ONMATIGHEID IN HET ETEN

Onmatigheid in het eten, zelfs van de beste kwaliteit voedsel, zal een verzwakkende invloed op het gestel uitoefenen, en zal de fijnere en heiliger gevoelens afstompen. Absolute matigheid in eten en drinken is ten zeerste nodig voor het houden in een gezonde staat en voor een krachtige werking van al de functies van het lichaam. Absolute matigheidsgewoonten, samengaande zowel met het oefenen der spieren als ook van de geest, zal zowel de verstandelijke als lichamelijke kracht beschermen, en zal doorzettingsvermogen geven aan allen die in de wijngaard werken, aan redactieleden, kortom aan allen die een zittend leven leiden. Met al ons belijden van de gezondheidsreformatie, eten wij, als volk, te veel. Het toegeven aan de eetlust is de grootste oorzaak van lichamelijke en verstandelijke verzwakking, en is als ‘t ware het fundament van de zwakte, die overal te constateren is.USG1 430.3

Onmatigheid begint al aan onze tafels in het gebruik van ongezond voedsel. Door aanhoudend maar toe te geven, verzwakken na een poosje onze verteringsorganen, en de gebruikte spijzen bevredigen de eetlust niet. Ongezonde toestanden gaan zich dan voordoen en er ontstaat een sterk verlangen naar prikkelender spijzen. Thee, koffie, en vleesspijzen brengen een onmiddellijk effect te weeg. Onder de invloed van deze giffen wordt het zenuwgestel geprikkeld, en in sommige gevallen, voor zover als het duurt, schijnt het dat het intellect versterkt en de verbeelding levendiger wordt. Omdat deze stimulansen voor een tijdje zulke aangename resultaten afwerpen, concluderen velen dat ze die werkelijk nodig hebben en ze gaan ze geregeld gebruiken. Maar er volgt altijd een reactie. Het zenuwgestel, dat overmatig geprikkeld is, leent kracht voor direct gebruik van zijn toekomstige krachtsbronnen. Deze tijdelijke versterking van het gestel wordt gevolgd door een inzinking. Zoals de stimulansen tijdelijk het organisme kracht geven, zo zal verhoudingsgewijs ook de inzinking zijn van de kracht der geprikkelde organen nadat de prikkeling haar kracht verloren heeft. De smaak wordt zo gevormd dat ze verlangt naar nog krachtiger stimulans, waardoor het prettige gevoel sterker zal worden en langer zal duren, totdat dat toegeven een gewoonte wordt en er een voortdurend hunkeren ontstaat naar nog sterker prikkelingen, zoals tabak, wijn en sterke drank. Hoe meer aan de eetlust, de begeerte wordt toegegeven, des te vaker zal zij steeds vragen en des te moeilijker zal ze te beheersen zijn. Hoe zwakker het organisme wordt en hoe minder het capabel is te functionneren zonder onnatuurlijke stimulantsen, des te meer zal de hartstocht voor deze dingen toenemen, tof de wil geen kracht meer heeft, en er geen kracht meer schijnt te bestaan om het onnatuurlijke verlangen naar deze genotmiddelen de kop in te drukken.USG1 431.1