فصل 55—«نه با نمايش ظاهري»

عده اي از فريسيان نزد عيسي آمده و سوال كردند، “پادشاهي خدا كي خواهد آمد” از زماني كه يحيي تعميد دهنده پيام آمدن مسيح را در تمامي سرزمين يهوديه موعظه كرده بود، سه سال و اندي گذشته بود. او اعلام كرده بود. “توبه كنيد زيرا پادشاهي آسمان نزديك شده است!” (متي 3 آِيه 2). ليكن فريسيان در اين مدت هيچ علامتي از برقراري پادشاهي آسمان دريافت نكرده بودند. بسياري از آنان كه يحيي را نپذيرفته بودند، در هر موردي با عيسي مخالفت كرده و تلويحا ماموريت مسيح را شكست خورده اعلام مي كردند.AA 497.1

عيسي پاسخ داد، “آمدن پادشاهي خدا را نمي توان به مشاهده دريافت. و كسي نخواهد گفت اينجا يا آنجاست، زيرا پادشاهي خدا در ميان شماست.” پادشاهي خدا در قلب انسان شروع مي شود. علايم نزديك شدن پادشاهي خداوند از طريق قدرت و شكوه دنيوي آشكار نمي شود.AA 497.2

سپس به شاگردان گفت، “زماني مي آيد كه آرزو خواهيد كرد يكي از روزهاي پسر انسان را ببينيد، امّا نخواهيد ديد.” زيرا پادشاهي آسمان با جلال و شكوه دنيوي همراه نيست و به همين دليل اين خطر وجود دارد كه نتوانيد شكوه و جلال رسالت و ماموريت مرا تشخيص دهيد.AA 497.3

و درك نمي كنيد كه در حال حاضر از چه امتياز عظيمي برخوردار هستيد زيرا كسي در ميان شماست كه حيات و نور آدميان است. زماني مي آيد كه با نگاه به گذشته در آرزوي فرصتي خواهيد بود، تا بتوانيد مانند امروز از سخن گفتن و راه رفتن با پسر خدا لذت ببريد.AA 497.4

حتي شاگردان عيسي نيز نتوانستند به خاطر خودخواهي و تفكر دنيوي، شكوه و جلالي را كه عيسي در صدد بود به ايشان آشكار كند، درك كنند. امّا با صعود عيسي به حضور پدر، و نزول روح القدس بر ايمانداران، شاگردان كاملا از شخصيت، سيرت و ماموريت منجي آگاه شدند. و بعد از تعميد روح القدس دريافتند كه درست در حضور خداي جلال بوده اند. در حالي كه گفته هاي مسيح را به ياد مي آوردند، افكار ايشان با درك نبوت ها و معجزات انجام شده از سوي او روشن مي شد. معجزات زندگي عيسي از مقابل ديده گان ايشان عبور مي كرد و مانند افرادي بودند كه از خواب بيدار شده باشند. آنان فهميدند كه “كلام، انسان خاكي شد و در ميان ما مسكن گزيد و ما بر جلال او نگريستيم، جلالي در خور آن پسر يگانه كه از جانب پدر آمد، پر از فيض و راستي. ” (يوحنا 1 آِيه 14).AA 497.5

به راستي كه مسيح از سوي خداوند به اين جهان گناهكار آمده بود تا پسران و دختران گناهكار آدم را نجات بخشد اكنون به نظر مي رسد كه شاگردان اهميت سخنان مسيح را بهتر از گذشته درك مي كردند. آنان هرگز از تعاليم و اعمال مسيح خسته و كسل نمي شدند. تعاليمي را كه در گذشته بطور مبهم مي فهميدند، اكنون به شكلي واضح و آشكار درك مي كردند. كتب مقدسه در نظر ايشان به كتاب تازه اي تبديل شده بود.AA 498.1

در حالي كه شاگردان نبوتهاي مربوط به مسيح را در كتب مقدسه تفتيش مي كردند، به مصاحبت با خداوند فرا خوانده شده و درباره كسي كه براي اتمام رسالت خويش به آسمان صعود كرده بود، تعليم مي گرفتند. آنان جلال و معرفت خداوند را كه عيسي ساكن بود به عنوان يك حقيقت درك كردند، حقيقتي كه هيچ انساني بدون كمك عوامل الهي قادر به فهم آن نمي باشد. آنان به كمك و مساعدت كسي كه پادشاهان، انبياء و مردان پارسا و عادل درباره اش نبوت كرده بودند، نياز داشتند و با شگفتي، نبوتهاي مربوط به اعمال و شخصيت مسيح را مورد مطالعه قرار مي دادند.AA 498.2

آنان چقدر نبوت هاي كتب مقدسه را به طور مبهمي درك كرده بودند و چه اندازه در فهم حقايقي كه درباره مسيح شهادت مي داد، ترديد نشان داده بودند! و هنگامي كه عيسي با فروتني و افتادگي در هيئت انساني ظاهر شد و در ميان آدميان گام برمي داشت، آنان تجسّد او و ويژگي ذات دوگانه او را درك نكرده بودند.AA 498.3

چشمهاي آنان براي تشخيص و شناخت كامل ذات الوهيت در طبيعت انساني، بسته نگه داشته شده بود. امّا هنگامي كه اذهان ايشان با قدرت روح القدس روشن شد آرزو داشتند كه بار ديگر عيسي را ديده و خود را پيش پاي او اندازند. آنان آرزو داشتند كه به نزد وي آمده و از او بخواهند تا تفسير كتب مقدسه را كه قبلا نفهميده بودند، مجددا برايشان تفسير كند. تا با توجه كامل به سخنان وي گوش فرا دهند.AA 498.4

آنان مي خواستند مفهوم سخنان عيسي را هنگامي كه به ايشان فرموده بود، “بسيار چيزهاي ديگر دارم كه به شما بگويم، امّا اكنون ياراي شنيدنش را نداريد” بطور كامل درك كنند، آنان از اينكه به واسطه ضعيف بودن ايمانشان و نادرستي عقايدشان نتوانسته بودند حقيقت را درك كنند، متاثر و اندوهگين بودند.AA 498.5

خداوند، يحيي را به عنوان منادي فرستاده بود تا آمدن مسيح را اعلام كرده و توجه قوم يهود و ساير اقوام جهان را به ماموريت او جلب كند تا كه انسان براي پذيرش او آماده شود. شخصيت عالي و بي نظيري كه يحيي مژده آمدن او را اعلام مي كرد، براي مدت بيش از سي سال در ميان قوم يهود زندگي كرده بود، ليكن آنان، او را كه فرستاده خدا بود، به طور كامل نشناختند. ندامت و پشيماني بر شاگردان مسلط شده بود زيرا بي ايماني مداوم، آنچنان بر افكارشان تاثير گذاشته بود كه نتوانستند او را بشناسند. نور حقيقت به اين دنياي تاريك آمده و در ميان آنان درخشيده بود، ليكن از درك منبع و منشاء نور عاجز بودند. آنان از خود سئوال مي كردند كه چرا با طرز رفتارشان موجب مي شدند تا مسيح ايشان را مورد سرزنش قرار دهد. و غالب اوقات با يادآوري گفتگوهاي عيسي از خود مي پرسيدند، كه چرا با نگراني هاي دنيوي و مخالفت كاهنان و كاتبان فرصت داديم تا افكار ما را آشفته كنند به طوري كه حضور او را كه برتر و عظيم تر از موسي و حكيم تر از سليمان بود نتوانيم درك كنيم. و چقدر گوشهاي ما سنگين و قوه فهم و درك ما ضعيف بود؟!!AA 499.1

توما يكي از شاگردان عيسي گفته بود، تا خود نشان ميخها را در دستهايش نبينم و انگشت خود را بر جاي ميخها نگذارم و دست خويش را در سوراخ پهلويش ننهم، ايمان نخواهم آورد. و پطرس نيز، هنگامي كه عيسي از سوي يهوديان خوار و مطرود شده بود، او را انكار كرده بود. آنان اين خاطرات تلخ و دردناك را به طور واضحي به ياد مي آوردند. شاگردان، مدتها با عيسي به سر برده امّا او را به درستي نشناخته بودند و از وي تقدير نكرده بودند. امّا اكنون با يادآوردي گذشته به كم ايماني خويش پي برده و متاثر مي شدند.AA 499.2

هنگامي كه كاهنان و خاخامها بر عليه شاگردان مسيح متحد شده و آنان را به حضور شوراي يهود آورده و سپس به زندان افكندند، آنان شادي مي كردند، زيرا كه “شايسته شمرده شده بودند كه به خاطر نام مسيح اهانت ببينند.” (اعمال رسولان 5 آيه 41). آنان با شادي به انسان و فرشتگان نشان مي دادند كه شكوه و جلال مسيح را شناخته و براي پيروي از او حاضرند همه چيز را فدا كنند.AA 499.3

امروز نيز همانند ايام رسولان، شناخت شكوه و جلال مسيح بدون روشنگري و هدايت روح خداوند امكان پذير نمي باشد.AA 499.4

مسيحيتي كه دنيا پرست و ساز شكار باشد نمي تواند از اعمال و حقايق الهي قدرداني و حمايت كند. پيروان مسيح در پي كسب آسايش، افتخارات دنيوي و هم شكل شدن با جهان نيستند. آنان در مسير رنج و تحقير و سرزنش و در جبهه مبارزه “عليه قدرتها” عليه رياستها، عليه خداوندگاران اين دنياي تاريك” پيشاپيش همه حركت مي كنند. (افسسيان 6 آيه 12). و امروز نيز، مانند روزهاي مسيح، به وسيله فريسيان و كاهنان عصر خود مورد تحقير، ظلم و سوء تعبير قرار مي گيرند.AA 500.1

پادشاهي خداوند را نمي توان به مشاهده دريافت. انجيل فيض خدا با روح از خود گذشتگي و ايثارش هرگز نميتواند با روح اين دنيا هماهنگ و سازگار شود. و اين دو متضاد و در تعارض با يكديگرند. “انسان نفساني امور مربوط به روح خدا را نمي پذيرد زيرا در نظرش جهالت است، و قادر به دركشان نيست، چرا كه قضاوت درست درباره آنها تنها از ديدگاهي روحاني ميسّر است.” (اول قرنتيان 2 آيه 14).AA 500.2

امّا امروز نيز در جوامع مذهبي افرادي وجود دارند كه بر اساس اعتقاد خود، تلاش مي كنند تا پادشاهي مسيح را به عنوان سلطنت دنيوي و زميني برقرار كنند. آنان مي خواهند كه خداوند ما عيسي را به عنوان فرمانرواي پادشاهي اين جهان و فرمانرواي دربارها و فرقه هاي آن، عمارتهاي قانون گذاري آن و قصرها و مراكز تجاري منصوب كنند. آنان از او انتظار دارند از طريق قوانين حقوقي كه از سوي مراجع انساني به مورد اجرا گذاشته مي شود، حكمراني كند. و چون مسيح شخصا برروي زمين حضور ندارد، آنان به جاي او مسئوليت وي را به عهده گرفته و قوانين مربوط به پادشاهي او را اجرا مي كنند. برقراري چنين حكومتي همان چيزي بود كه يهوديان در ايام مسيح قصد برقراري آن را داشتند. اگر عيسي خواستار بنيان نهادن پادشاهي دنيوي مي شد و آنچه را كه آنان قوانين و شريعت خداوند تلقي مي كردند اجرا مي كرد و آنان را به عنوان مجريان اراده خود و ابزار حاكميت خويش به كار مي گرفت، مطمئنا يهوديان به عيسي ايمان مي آوردند. امّا او فرمود، “پادشاهي من از اين جهان نيست” (يوحنا 18 آيه 36). او پادشاهي دنيوي را نمي پذيرفت.AA 500.3

حكومتي كه در زمان عيسي در اورشليم حكمفرمايي مي كرد، حكومتي فاسد و ظالم بود و فرياد حاصل از تجاوز، دشنام، اخاذي، و عدم تحمّل از هر سو به گوش مي رسيد، با اين وجود منجي در صدد اصلاحات اجتماعي نبود. و در امور مربوط به مقامات حكومتي مداخله نكرد. و متجاوزين و دشمنان قوم را مورد حمله قرار نداد و ايشان را محكوم نكرد.AA 500.4

او كه الگوي ما بود، از حكومتهاي زميني فاصله مي گرفت نه به اين دليل كه در مقابل مصيبت و رنج انساني بي تفاوت بود، بلكه به اين دليل كه راه علاج صرفا از طريق اقدامات ظاهري برآورده نمي شد. موثرترين روش اين بود كه علاج در دسترس همه قرار گرفته و قلب را تغيير و تبديل كند. پادشاهي مسيح با تصميمات شوراي درباريان، و مجالس قانون گذاري و با حمايت مردان بزرگ و با نفوذ اين جهان تاسيس نمي شود، بلكه با ترويج و اشاعه سيرت مسيح در انسان و به واسطه عمل روح القدس بنيان نهاده مي شود.” عيسي به همه كساني كه او را پذيرفتند، اين اقتدار را بخشيد كه فرزندان خدا شوند، يعني به هركس كه به نام او ايمان آورد، آنان كه نه از خون و نه از خواهش تن و نه از خواسته يك مرد، بلكه از خدا زاده شدند،” (يوحنا 1 آيات 12 و 13). و تنها قدرتي كه ميتواند بشر را تعالي بخشد، قدرت خداست. و افراد ميتوانند با تعليم و موعظه كلام خدا در انجام اين كار مساعدت كنند.AA 501.1

و هنگامي كه پولس رسول در شهر ثروتمند و پرجمعيت قرنتس، شهري كه از سوي شرير به فساد و تباهي كشانده شده بود، خدمت خويش را آغاز كرد، و گفت، “زيرا بر آن بودم در مدتي كه در بين شما هستم، چيزي جز عيسي مسيح ندانم، آن هم عيساي مصلوب” (اول قرنتيان 2 آيه 2). پولس، بعدها به همانهايي كه با زشت ترين گناهان فاسد شده بودند، توانست بنويسد كه، “بعضي از شما در گذشته چنين بوديد، امّا در نام عيسي مسيح خداوند و توسط روح خداي ما شسته شده، تقديس گشته و پارسا شمرده شده ايد.” و “من همواره خداي خود را به خاطر شما و آن فيض خدا كه در مسيح عيسي به شما بخشيده شده است، سپاس مي گويم.” (اول قرنتيان 6 آيه 11 و باب 1 آيه 4).AA 501.2

امروز نيز مانند روزهاي مسيح، ملكوت و پادشاهي خدا توسط كساني كه با هياهو و جنجال در پي كسب حمايت رهبران دنيا و قوانين دنيوي هستند، مستقر نمي شود، بلكه توسط كساني كه در نام مسيح حقايق الهي را به مردم اعلام مي كنند، مستقر و بنيان نهاده مي شود. اين حقايق در زندگي دريافت كنندگان آن، همان مسئوليتي را موجب مي شود كه پولس درباره آن چنين گفته است، “پس سفيران مسيح هستيم، به گونه اي كه خدا از زبان ما شما را به آشتي مي خواند. ما از جانب مسيح از شما استدعا مي كنيم كه با خدا آشتي كنيد.” (دوم قرنتيان 5 آيه 20).AA 501.3