Izajasza 58

Otworzona szeroka i rozległa winnica

Pobożność i postęp duchowej wiedzy oraz wzrost kościoła jest proporcjonalny do stosowanej gorliwości, pobożności i zaangażowania misyjnego, bowiem z tego wynika błogosławieństwo dla tych, którzy najbardziej potrzebują naszej pomocy. Dlatego ponownie ponaglam was, abyście przestudiowali 58 rozdział Izajasza, otwierający szeroką i rozległą winnicę, która ma być opracowana według wskazówek Pana. Gdy zostanie to uczynione, wówczas nastąpi wzrost moralności, a kościół nie będzie stał w miejscu. Jego pracy będą towarzyszyć błogosławieństwo i siła. Samolubstwo krępujące jego dusze zostanie przezwyciężone, a światu zostanie podane światło w jasnych, czystych promieniach żywej wiary i pobożnego przykładu. Pan ma Swoje obietnice dla tych wszystkich, którzy postępują zgodnie z Jego wymaganiami. [Cyt. Psalmów 41,1-3; 37,3; Przypowieści 3,9-10; 11,24-25; 19,17; Izajasza 58,10-11.]BK 182.3

Jak widzimy powyżej, Słowo Boże pełne jest kosztownych obietnic Bożych. — Manuscript 14a, 1897.BK 182.4

W naszej pracy będziemy spotykać wiele zapewnień o pobożności i wiele zewnętrznej dokładności związanej z wielką wewnętrzną nieprawością. Ludzie przedstawieni w 58 rozdziale księgi Izajasza uskarżają się, że Pan pozwala, aby ich służba była niezauważana. Narzekanie to jest wyrazem serca nie opanowanego przez łaskę, okazaniem buntu przeciwko Prawdzie. Ci, którzy przyjmują Prawdę, działającą przez miłość i oczyszczającą duszę, są posłuszni Bogu i szanują Go okazywaniem posłuszeństwa Jego Zakonowi, który jest święty, sprawiedliwy i dobry. Duch prawdziwego postu i modlitwy jest duchem poddającym umysł, serce i wolę Bogu.BK 182.5

Kaznodzieje Boży są winni grzechu pomijania “Tak mówi Pan”. Prowadzą członków zboru do patrzenia na obrzędy, nie mające nie tylko żadnego uzasadnienia w Słowie Bożym, ale są całkowicie przeciwne wskazaniom Jego Zakonu. Przez wypaczanie i fałszywe przedstawianie Słowa Bożego doprowadzili lud do grzechu. Bóg odpłaci im zgodnie z ich uczynkami. Podobnie czynili kapłani i przywódcy w czasach Jezusa; również i oni wiedli lud do błędu. Jezus mówi o nich tak samo, jak o przywódcach żydowskich: “Daremnie mi jednak cześć oddają, głosząc nauki, które są nakazami ludzkimi.” — Manuscript 28, 1900.BK 182.6