Κεφάλαιο 44—Η Διαβαση του Ιορδανη
(Βασίζεται στο βιβλίο Ιησούς του Ναυή, κεφ. 1: - 5:12)ΠΠ 467.1
Οι Ισραηλίτες θρήνησαν πολύ τον εκλιπόντα αρχηγό τους και αφιέρωσαν τριάντα μέρες για να τιμήσουν τη μνήμη του. Ποτέ προ-ηγουμένως μέχρι που τον αποχωρίστηκαν δεν είχαν εκτιμήσει την αξία των σοφών συμβουλών του, της πατρικής στοργής του και της ακλόνητης πίστης του. Με καινούργια και βαθύτερη ευγνωμοσύνη αναλογίζονταν τα πολύτιμα μαθήματα που τους είχε διδάξει όσο ήταν κοντά τους.ΠΠ 467.2
Ο Μωυσής ήταν νεκρός αλλά η επιρροή του δεν είχε πεθάνει μαζί του. Αυτή θα εξακολουθούσε να ζει, αναπλασμένη στις καρδιές του λαού του. Η μνήμη της άγιας και αφίλαυτης εκείνης ζωής θα εξακολουθούσε να διατηρείται με τρυφερότητα από μια σιωπηλή, πειστική δύναμη, διαπλάθοντας τη ζωή ακόμη και εκείνων που είχαν αγνοήσει τα ζωντανά λόγια του. Όπως η ανταύγεια του δύοντος ηλίου φωτίζει τις βουνοκορφές ακόμη και μετά την εξαφάνιση του ήλιου πίσω από τα βουνά, έτσι και τα έργα των αγνών, άγιων και αγαθών ανθρώπων ρίχνουν φως στον κόσμο και μετά το θάνατο τους. Οι πράξεις τους, τα λόγια τους, τα παραδείγματά τους ζουν για πάντα. «Βεβαίως δεν θέλει κλονισθή, εις μνημόσυνον αιώνιον θέλει είσθαι ο δίκαιος.» (Ψαλμ. 112:6).ΠΠ 467.3
Αν και ήταν θλιμμένος για τη μεγάλη του απώλεια, ο λαός ήξερε ότι δεν είχε εγκαταλειφθεί. Η στήλη της νεφέλης έστεκε επάνω από το αγιαστήριο την ημέρα και η στήλη της φωτιάς τη νύχτα. Αυτό αποτελούσε διαβεβαίωση ότι ο θεός θα εξακολουθούσε να είναι ο οδηγός και ο βοηθός τους, αν αυτοί βάδιζαν σύμφωνα με τις εντολές Του.ΠΠ 467.4
Ο Ιησούς του Ναυή ήταν τώρα ο αναγνωρισμένος αρχηγός του Ισραήλ. Ήταν κυρίως γνωστός ως πολεμιστής. Η αξία του και τα χαρίσματά του ήταν ιδιαίτερα πολύτιμα στο στάδιο αυτό της ι- στορίας του λαού του. Γενναίος, αποφασιστικός και επίμονος, ακριβής, αδιάφορος για τα εγωιστικά συμφέροντα εκείνων των οποίων η φροντίδα τού είχε ανατεθεί και πάνω από όλα εμπνευσμένος από μια ζώσα πίστη στο Θεό, ήταν ο κατάλληλος χαρακτήρας ανθρώπου να εκλεγεί με θεία υπόδειξη και να οδηγήσει τα στρατεύματα του Ισραήλ στη Γη της Επαγγελίας. Στο διάστημα της παραμονής στην έρημο, αυτός εκτελούσε στη θέση του Μωυσή καθήκοντα πρωθυπουργού. Με την ήρεμη, ανυπόκριτη πιστότητά του, με τη σταθερότητά του εκεί όπου οι άλλοι ταλαντεύονταν, με την αποφασιστικότητά του να υποστηρίξει την αλήθεια έστω και αν διέτρεχε κίνδυνο, είχε αποδείξει την καταλληλότητά του να διαδεχθεί το Μωυσή, πριν ακόμη κληθεί από τη φωνή του Θεού να καταλάβει τη θέση αυτή.ΠΠ 467.5
Ο Ιησούς έβλεπε το έργο που του ανατέθηκε με μεγάλη αγωνία και χωρίς διόλου να βασίζεται στον εαυτό του. Αλλά η διαβεβαίωση του Θεού διέλυσε τους φόβους του:ΠΠ 468.1
«Καθώς ήμην μετά του Μωυσέως, θέλω είσθαι και μετά σου. Δεν θέλω σε αφήσει ουδέ σε εγκαταλείψει... Συ θέλεις κληροδοτήσει εις τον λαόν τούτον την γην την οποίαν ώμοσα προς τους πατέρας αυτών να δώσω εις αυτούς.» «Πάντα τον τόπον επί του οποίου πατήσει το ίχνος των ποδών σας, εις εσάς έδωκα αυτόν, καθώς είπα προς τον Μωυσήν.»ΠΠ 468.2
Από τα ύψη του Λιβάνου μέχρι τις ακτές της Μεγάλης Θάλασσας και στην Ανατολή ως τις όχθες του Ευφράτη, όλος ο τόπος θα γινόταν δικός τους.ΠΠ 468.3
Στην υπόσχεση αυτή προστέθηκε η παραίνεση:ΠΠ 468.4
«Μόνον ίσχυε και ανδρίζου σφόδρα διά να προσέχης να κάμης κατά πάντα τον νόμον τον οποίον προσέταξεν εις σε ο Μωυσής ο θεράπων Μου.» Η παραγγελία του Θεού ήταν: «Δεν θέλει απομακρυνθή τούτο το βιβλίον του νόμου από του στόματός σου, αλλ’εν αυτώ θέλεις μελετά ημέραν και νύκτα», «μη εκκλίνης απ’αυτού δεξιά ή αριστερά», «διότι τότε θέλεις ευοδούσθαι εις την οδόν σου και τότε θέλεις φέρεσθαι μετά συνέσεως.»ΠΠ 468.5
Οι Ισραηλίτες ήταν ακόμη στρατοπεδευμένοι στην ανατολική πλευρά του Ιορδάνη και αυτό παρουσίαζε το πρώτο εμπόδιο για την κατάκτηση της Χαναάν. «Σηκωθείς διάβηθι τον Ιορδάνην τούτον, συ και πας ο λαός ούτος, προς την γην την οποίαν Εγώ δίδω εις αυτούς.» Καμιά οδηγία δεν είχε δοθεί για τον τρόπο με τον οποίο θα γινόταν η διάβαση. Ο Ιησούς όμως ήξερε πως οτιδήποτε πρόσταζε ο Θεός, είχε επινοήσει και τον τρόπο να κάνει το λαό Του να τοΠΠ 468.6
εκτελέσει, και με την πίστη αυτή ο ατρόμητος ηγέτης άρχισε αμέσως να ετοιμάζεται για την κίνηση προς τα εμπρός.ΠΠ 469.1
Μερικά μίλια μακρύτερα από τον ποταμό, ακριβώς απέναντι από την κατασκήνωση των Ισραηλιτών βρισκόταν η μεγάλη και οχυρωμένη πόλη της Ιεριχούς. Ουσιαστικά, η πόλη αυτή αποτελούσε το κλειδί για ολόκληρη τη χώρα και θα παρουσίαζε τρομερό εμπόδιο για την επιτυχία του Ισραήλ. Για αυτό ο Ιησούς έστειλε δύο νεαρούς κατασκόπους να επισκεφθούν την πόλη και να σχηματίσουν μια ιδέα για τους κατοίκους της, τις διεξόδους της και τη δύναμη των οχυρωμάτων της. Οι κάτοικοι της πόλης, φοβισμένοι και καχύποπτοι, αγρυπνούσαν διαρκώς και η ζωή των κατασκόπων διέτρεχε σοβαρό κίνδυνο. Τους διέσωσε όμως η Ραάβ, μια γυναίκα της Ιεριχούς, με κίνδυνο της ζωής της. Ανταποκρινόμενοι στην καλοσύνη της, της υποσχέθηκαν ότι θα την προστάτευαν όταν θα έπαιρναν την πόλη.ΠΠ 469.2
Οι κατάσκοποι επέστρεψαν με τα νέα: «Βεβαίως ο Κύριος παρέδωκεν εις τας χείρας ημών πάσαν την γην, και μάλιστα πάντες οι κάτοικοι του τόπου ενεκρώθησαν εκ του φόβου ημών.» Στην Ιεριχώ πήραν την πληροφορία:ΠΠ 469.3
«Ηκούσαμεν πώς ο Κύριος εξήρανε τα ύδατα της Ερυθράς Θαλάσσης έμπροσθέν σας, ότε εξήλθετε εξ Αιγύπτου. Και τι εκάματε εις τους δύο βασιλείς των Αμορραίων, τους πέραν του Ιορδάνου, εις τον Σηών, και εις τον Ωγ, τους οποίους εξωλοθρεύσατε, και καθώς ηκούσαμεν, διελύθη η καρδία ημών, και δεν έμεινε πλέον πνοή εις ουδένα εκ του φόβου σας, διότι Κύριος ο Θεός σας Αυτός είναι Θεός εν τω ουρανώ άνω και επί της γης κάτω.»ΠΠ 469.4
Τότε δόθηκαν οι οδηγίες να ετοιμαστούν για την επίθεση. Ο λαός έπρεπε να εφοδιαστεί με τρόφιμα τριών ημερών και ο στρατός έπρεπε να είναι έτοιμος για μάχη. Όλοι δέχτηκαν με ενθουσιασμό τα σχέδια του αρχηγού τους και τον διαβεβαίωσαν για την εμπιστοσύνη τους και την υποστήριξή τους:ΠΠ 469.5
«Πάντα όσα προστάζεις εις ημάς, θέλομεν κάμει, και πανταχού όπου αποστείλεις ημάς θέλομεν υπάγει. Καθώς υπηκούσαμεν κατά πάντα εις τον Μωυσήν, ούτω θέλομεν υπακούσει και εις σε. Μόνον Κύριος ο Θεός σου να ήναι μετά σου, καθώς ήτο μετά του Μωυσέως.»ΠΠ 469.6
Εγκαταλείποντας την κατασκήνωσή τους μέσα στα άλση των ακακιών στο Σιττείμ, τα πλήθη κατηφόρισαν στην όχθη του Ιορδάνη. Όλοι όμως ήξεραν ότι χωρίς θεϊκή βοήθεια δεν υπήρχε ελπίδα να τον περάσουν. Στην εποχή αυτή του χρόνου, την Άνοιξη, τα λιωμέ- να χιόνια των βουνών είχαν υψώσει πολύ τη στάθμη του Ιορδάνη. Ως λογικό επακόλουθο είχε ξεχειλίσει στις όχθες του, καθιστώντας αδύνατον το πέρασμα στα συνηθισμένα διαβατά μέρη.Ο Θεός ήθελε η διάβαση του Ισραήλ από τον Ιορδάνη να είναι θαυματουργική. Σύμφωνα με θεϊκή καθοδήγηση που πήρε ο Ιησούς, διέταξε το λαό να εξαγνιστούν. Έπρεπε να εγκαταλείψουν τις αμαρτίες τους και να απαλλαγούν από κάθε εξωτερικό μόλυσμα. Τους είπε: «Διότι αύριον θέλει κάμει ο Κύριος εν μέσω ημών θαυμάσια.»ΠΠ 469.7
Η κιβωτός της διαθήκης προπορευόμενη θα οδηγούσε το λαό. Όταν θα έβλεπαν το σημείο της παρουσίας του Κυρίου να μετατοπίζεται από τη θέση του στο κέντρο του στρατοπέδου και να προχωράει προς τον ποταμό μέσω των ιερέων, τότε έπρεπε να κινηθούν από τον τόπο τους και να το ακολουθήσουν. Οι συνθήκες της διάβασης είχαν ειπωθεί λεπτομερώς εκ των προτέρων, και ο Ιησούς είπε:ΠΠ 470.1
«Εκ τούτου θέλετε γνωρίσει ότι ο Θεός ο ζων είναι εν τω μέσω υμών, και ότι κατακράτος θέλετε εξολοθρεύσει απ’έμπροσθέν σας τους Χαναναίους . . . Ιδού, η κιβωτός της διαθήκης του Κυρίου πάσης της γης προβαίνει έμπροσθέν σας εις τον Ιορδάνην.»ΠΠ 470.2
Στον προσδιορισμένο καιρό άρχισε η κίνηση προς τα εμπρός, έχοντας οι ιερείς το προβάδισμα με την κιβωτό στους ώμους τους. Ο λαός είχε πάρει την εντολή να μείνει πίσω, έτσι ώστε να υπάρχει ένας ελεύθερος χώρος μισού περίπου μιλίου γύρω από την κιβωτό. Όλοι παρακολουθούσαν με μεγάλο ενδιαφέρον καθώς οι ιερείς προχωρούσαν κατηφορίζοντας προς την όχθη του Ιορδάνη. Τους έβλεπαν να βαδίζουν σταθερά με την κιβωτό, προς τα εμπρός, προς τα αγριεμένα νερά του διογκωμένου ποταμού, μέχρι που τα πόδια τους βυθίστηκαν στο νερό. Τότε ξαφνικά η ροή του ποταμού γύρισε προς τα πίσω, ενώ το κάτω ρεύμα εξακολουθούσε να κυλάει, μέχρι που φάνηκε η γυμνή κοίτη του ποταμού.ΠΠ 470.3
Στην προσταγή του Θεού οι ιερείς προχώρησαν στη μέση της κοίτης και στάθηκαν εκεί. Αντιθέτως, ολόκληρο το πλήθος κατέβηκε και πέρασε στην απέναντι πλευρά. Έτσι, χαράχθηκε στο νου όλων των Ισραηλιτών το γεγονός ότι η δύναμη που έκανε τα νερά του Ιορδάνη να σταθούν, ήταν η ίδια που είχε ανοίξει την Ερυθρά Θάλασσα στους πατέρες τους πριν από σαράντα χρόνια. Όταν πέρασε όλος ο λαός, μεταφέρθηκε και η κιβωτός της Διαθήκης στη δυτική πλευρά του ποταμού. Μόλις έφθασε σε ασφαλές μέρος και «τα ίχνη των ποδών των ιερέων επάτησαν επί της ξηράς», τα φυλακισμένα νε- ρά, έχοντας απελευθερωθεί, όρμησαν προς τα κάτω με μια ακατάσχετη αναταραχή του νερού στην κανονική κοίτη του χειμάρρου.ΠΠ 470.4
Οι μελλοντικές γενεές δε θα έμεναν χωρίς τη μαρτυρία του μεγάλου αυτού θαύματος. Ενώ οι ιερείς που σήκωναν την κιβωτό ήταν ακόμη μέσα στον Ιορδάνη, δώδεκα άνδρες που είχαν διαλεχτεί από πριν - ένας από κάθε φυλή - σήκωσαν ο καθένας τους από μια πέτρα και τις έφεραν στη δυτική πλευρά. Με τις πέτρες αυτές θα έστηναν ένα μνημείο στο μέρος όπου θα κατασκήνωναν πρώτα αντίπερα από τον ποταμό. Ο λαός διατάχθηκε να επαναλαμβάνει στα παιδιά του και στα παιδιά των παιδιών του την ιστορία της απελευθέρωσης που είχε κάνει για αυτούς ο Θεός όπως είπε ο Ιησούς «διά να γνωρίσωσι πάντες οι λαοί της γης την χείρα του Κυ-ρίου ότι είναι κραταιά, διά να φοβήσθε Κύριον τον Θεόν σας πάντοτε.»ΠΠ 471.1
Η επιρροή του θαύματος αυτού, τόσο για τους Εβραίους όσο και για τους εχθρούς τους, είχε μεγάλη σημασία. Για το Ισραήλ ήταν μια διαβεβαίωση της διαρκούς παρουσίας και προστασίας του Θεού - μια απόδειξη ότι θα ενεργούσε για αυτούς μέσω του Ιησού του Ναυή όπως ενεργούσε και μέσω του Μωυσή. Μια τέτοια διαβεβαίωση χρειάζονταν για να ενθαρρύνει τις καρδιές τους καθώς άρχιζαν την κατάκτηση της χώρας - το τεράστιο αυτό καθήκον που είχε κάνει να σκοντάψει η πίστη των πατέρων τους πριν σαράντα χρόνια. Πριν τη διάβαση, ο Κύριος είχε δηλώσει στον Ιησού: «Εν τη ημέρα ταύτη αρχίζω να σε μεγαλύνω ενώπιον παντός του Ισραήλ, διά να γνωρίσωσιν ότι καθώς ήμην μετά του Μωυσέως, θέλω είσθαι και μετά σου.» Το αποτέλεσμα ήταν η εκπλήρωση της υπόσχεσης. «Εν εκείνη τη ημέρα εμεγάλυνεν ο Κύριος τον Ιησούν ενώπιον παντός του Ισραήλ, και εφοβούντο αυτόν καθώς εφοβούντο τον Μωυσήν, πάσας τας ημέρας της ζωής αυτού.»ΠΠ 471.2
Η εξάσκηση της θεϊκής δύναμης για το καλό του Ισραήλ στόχευε επίσης να αυξήσει το φόβο με τον οποίο τους έβλεπαν τα γειτονικά έθνη και να προετοιμαστεί ο δρόμος για ευκολότερο και ολοκληρωτικό τους θρίαμβο. Όταν η είδηση ότι ο Θεός είχε σταματήσει τα νερά του Ιορδάνη μπροστά από τα τέκνα του Ισραήλ έφθασε στους βασιλείς των Αμορραίων και των Χαναναίων, οι καρδιές τους πάγωσαν από το φόβο. Οι Εβραίοι ήδη είχαν θανατώσει τους πέντε βασιλείς του Μαδιάμ, τον ισχυρό βασιλιά των Αμορραίων, Σηών και τον βασιλιά της Βασάν, Ωγ. Τώρα το πέρασμα του πλημμυρισμένου και ορμητικού Ιορδάνη τρομοκράτησε τα γύρω έθνη. Στους Χαναναίους, σε ολόκληρο τον Ισραήλ και στον ίδιο τον Ιησού είχε δοθεί αναντίρρητη απόδειξη ότι ο ζων θεός, ο Βασιλιάς του Ουρανού και της Γης, βρισκόταν στο μέσο του λαού Του και ότι δε θα τον άφηνε ούτε θα τον εγκατέλειπε.ΠΠ 471.3
Σε μικρή απόσταση από τον Ιορδάνη, οι Εβραίοι έκαναν την πρώτη τους κατασκήνωση. Εδώ ο Ιησούς «περιέτεμε τους υιούς Ισραήλ», «και οι υιοί Ισραήλ έστρατοπέδευσαν εν Γαλγάλοις και έκαμον το Πάσχα». Η αναστολή του τυπικού της περιτομής από τον καιρό της ανταρσίας στην Κάδης θύμιζε διαρκώς στον λαό του Ισραήλ ότι η συνθήκη τους με το Θεό, της οποίας η περιτομή αποτελούσε το καθορισμένο σύμβολο, είχε διασπαστεί. Επίσης η διακοπή του εορτασμού του Πάσχα που ήταν το αναμνηστικό της απελευθέρωσής τους από την Αίγυπτο, ήταν η ένδειξη της δυσαρέσκειας του Θεού τότε που επιθύμησαν να επιστρέφουν στη χώρα της σκλαβιάς. Τώρα όμως τα χρόνια της απόρριψης είχαν τελειώσει.ΠΠ 472.1
Ο Θεός αναγνώρισε εκ νέου το Ισραήλ ως λαό Του και το σημείο της Διαθήκης αποκαταστάθηκε. Το νόμιμο της περιτομής εφαρμόστηκε σε όλο το λαό που είχε γεννηθεί στην έρημο. Ο Κύριος δήλωσε στον Ιησού: «Ταύτην την ημέραν αφήρεσα αφ’υμών τον ονειδισμόν της Αιγύπτου», και σαν αναμνηστικό της πράξης αυτής το μέρος της κατασκήνωσής τους ονομάσθηκε Γάλγαλα που σημαίνει «αφαίρεση».ΠΠ 472.2
Τα ειδωλολατρικά έθνη έψεγαν τον Κύριον και το λαό Του επειδή οι Εβραίοι δεν μπόρεσαν να κατακτήσουν τη Χαναάν. Σύντομα όπως αναμενόταν να τα καταφέρουν μετά τη φυγή τους από την Αίγυπτο. Οι εχθροί τους θριαμβολογούσαν επειδή ο λαός του Ισραήλ περιπλανιόταν τόσον καιρό στην έρημο και δήλωναν χλευαστικά ότι ο Θεός των Εβραίων δεν ήταν ικανός να τους φέρει στη γη την οποία τους είχε υποσχεθεί. Τώρα ο Κύριος έδειξε με εντυπωσιακό τρόπο τη δύναμη και την εύνοιά Του. ανοίγοντας τον Ιορδάνη μπροστά στο λαό Του. Οι εχθροί τους δεν μπορούσαν πια να τους επικρίνουν.ΠΠ 472.3
«Τη δεκάτη του μηνός προς το εσπέρας», γιόρτασαν το Πάσχα στις πεδιάδες της Ιεριχώ. «Και τη επαύριον του Πάσχα έφαγον άζυμα από του σίτου της γης, και σίτον πεφρυγανισμένον την αυτήν εκείνην ημέραν. Και τη επαύριον αφού έφαγον από του σίτου της γης, εξέλιπε το μάννα, και δεν είχον πλέον μάννα οι υιοί Ισραήλ, αλλά έτρωγον από των γεννημάτων της γης Χαναάν.» Τα μακρά χρόνια των περιπλανήσεών τους στην έρημο είχαν λήξει. Τα πόδια του Ισραήλ πατούσαν επιτέλους στη Γη της Επαγγελίας.»ΠΠ 472.4