Κορέ, με την ελπίδα να επιβάλει την άποψή του στον Ααρών.ΠΠ 384.1

Ενώ βρίσκονταν έτσι συγκεντρωμένοι μπροστά στο Θεό, «η δόξα του Κυρίου εφάνη εις πάσαν την συναγωγήν». Στο Μωυσή και στον Ααρών γνωστοποιήθηκε η θεϊκή προειδοποίηση: «Αποχωρίσθητε εκ μέσου της συναγωγής ταύτης, διά να εξαναλώσω αυτούς διά μιας.» Αλλά εκείνοι έπεσαν προσευχώμενοι κατά πρόσωπο: «Ω Θεέ, Θεέ των πνευμάτων και πάσης σαρκός, είς άνθρωπος ημάρτησε και θέλεις οργισθή εναντίον πάσης της συναγωγής;»ΠΠ 384.2

Ο Κορέ είχε τραβηχτεί από τη σύναξη για να ενωθεί με το Δαθάν και τον Αβειρών. Τότε ο Μωυσής, συνοδευόμενος από τους εβδομήντα πρεσβυτέρους, κατέβηκε με μια τελευταία προειδοποίηση στους άνδρες που είχαν αρνηθεί να πάνε σε αυτόν. Τα πλήθη ακολουθούσαν, και πριν προλάβει να μεταδώσει το μήνυμά του, ο Μωυσής κατόπιν θεϊκής καθοδήγησης πρόσταξε το λαό: «Αποχωρίσθητε ευθύς από των σκηνών των ασεβών τούτων ανθρώπων και μη εγγίσητε μηδέν των όσα είναι αυτών, διά να μη αφανισθήτε εν μέσω πασών των αμαρτιών αυτών.» Υπάκουσαν στην προειδοποίηση επειδή ο φόβος μιας επικείμενης θείας δίκης τους είχε καταλάβει όλους. Οι επαναστάτες είδαν ότι εγκαταλείπονταν από εκείνους που είχαν εξαπατήσει, αλλά το θράσος τους παρέμεινε αμετάβλητο. Στέκονταν με τις οικογένειές τους μπροστά στις σκηνές τους, σαν να ήθελαν να δείξουν ότι περιφρονούσαν το θεϊκό προμήνυμα.ΠΠ 384.3

Στο όνομα του Θεού του Ισραήλ ο Μωυσής διακήρυξε, ενώ η ομήγυρη άκουγε:ΠΠ 385.1

«Εκ τούτου θέλετε γνωρίσει ότι ο Κύριος με απέστειλε διά να πράξω πάντα τα έργα ταύτα, και ότι δεν έπραξα απ’εμαυτού. Εάν οι άνθρωποι ούτοι αποθάνωσι τον κοινόν θάνατον πάντων των ανθρώπων, ή εάν γείνη ανταπόδοσις εις αυτούς κατά την ανταπόδοσιν πάντων των ανθρώπων, δεν με απέστειλεν ο Κύριος. Εάν όμως ο Κύριος κάμη θαύμα, και ανοίξη η γη το στόμα αυτής και καταπίη αυτούς και πάντα τα αυτών, και καταβώσι ζώντες εις τον άδην, τότε θέλετε γνωρίσει ότι παρώξυναν οι άνθρωποι ούτοι τον Κύριον.»ΠΠ 385.2

Τα μάτια όλου του λαού Ισραήλ είχαν καρφωθεί επάνω στο Μωυσή με φόβο και προσδοκία για το αναμενόμενο γεγονός. Μόλις εκείνος έπαψε να μιλάει, το στερεό έδαφος σχίστηκε και οι στασιαστές κατέβηκαν στο χάσμα ζωντανοί με όλα τα υπάρχοντα τους και «ηφανίσθησαν εκ μέσου της συναγωγής.» Ο λαός έσπευσε να απομακρυνθεί αυτοκαταδικασμένος για τη συμμετοχή του στο αμάρτημα. Η τιμωρία όμως δεν είχε τελειώσει. Φωτιά αστράφτοντας από το σύννεφο κατανάλωσε τους διακόσιους πενήντα ηγέτες που είχαν προσφέρει θυμίαμα. Επειδή δεν αποτελούσαν τους πρωτοστάτες στην ανταρσία, οι άνδρες αυτοί δε θανατώθηκαν μαζί με τους αρχηγούς της συνωμοσίας. Τους είχε επιτραπεί να δουν το τέλος εκείνων και να έχουν την ευκαιρία να μετανοήσουν. Όμως η προτίμησή τους ήταν με τους επαναστάτες, για αυτό συμμετείχαν και στη μοίρα τους.ΠΠ 385.3

Όταν ο Μωυσής εκλιπαρούσε τους Ισραηλίτες να σπεύσουν να απομακρυνθούν από την επερχόμενη καταστροφή, η θεία τιμωρία ήταν δυνατόν ακόμη και τότε να αποφευχθεί, αν ο Κορέ και οι σύντροφοί του μετανοούσαν και ζητούσαν συγχώρηση. Η πεισματική όμως επιμονή τους σφράγισε τη μοίρα τους. Ολόκληρη η συναγωγή συμμετείχε στην ενοχή τους, επειδή όλοι τους είχαν εκδηλώσει λίγο-πολύ τη συμπάθειά τους σε αυτούς. Μέσα στο μεγάλο Του έλεος ο Θεός έκανε διάκριση ανάμεσα στους αρχηγούς της ανταρσίας και σε αυτούς που είχαν παρασυρθεί. Τα άτομα που αφέθηκαν να παρασυρθούν, υπήρχε ακόμη ευκαιρία για μετάνοια. Είχε παρουσιαστεί συντριπτική απόδειξη ότι αυτοί εί- χαν άδικο και ότι ο Μωυσής δίκαιο. Η καταφανής εκδήλωση της δύναμης του Θεού διέλυσε κάθε αμφιβολία.ΠΠ 385.4

Ο Ιησούς, ο Άγγελος που προηγείτο του εβραϊκού πλήθους, προ-σπάθησε να τους σώσει από την καταστροφή. Η συγχώρηση για αυτούς παρατεινόταν. Η κρίση του Θεού ήταν πολύ κοντά τους και τους παρότρυνε σε μετάνοια. Μια ιδιαίτερα ακαταμάχητη μεσολάβηση από τον Ουρανό αναχαίτισε την ανταρσία τους. Στο σημείο αυτό αν ανταποκρίνονταν στη μεσολάβηση της πρόνοιας του Θεού, θα μπορούσαν να σωθούν. Ενώ έτρεχαν να απομακρυνθούν από την τιμωρία φοβούμενοι την καταστροφή, δεν είχαν θεραπευτεί από την ανταρσία τους. Το βράδυ εκείνο επέστρεψαν στις σκηνές τους τρομοκρατημένοι αλλά αμετανόητοι.ΠΠ 386.1

Είχαν κολακευθεί από τον Κορέ και τη συντροφιά του σε σημείο που πραγματικά πίστευαν ότι ήταν ένας πολύ καλός λαός και ότι αδικήθηκαν και υπέστησαν κακομεταχείριση από το Μωυσή. Αν ομολογούσαν ότι ο Κορέ και οι σύντροφοί του είχαν άδικο και ότι ο Μωυσής είχε δίκαιο, τότε θα ήταν αναγκασμένοι να δεχθούν ως λόγο του Θεού την καταδίκη τους σε θάνατο. Δεν ήταν πρόθυμοι να υποταχθούν και προσπάθησαν να πιστέψουν ότι ο Μωυσής τους είχε εξαπατήσει.ΠΠ 386.2

Έτρεφαν την προσφιλή ελπίδα ότι μια νέα τάξη πραγμάτων επρόκειτο να εγκαθιδρυθεί, στην οποία ο έπαινος θα αντικαθιστούσε την επίπληξη και οι ευκολίες την αγωνία και τις διενέξεις. Οι άνδρες που θανατώθηκαν, είχαν χρησιμοποιήσει κολακευτικά λόγια και είχαν δείξει ενδιαφέρον και αγάπη ώστε ο λαός συμπέρανε ότι ο Κορέ και οι ομοϊδεάτες του ήταν καλοί άνθρωποι και ότι ο Μωυσής ήταν κατά κάποιον τρόπο, η αιτία της εξολόθρευσης τους.ΠΠ 386.3

Είναι σχεδόν αδύνατον για τους ανθρώπους να προσβάλουν το Θεό περισσότερο, να περιφρονούν και να απορρίπτουν μεσολαβητικά όργανα που Εκείνος προτίθεται να μεταχειριστεί για τη σωτηρία τους. Οι Ισραηλίτες δεν είχαν μόνο περιορισθεί σε αυτό, αλλά είχαν σκοπό να θανατώσουν τον Μωυσή και τον Ααρών. Παρόλα αυτά δεν αναγνώρισαν την ανάγκη που είχαν να ζητήσουν συγχώρηση από το Θεό για το σοβαρό αμάρτημά τους. Τη νύχτα της δοκιμαστικής περιόδου δεν μετανόησαν και δεν εξομολογηθήκαν. Αντιθέτως βρήκαν κάποιον τρόπο για να αντιδράσουν στα αποδεικτικά στοιχεία που τους παρουσίαζαν ως τους χειρότερους αμαρτωλούς. Εξακολουθούσαν να υποθάλπουν μίσος εναντίον εκείνων που ο Θεός είχε προσδιορίσει και προετοιμάζονταν να αντισταθούν στην εξουσία τους. Ο Σατανάς ή- ταν κοντά για να διαστρεβλώσει την κρίση τους και να τους οδηγήσει με δεμένα μάτια στην απώλεια.ΠΠ 386.4

Όλος ο λαός του Ισραήλ τρομοκρατημένος είχε τραπεί σε φυγή. Οι κραυγές των καταδικασμένων αμαρτωλών κατέβηκαν στην άβυσσο, λέγοντας: «Μήπως καταπίη και ημάς η γη.» Αλλά «την ακόλουθον ημέραν πάσα η συναγωγή των υιών Ισραήλ εγόγγυσαν εναντίον του Μωυσέως και του Ααρών λέγοντες, Σεις εφονεύσατε τον λαόν του Κυρίου». Και ήταν έτοιμοι να μεταχειριστούν βία εναντίον των πιστών, αυτοθυσιαζομένων αρχηγών τους.ΠΠ 387.1

Μια εκδήλωση της θεϊκής δόξας εμφανίσθηκε στο σύννεφο επάνω από το αγιαστήριο και μια φωνή προερχόμενη από το σύννεφο απευθύνθηκε στο Μωυσή και στον Ααρών: «Αποσύρθητε εκ μέσου της συναγωγής ταύτης, διά να αναλώσω αυτούς διά μιας.»ΠΠ 387.2

Η ενοχή της αμαρτίας δεν έπεφτε επάνω στο Μωυσή και για αυτό δε φοβήθηκε ούτε και βιάστηκε να φύγει και να αφήσει τη συναγωγή να καταστραφεί. Ο Μωυσής καθυστερούσε ανάμεσα στην τρομερή κρίση εκδηλώνοντας το ενδιαφέρον του πραγματικού βοσκού για το κοπάδι της ευθύνης του. Ικέτευε για να μην εξολοθρεύσει η οργή του Θεού ολοκληρωτικά τον εκλεκτό λαό Του. Με τη μεσολάβησή του αναχαίτισε το εκδικητικό χέρι ώστε ο ανυπότακτος επαναστατικός λαός του Ισραήλ να μην περιέλθει σε τέλειο αφανισμό.ΠΠ 387.3

Ο εκτελεστής όμως της οργής είχε ξεκινήσει. Η πληγή εκτελούσε το θανατηφόρο έργο της. Ακολουθώντας την οδηγία του αδελφού του, ο Ααρών πήρε ένα θυμιατό και έτρεξε στη μέση της σύναξης του λαού για να κάνει «εξιλέωσιν υπέρ του λαού». «Και εστάθη αναμέσον των αποθανόντων και των ζώντων.» Ενώ ο καπνός του θυμιάματος ανέβαινε, οι προσευχές του Μωυσή από το αγιαστήριο έφθασαν ψηλά στο Θεό και η πληγή σταμάτησε. Ωστόσο η σύντομη αυτή επίθεση είχε ως αποτέλεσμα τον χαμό δεκατεσσάρων χιλιάδων Ισραηλίτες. Αυτή ήταν η απόδειξη της υπαιτιότητας των γογγυσμών και της ανταρσίας.ΠΠ 387.4

Δόθηκε επιπλέον μια απόδειξη ότι η ιεροσύνη είχε ανατεθεί στην οικογένεια του Ααρών. Κατά θεία οδηγία, κάθε φυλή ετοίμασε ένα ραβδί γράφοντας επάνω το όνομα της φυλής. Το όνομα του Ααρών γράφηκε στο ραβδί της φυλής του Λευί. Τα ραβδιά τοποθετήθηκαν με τη σειρά στο αγιαστήριο «εν τη σκηνή του μαρτυρίου.» Όποιο ραβδί θα άνθιζε, αυτό θα ήταν το σημείο ότι ο Κύριος είχε εκλέξει τη φυλή εκείνη για την ιεροσύνη. Το άλλο πρωί, «ιδού, η ράβδος του Ααρών διά τον οίκον του Λευί εβλάστησε, και ανεφύησε βλαστόν, και εξήνθησεν άνθη και έδωκεν αμύγδαλα.» Αυτό παρουσιάστηκε στο λαό και κατόπιν τοποθετήθηκε στο αγιαστήριο για μαρτυρία στις επερχόμενες γενεές. Το θαύμα αυτό σταθεροποίησε αποτελεσματικά την υπόθεση της ιεροσύνης.ΠΠ 387.5

Τότε αποδείχθηκε περίτρανα ότι ο Μωυσής και ο Ααρών είχαν μιλήσει με θεϊκή εξουσία και ο λαός υποχρεώθηκε να πιστέψει στη ανεπιθύμητη αλήθεια ότι θα πέθαιναν στην έρημο. Φώναξαν: «Ιδού, ημείς αποθνήσκομεν, αφανιζόμεθα, πάντες αφανιζόμεθα.» Ομολόγησαν ότι είχαν αμαρτήσει με το να στασιάσουν εναντίον των αρχηγών τους και ότι ο Κορέ και η συμμορία του είχαν υποστεί τη δίκαιη τιμωρία του Θεού.ΠΠ 388.1

Στην ανταρσία του Κορέ παρουσιάζεται σε περιορισμένη κλίμακα το έργο του ίδιου πνεύματος που οδήγησε στην ανταρσία το Σατανά στον Ουρανό. Περηφάνια και φιλοδοξία ήταν εκείνα που εξώθησαν τον Εωσφόρο να παραπονεθεί για το καθεστώς του Θεού και να επιχειρήσει να ανατρέψει την τάξη των πραγμάτων που επικρατούσε στον Ουρανό. Από την πτώση του και έπειτα ο σκοπός του ήταν να ενσταλάξει το ίδιο πνεύμα του φθόνου και της δυσαρέσκειας, την ίδια φιλοδοξία για θέσεις και τιμές στις σκέψεις των ανθρώπων. Με αυτό τον τρόπο επηρέασε τη σκέψη του Κορέ, του Δαθάν και του Αβειρών, διεγείροντας την επιθυμία της αυτοεξύψωσης, προκαλώντας φθόνο, δυσπιστία και ανταρσία. Ο Σατανάς τους έκανε να απορρίψουν τους προσδιορισμένους από το Θεό. Όμως, ενώ βλασφημούσαν το Θεό με τους γογγυσμούς τους εναντίον του Μωυσή και του Ααρών, είχαν υποστεί τέτοια πλύση εγκεφάλου ώστε να πιστεύουν ότι αυτοί είχαν δίκαιο, βλέποντας τους πατέρες των φυλών τους ως όργανα του Σατανά.ΠΠ 388.2

Μήπως δεν υπάρχουν ακόμη οι ίδιες φαυλότητες που φωλιάζουν στα θεμέλια της καταστροφής του Κορέ; Η περηφάνια και η φιλοδοξία έχουν ευρεία κυκλοφορία. Όταν υποθάλπονται, ανοίγουν το δρόμο προς το φθόνο και τον αγώνα για υπεροχή. Η ψυχή αποξενώνεται από το Θεό και ασυναίσθητα παρασύρεται στις τάξεις του Σατανά.ΠΠ 388.3

Όπως ο Κορέ και οι σύντροφοί του, πολλοί από τους θεωρούμενους οπαδούς του Χριστού σκέπτονται, προγραμματίζουν και εργάζονται με τέτοιο ζήλο για την αυτοεξύψωση, που για να κερδίσουν τη συμπάθεια και την υποστήριξη του λαού είναι πρόθυμοι να διαστρέψουν την αλήθεια, να παραποιήσουν και να κακοπαρουσιάσουν τους δούλους του Κυρίου. Είναι ακόμη ικανοί και να τους κατηγορήσουν για τα χαμερπή και εγωιστικά κίνητρα τα οποία εμπνέουν οι δικές τους καρδιές. Επαναλαμβάνοντας επίμονα το ψεύδος και αντίθετα σε κάθε απόδειξη, φθάνουν τελικά στο σημείο να το παραδεχτούν την αλήθεια. Ενώ προσπαθούν να καταστρέψουν την εμπιστοσύνη του λαού προς τους διορισμένους από το Θεό ανθρώπους, πιστεύουν πραγματικό ότι κάνουν καλό έργο, ότι προσφέρουν ειλικρινά υπηρεσία στο Θεό.ΠΠ 388.4

Οι Εβραίοι δεν ήθελαν να υποταχθούν στους περιορισμούς και στις υποδείξεις του Κυρίου. Οι περιορισμοί τούς έκαναν να φέρονται σπασμωδικά και δεν είχαν διάθεση να δεχθούν τον έλεγχο. Αυτό ήταν το μυστικό των γογγυσμών τους εναντίον του Μωυσή. Αν είχαν αφεθεί ελεύθεροι να ενεργήσουν όπως ήθελαν, θα ήταν λιγότερα τα παράπονα εναντίον του αρχηγού τους. Σε ολόκληρη την ιστορία της εκκλησίας το ίδιο πάντα πνεύμα αντιμετώπισαν οι υπηρέτες του Θεού.ΠΠ 389.1

Με την αμαρτωλή επιείκεια στον εαυτό τους, οι άνθρωποι επιτρέπουν στο Σατανά να διεισδύσει στην σκέψη τους και προχωρούν από το ένα στάδιο της διαστροφής στο άλλο. Η απόρριψη του φωτός σκοτίζει το νου και σκληραίνει την καρδιά. Τότε, το επόμενο βήμα στην αμαρτία και στην απόρριψη περισσότερου φωτός γίνεται ευκολότερο μέχρι που στο τέλος οι κακοήθεις συνήθειές τους καταλήγουν σε δεύτερη φύση. Παύουν να διακρίνουν την καταστροφή της αμαρτίας. Εκείνος που κηρύττει με πίστη το λόγο του Θεού με τον οποίο καταδικάζονται οι αμαρτίες τους, συχνά προκαλεί το μίσος τους.ΠΠ 389.2

Μη θέλοντας να υποστούν τον κόπο και τη θυσία που απαιτεί η επανόρθωση, στρέφονται κατά του δούλου του Θεού και καταδικάζουν τις επιπλήξεις του ως αδικαιολόγητες και αυστηρές. Όπως ο Κορέ, διακηρύττουν ότι ο λαός δεν έχει άδικο και ότι ο επιτιμητής είναι εκείνος που προκαλεί όλη την αναστάτωση. Καθησυχάζοντας τη συνείδησή τους με την εξαπάτηση, οι φθονεροί και οι δυσαρεστημένοι ενώνονται για να σπείρουν τη διχόνοια στην εκκλησία και να παραλύσουν τα χέρια εκείνων που προσπαθούν να τη δυναμώσουν.ΠΠ 389.3

Κάθε κίνηση προς τα εμπρός από αυτούς που ο Θεός κάλεσε να ηγηθούν στο έργο Του, έχει προκαλέσει την αμφιβολία. Κάθε πράξη έχει κακοπαρουσιαστεί από εκείνους που φθονούν και ψάχνουν για λάθη. Αυτό έγινε στην εποχή του Λουθήρου, των αδελφών Ουέσλεϊ και άλλων μεταρρυθμιστών. Αυτό γίνεται και σήμερα.ΠΠ 389.4

Ο Κορέ δε θα είχε ακολουθήσει την πορεία που πήρε, αν διάβαζε ότι όλες οι κατευθύνσεις και οι επιπλήξεις στον λαό του Ισραήλ προέρχονταν από το Θεό. Αυτό όμως έπρεπε να το ξέρει. Ο Θεός είχε δώσει ακαταμάχητη απόδειξη ότι Εκείνος οδηγούσε τον λαό του Ισραήλ. Ο Κορέ και οι σύντροφοί του α- πέρριψαν το φως μέχρι που τυφλώθηκαν σε σημείο που οι πιο πασιφανείς εκδηλώσεις της δύναμής Του δεν αρκούσαν για να τους πείσουν.ΠΠ 389.5

Τις απέδιδαν όλες σε ανθρώπινους ή σατανικούς παράγοντες. Το ίδιο έκανε και ο λαός την επόμενη της καταστροφής του Κορέ και της παρέας του. Ήρθαν στο Μωυσή και στον Ααρών λέγοντας: «Σεις εφονεύσατε τον λαόν του Κυρίου.»ΠΠ 390.1

Παρά το γεγονός ότι είχαν την πιο πειστική απόδειξη της δυσαρέσκειας του Θεού για το δρόμο που ακολούθησαν, δυσαρέσκεια η οποία εκδηλώθηκε με την εξολόθρευση των ανθρώπων οι οποίοι τους είχαν εξαπατήσει, τόλμησαν να αποδώσουν την τιμωρία Του στο Σατανά. Δήλωσαν ότι με τη δύναμη του πονηρού, ο Μωυσής και ο Ααρών είχαν προκαλέσει το θάνατο των καλών και αγίων ανθρώπων. Αυτή η πράξη ήταν που σφράγισε τη μοίρα τους.ΠΠ 390.2

Είχαν διαπράξει αμάρτημα κατά του Αγίου Πνεύματος, ένα αμάρτημα με το οποίο η ανθρώπινη καρδιά σκληραίνεται τελεσφορικά εναντία στη θεϊκή χάρη. Ο Χριστός είπε: «Όστις είπη λόγον κατά του Υιού του ανθρώπου, θέλει συγχωρηθή εις αυτόν. Όστις όμως είπη κατά του Πνεύματος του Αγίου, δεν θέλει συγχωρηθή εις αυτόν.» (Ματθ. 12:32) Τα λόγια αυτά είπε ο Σωτήρας μας όταν τα έργα της χάρης που είχε εκτελέσει με τη δύναμη του Θεού αποδόθηκαν από τους Εβραίους στο Βεελζεβούλ. Ο Θεός επικοινωνεί με τον άνθρωπο χρησιμοποιώντας το Άγιο Πνεύμα. Όσοι εσκεμμένα απορρίπτουν τον παράγοντα αυτό ως σατανικό, αποκόπτουν το κανάλι της επικοινωνίας μεταξύ ψυχής και Ουρανού.ΠΠ 390.3

Ο Θεός εργάζεται με την εκδήλωση του Πνεύματός Του για να ελέγξει τον αμαρτωλό και να τον κάνει να αισθανθεί την ενοχή του. Αν τελικά το έργο του Πνεύματος απορριφθεί, δεν υπάρχει τίποτε άλλο που να μπορεί να κάνει ο Θεός για την ψυχή. Το τελευταίο μέσον της θεϊκής ευσπλαχνίας έχει χρησιμοποιηθεί. Ο παραβάτης απέκοψε τον εαυτό του από το Θεό και η αμαρτία δεν έχει αντίδοτο για τη θεραπεία της. Δεν υπάρχει καμιά φυλαγμένη δύναμη από το Θεό μέσω της οποίας Αυτός μπορεί να εργαστεί για να παρουσιάσει την ενοχή και να επανορθώσει τον αμαρτωλό. «Αφή-σατε αυτόν» λέει η θεϊκή προσταγή. Τότε, «δεν απολείπεται πλέον θυσία περί αμαρτιών, αλλά φοβερά τις απεκδοχή κρίσεως και έξαψις πυρός, το οποίον μέλλει να κατατρώγη τους εναντίους.» (Ωσηέ 4:17, Εβρ. 10:26,27).ΠΠ 390.4