[Cyt. 2 Koryntian 4,17-18.] Jeżeli Paweł, ze wszystkich stron atakowany, uciskany i prześladowany, mógł nazwać swoje utrapienia “nieznacznym, chwilowym uciskiem”, to na co może uskarżać się dzisiejszy chrześcijanin? Jakże znikome są jego kłopoty w porównaniu z wieloma utrapieniami Pawła! One nie są warte porównania z przeogromną obfitością wiekuistej chwały, oczekującej na zwycięzcę; są Bożymi pracownikami, ustanowionymi dla doskonalenia charakteru. Bez względu na to, jak wielkie byłoby zepsucie i cierpienia chrześcijanina, jak ciemna i niezrozumiała wydawałaby się droga Opatrzności, on cieszy się w Panu, wiedząc, że wszystko służy dla jego dobra. — The Review and Herald, 6 maja 1902.BK 376.2

Zostało mi pokazane, że w przyszłości zobaczymy, jak wszystkie nasze utrapienia były ściśle powiązane z naszym zbawieniem i jak te “nieznaczne” uciski przygotowały dla nas “chwałę ponad wszelką miarę wielką, wiecznie trwałą i wszystko przeważającą”. — Letter 5, 1880.BK 376.3

Wieczny wymiar chwały

Lata samozaparcia, trudów, utrapień i prześladowań jakie znosił Paweł, nazywa on “chwilą”. Żadne dzisiejsze rzeczy nie są godne wzmianki, gdy porównamy je z wagą wiecznej chwały, która czeka walczących o zwycięstwo. Akurat te utrapienia są Bożymi pracownikami, przeznaczonymi do udoskonalenia chrześcijańskiego charakteru. Bez względu na to, w jakich okolicznościach znalazłby się chrześcijanin, bez względu na ciemność i niezrozumiałość dróg Opatrzności, bez względu na wielkość strat i cierpień, może on patrzeć ponad tym wszystkim na to, co niewidzialne i wieczne. Ma tę błogosławioną pewność, że wszystkie te rzeczy służą jego dobru...BK 376.4

Duch Święty oświecał duszę Pawła światłem z nieba i on był pewny, że ma udział w odkupionej posiadłości, zarezerwowanej dla wiernych. Mowa Pawła była mocna. Jednak nie mógł znaleźć odpowiednio mocnych słów, by wyrazić niezrównaną chwałę, zaszczyt i nieśmiertelność, którą wierzący otrzyma, gdy przyjdzie Chrystus. Porównując sceny, na które patrzyły jego duchowe oczy, stwierdził, że wszystkie cielesne utrapienia były chwilowym, nieznacznym cierpieniem, niegodnym wzmianki. Gdy spoglądał w świetle krzyża na sprawy tego życia, stawały się one bezwartościowe i czcze. Chwała, która go przyciągała, była konkretna, przekonywująca, trwała, sięgająca poza możliwości opisania jej ludzkim językiem.BK 376.5

A jednak Paweł usiłował opisać ją w możliwie jak najlepszy sposób, na tyle, na ile ograniczony ludzki umysł potrafi uchwycić jej realność. Była to bowiem majestatyczna chwała, pełna Boga, o niewymiernym poznaniu. Była to dostojna, wieczna chwała. A mimo tego, Paweł czuł, że w tym opisie brak mu odpowiednich słów. Nie umiał odpowiednio nazwać jej realności. Sięga więc po jak najbardziej właściwe słowa. Lecz nawet najbardziej wyraziste określenia nie mogą dosięgnąć jej prawdy. Zatem szuka bardziej ekspresyjnych określeń, jakich może dostarczyć ludzki język, aby wyobraźnia przynajmniej w pewnym stopniu mogła uchwycić tę najwyższą wspaniałość chwały, którą na końcu ma otrzymać zwycięzca.BK 376.6

Świętość, dostojeństwo, honor i szczęście [przebywania] w obecności Boga, to rzeczy teraz niewidzialne, ale mogą być dostrzeżone oczami wiary. Natomiast rzeczami widzialnymi są: świecki szacunek, świeckie przyjemności, bogactwa, sława i te są usuwane w cień przez wyższość piękna, wspaniałości i olśniewającej chwały, rzeczy teraz niewidocznych. Rzeczy tego świata są doczesne, istnieją tylko w określonym czasie, podczas gdy rzeczy niewidzialne są wieczne, istniejące przez nieskończone wieki. Zapewnienie sobie tych niezmierzonych wartości, oznacza zdobycie wszystkiego i nie utracenie niczego. — Manuscript 58, 1900.BK 376.7

2 Koryntian 4,3-6

2 Koryntian 4,18