Her Şey Karanlık Göründüğü Zaman Davut Dua Ediyor

Kahinler Kudüs'e dönerlerken yoldaki alayın üzerine koyu bir gölge düştü. Kralın kendisi kaçak olduğu gibi onu izleyenler de dışlanmışlardı. Üstelik artık Tanrı'nın sandığından bile yoksundular. Davut ağlaya ağlaya Zeytin Dağı'na çıkıyordu. Başı örtülüydü, yalın ayak yürüyordu. Yanındaki herkesin başı örtülüydü ve ağlayarak dağa çıkıyorlardı. O sırada biri Davut'a, “Ahitofel Avşalom'dan yana olan suikastçıların arasında” diye bildirdi. Davut günahının sonuçlarına bir kez daha tanık oluyordu. En başarılı siyasal önderlerden Ahitofel'in, Avşalom'un saflarına katılması, onun torunu olan Bat-şeva'ya yapılan kötülüğün öcünü almak istemesindendi.1GS 420.1

Bunun üzerine Davut, “Ya Rab, Ahitofel'in öğüdünü boşa çıkar” diye dua etti. Dağın tepesine çıkan kral orada eğilip dua ederek içindeki yükü O'na döktü. Alçakgönüllülükle Tanrı'nın merhametini diledi.1GS 420.2

Bilge ve yetenekli bir danışman olan Arklı Huşay, Davut'un sadık dostuydu. Davut, Tanrı'nın verdiği ışıkla bu adamın sarayda kendi çıkarlarına hizmet edebileceğini gördü. Huşay, Davut'un ricasıyla Kudüs'e döndü ve Ahitofel'in öğütlerini boşa çıkarmak için Avşalom'un saflarına katıldı.1GS 420.3

Kral Davut Bahurim'e vardığında, Saul ailesinin geldiği boydan Gera oğlu Şimi adında biri lanetler okuyarak ortaya çıktı. Bütün askerler ve koruyucular Kral Davut'un sağında, solunda olmasına karşın, Şimi Davut'la askerlerini taşlıyordu. Şimi, lanetler okuyarak, “Çekil git, ey eli kanlı, alçak adam!” diyordu. “Rab, yerine kral olduğun Saul ailesinin dökülen kanlarının karşılığını sana verdi. Rab krallığı oğlun Avşalom'a verdi. Sen eli kanlı bir adam olduğun için bu yıkıma uğradın!”1GS 420.4

Davut'un iyi günlerinde Şimi ona bağlılığını göstermiş ve onu onurlandırmıştı. Ama Davut'un kara gününde ona lanet ediyordu. Şeytan'ın gücüyle Tanrı'nın payladığı adama nefretini döküyordu.1GS 420.5

Saul'un ve ev halkının başına gelenlerden Davut sorumlu değildi. Şimi'nin hakaretlerini sabırla dinlemek için hiçbir nedeni yoktu. Avişay, “Bu ölü köpek neden efendim ve kralıma lanet okusun?” dedi, “İzin ver de gidip başını uçurayım.” Ancak Davut buna izin vermedi: “Öz oğlum beni öldürmeye çalışırken, şu Benyaminli'nin yaptığına şaşmamalı” dedi, “Bırakın onu, lanet okusun, çünkü ona böyle yapmasını Rab buyurmuştur. Belki Rab sıkıntımı görür de, bugün okunan lanetlerin karşılığını iyilikle verir.”1GS 420.6