บทที่ 147 - ผู้มาเยี่ยมที่ไม่เลื่อมใสในศาสนา

เป็นเรื่องไม่ปลอดภัยสำหรับคริสเตียนที่เลือกเข้าสังคมกับผู้ที่ไม่มีความสัมพันธ์กับพระเจ้า และเป็นผู้มีทางเดินที่ไม่เป็นที่ชอบพระทัยของพระองค์ แต่ถึงกระนั้น มีผู้ที่อ้างว่าตนเป็นคริสเตียนสักกี่คนที่ยังกล้าย่างกรายไปยังดินแดนต้องห้าม หลายคนเชิญญาติพี่น้องที่ทะนงตนหลงตัวเอง เหลวไหลและไม่ศรัทธาในพระเจ้ามายังบ้านของตน และบ่อยครั้งแบบอย่างและอิทธิพลของผู้มาเยี่ยมเยียนที่ไม่เลื่อมใสในศาสนาเหล่านี้สร้างภาพที่ประทับอย่างยั่งยืนลงในจิตใจของลูกๆ ในบ้าน อิทธิพลเช่นนี้ก็คล้ายกับความสัมพันธ์ของชาวฮีบรูกับชาวคานาอันที่ไม่มีพระเจ้า. . . . {MYP 432.1}MYPTh 360.1

คนจำนวนมากรู้สึกว่าพวกเขาต้องยอมผ่อนปรนบ้างเพื่อเอาใจญาติและมิตรสหายที่ไม่เลื่อมใสในศาสนา ในเมื่อไม่ใช่เป็นเรื่องง่ายที่จะขีดเส้นแบ่ง การยอมครั้งหนึ่งเปิดทางให้แก่อีกครั้งหนึ่งจนกระทั่งคนเหล่านั้นที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นสาวกของพระคริสต์ทั้งในการดำเนินชีวิตและอุปนิสัยยอมปรับตัวให้เข้ากับธรรมเนียมของทางโลก ความสัมพันธ์กับพระเจ้าจึงขาดสะบั้นลง พวกเขาเป็นคริสเตียนแต่เพียงในนาม เมื่อวาระแห่งการทดสอบมาถึง ก็จะพบว่าความหวังของพวกเขาขาดรากฐาน คนเหล่านี้ขายตนเองและลูกหลานให้กับศัตรู พวกเขาหลู่เกียรติพระเจ้า และในวาระแห่งการพิพากษาความชอบธรรมของพระองค์ คนเหล่านี้จะเก็บเกี่ยวผลผลิตที่ตนเองได้หว่านไว้ พระคริสต์ตรัสกับพวกเขาเช่นเดียวกับที่พระองค์ตรัสกับชนชาติอิสราเอลในอดีต ว่า “ เจ้าไม่เชื่อฟังเสียงของเรา ทำไมเจ้าถึงทำเช่นนี้”--The Signs of the Times, June 2, 1881. {MYP 432.2}MYPTh 360.2

*****