Mateusza 16,24

(Marka 8,34; Łukasza 9,23; patrz komentarz EGW do Mateusza 11,28-30) — Stale chodź po ścieżce Jezusa

Ci, którzy chcą być uratowani, muszą iść tą samą ścieżką, którą szedł Jezus. On powiedział: “Jeśli kto chce pójść za mną, niech się zaprze samego siebie i weźmie krzyż swój, i niech idzie za mną.” Charakter musi zostać uformowany na wzór charakteru Jezusa. — Manuscript 105, 1901.BK 249.1

Noszenie krzyża

Mamy nosić krzyż i chodzić śladami Jezusa. Ci, którzy noszą krzyż, stwierdzą, że noszenie go podnosi ich, dodaje im hartu i odwagi oraz wskazuje na Baranka Bożego, który nosi grzechy całego świata. — The Review and Herald, 13 lipca 1905.BK 249.2

(Joba 19,25) — Precz od przyziemnych rzeczy

Krzyż odciąga ciebie od przyziemnych rzeczy i doprowadza do najsłodszej łączności z Bogiem. Poprzez noszenie krzyża, twoje doświadczenia doprowadzą cię do tego, że powiesz: “Wiem, że Odkupiciel mój żyje!”, a ponieważ On żyje, “żyję także ja”! Cóż za wspaniałe zapewnienie. — Manuscript 85, 1901.BK 249.3

(Mateusza 7,13-14) — Na rozdrożu

Krzyż stoi tam, gdzie się rozchodzą drogi. Jedna jest ścieżką posłuszeństwa, prowadząca do nieba; druga, szeroka i wygodna, na której ludzie obciążeni grzechem i zepsuciem, są prowadzeni na wieczne potępienie. — Manuscript 50, 1898.BK 249.4

(Mateusza 12,30; Łukasza 11,23) — Życie dla siebie zniesławia Zbawiciela

Chrześcijanie, którzy żyją dla siebie, zniesławiają swego Zbawiciela. Pozornie, mogą być bardzo aktywnymi w służbie dla Pana, jednak we wszystko co czynią, wplatają swoje własne “ja”. Dlatego, że wysiewają nasienie samolubstwa, muszą zbierać żniwo zniszczenia... Samolubna służba zawiera w sobie różnorodność form. Niektóre z nich są tylko pozornie nieszkodliwe. Pozorna dobroć nadaje im kształt prawdziwej dobroci. Jednak one nie przynoszą chwały Bogu. Ich służba przeszkadza dziełu Bożemu. Jezus powiedział: “Kto nie jest ze mną, jest przeciwko mnie, a kto ze mną nie zbiera, rozprasza.”BK 249.5

Ci, którzy wnoszą do dzieła własne “ja”, tym nie można zaufać. Kiedy porzucą dla Jezusa własne “ja”, wówczas ich wysiłki będą wartościowe dla Jego dzieła. Wtedy też ich życie będzie zgodne z Jego naukami, a ich plany będą opracowywane w harmonii z Jego wielkim Planem Miłości. Samolubstwo zostanie przepędzone z ich wysiłków... Samozaparcie, pokorne usposobienie, szlachetność zamiarów, cechowały życie Zbawiciela. [Cyt. Mateusza 16,24.] — Manuscript 2, 1903.BK 249.6