คำพูดของเราเป็นแหล่งความช่วยเหลือ

ในหมู่ชาวคริสเตียนด้วยกัน มีการสนทนาถึงประสบการณ์อันล้ำค่าของแต่ละคนน้อยเกินไป พระราชกิจของพระเจ้าจึงพิการและพระเกียรติของพระเจ้าถูกลบหลู่ด้วยการใช้ตะลันต์ของการพูดไปในทางที่ผิด ความริษยา การใส่ร้ายและความเห็นแก่ตัวถูกเก็บถนอมไว้อยู่ในใจ และคำพูดที่ใช้กันกลับแสดงออกถึงความเสื่อมที่อยู่ภายใน คนจำนวนมากยังปล่อยตัวตามใจตนเองด้วยการคิดและพูดชั่วโดยเอาพระนามของพระคริสต์มาอ้าง น้อยครั้งนักที่คนเหล่านี้จะกล่าวถึงคุณความดี ความเมตตาปรานีและความรักของพระเจ้าที่ทรงสำแดงออกด้วยการประทานพระบุตรของพระองค์มาเพื่อช่วยชาวโลก สิ่งเหล่านี้พระองค์ทรงประกอบกิจเพื่อเราแล้ว และเราจะไม่แสดงออกถึงความรักและความกตัญญูออกมาเชียวหรือ เราจะไม่พากเพียรเพื่อทำให้คำพูดของเราเป็นแหล่งของความช่วยเหลือและให้กำลังใจซึ่งกันและกันในประสบการณ์คริสเตียนของเราหรือ หากเรารักพระคริสต์ด้วยความจริงใจ เราจะถวายเกียรติแด่พระองค์ด้วยคำพูดของเรา ผู้ไม่เชื่อมักจะเชื่อมั่นเมื่อพวกเขาได้ยินคำสรรเสริญและคำขอบพระคุณพระเจ้าที่ใสบริสุทธิ์--Review and Herald, January 25, 1898. {MYP 424.1}MYPTh 352.3