HOOFDSTUK 5—DE TWEE WEGEN^{*1856, Vol. 1, blz. 127-131}

Op de conferentie te Battle Creek, 27 Mei 1856 werden mij enkele dingen, die de Gemeente in het algemeen aangaan, in een visioen getoond. De heerlijkheid en de majesteit Gods deed men aan mijn oog voorbijgaan. De engel zeide: “Hij is vreselijk in Zijn majesteit, nochtans zijt gij u dat niet bewust, vreselijk is Zijn toorn, nochtans beledigt gij Hem dagelijks. ‘Strijdt om in te gaan door de enge poort ', , ‘want wijd is de poort, en breed is de weg, die tot het verderf leidt en velen zijn er, die door dezelve ingaan; want de poort is eng, en de weg is nauw, die tot het leven leidt, en weinigen zijn er, die dezelve vinden ', ‘ Lukas 13 : 24; Mattheus 7:13, 14. Deze wegen zijn zeer verschillend, gescheiden, en gaan in tegenovergestelde richtingen. De ene leidt tot het eeuwige leven, de andere tot de eeuwige dood. Ik zag het onder-scheid tussen deze wegen, alsook het onderscheid tussen de groepen, die daarlangs trekken. De wegen zijn tegengesteld; de ene is breed en glad, de andere is nauw en moeilijk begaanbaar. Zo zijn ook de groepen, die daarover trekken, tegengesteld in karakter, in leven, in kleding, in conversatie.USG1 30.1

Zij, die de smalle weg bewandelen, spreken over de vreugde en de blijdschap, die zij zullen hebben aan hef einde van de reis. Hun gezichten zijn vaak bedroefd, maar ook vaak overgoten met een glans van heilige, geheiligde vreugde. Ze zijn niet zo gekleed als die groep op de brede weg, noch praten ze als dezen, of doen ze als dezen. Een voorbeeld is hun gegeven. Een Man van Smarten, verzocht in krankheden, heeft die weg voor hen geopend, en Hijzelve heeft hem ook bewandeld. Zijn volgelingen zien Zijn voetstappen en zijn vertroost en bemoedigd. Hij is er veilig doorgekomen; en dat kunnen ook zij, wanneer ze in Zijn voetstappen volgen.USG1 30.2

Op de brede weg worden allen in beslag genomen door hun eigen persoon, hun kleding, en de genoegens langs de weg. Ze geven zich over aan vrolijkheid en pret en denken niet aan het einde van de reis, aan de zekere verwoesting aan het einde van het pad. Elke dag komen ze dichter bij hun ondergang; toch lopen ze als dwazen voort, verder, steeds verder. O, wat leek mij dat verschrikkelijk toe!USG1 31.1

Ik zag velen over de brede weg gaan, op wie het volgende opschrift kenbaar was: “Der wereld gestorven. Het einde van alle dingen is nabij. Weest ook gij bereid.” Ze zagen er precies eender uit als de dwazen rondom hen, uitgezonderd een schaduw van droefheid, die ik over hun gelaat zag liggen. Hun conversatie was overeenkomstig die van de vrolijke, gedachteloze menigte om hen heen; maar af en toe wezen ze met grote voldoening op de woorden op hun kleding, roepende naar de anderen, dat ook dezen dit op hun kleren zouden hebben. Zij waren op de brede weg, nochtans beleden ze te behoren tot diegenen, die de smalle weg bewandelden. Die om hen heen waren, wilden zeggen: “Er is tussen ons geen verschil; we zijn precies gelijk; we kleden ons, we praten, we doen precies als gij.”USG1 31.2