GEBED IN HET OPENBAAR

Christus scherpte Zijn discipelen de gedachte in, dat hun gebeden kort moesten zijn, enkel uitdrukking gevend aan hetgeen ze nodig hadden, en niets meer. Hij geeft de lengte en de inhoud van hun gebeden, waarin hun verlangens naar voren komen voor tijdelijke en geestelijke zegeningen, alsmede hun dankbaarheid daarvoor. Hoe veelomvattend is dit als voorbeeld dienende gebed! Het omvat de actuele behoeften van allen. Eén of twee minuten is lang genoeg voor een gewoon gebed. Het kan voorkomen dat gebed op een bijzondere manier door de Geest Gods wordt ingegeven, waar smekingen in de Geest worden gedaan. De hunkerende ziel richt zich als in doodsstrijd zuchtende naar God. De geest worstelt als bij Jacob en zal niet tot rust komen dan na bijzondere manifestaties van Gods macht. Dan heeft het ook Gods welbehagen.USG1 284.3

Maar velen bidden op een droge, prekerige manier. Die bidden tot mensen, niet tot God. Zouden ze werkelijk tot God bidden, en inderdaad begrijpen wat ze deden, dan zouden ze versteld staan over hun onbeschaamdheid; want ze houden een gesprek met de Here in de vorm van een gebed, als moest de Schepper van het heelal speciaal ingelicht worden over algemene kwesties in verband met wereldse aangelegenheden. Al zulke gebeden zijn als een klinkend metaal of luidende schel. Daarvan wordt in de hemel geen nota genomen. Ze werken vermoeiend op de engelen Gods, als ook op de sterfelijke wezens, die ze moeten aanhoren.USG1 285.1

Jezus werd vaak in het gebed aangetroffen. Hij zocht de eenzaamheid van bossen en bergen om Zijn Vader Zijn gebeden kenbaar te maken. Wanneer de bezigheden en de zorgen van de dag ten einde waren en de vermoeiden hun rust gingen zoeken, wijdde Jezus de tijd aan het gebed. We willen ten opzichte van het gebed geen ontmoediging wekken, want over het algemeen wordt bidden en waken veel te weinig beoefend. En er is nog minder gebed in de geest, alsmede het begrip daarvoor. Een vurig en krachtdadig gebed is altijd op zijn plaats en zal nooit vermoeien. Zo ', n gebed bezielt en verkwikt allen, die van wijding houden.USG1 285.2

Het gebed in het verborgene wordt verwaarloosd, en dat is de oorzaak waarom velen zulke langdradige, slappe gebeden opzenden wanneer ze bijeenkomen om God te aanbidden. In hun gebeden halen ze alles in wat ze in een week verzuimd hebben en aan alles wordt gedacht in de hoop het verzuimde in te halen en hun beschuldigend geweten tot zwijgen te brengen. Ze hopen zich biddend de gunst van God te verwerven. Maar vaak hebben deze gebeden ten gevolge, dat ze anderen op datzelfde lage niveau van geestelijke duisternis doen zinken. Wanneer Christenen de onderwijzingenvan Christus ten aanzien van waken en bidden thuis meer ter harte zouden nemen, zouden ze in hun aanbidding Gods verstandiger worden.USG1 286.1

Wij moeten ons vergaderen rondom het kruis. Christus en Die gekruisigd moet hef onderwerp zijn van overpeinzing, van gesprek en van onze meest vreugdevolle gevoelens.USG1 286.2

We moeten deze bijzondere gebedssamenkomsten hebben om fris in het geheugen te bewaren alles wat we van God ontvangen, als ook om onze dankbaarheid uit te drukken voor Zijn grote liefde, en onze bereidheid om alles toe te vertrouwen in de handen, die voor ons aan het kruis werden genageld. We moeten hier leren om de tale Kanaäns te spreken, om de gezangen Zions te zingen. Door de verborgenheid en heerlijkheid van het kruis kunnen we de waarde van de mens schaften en dan zullen we de belangrijkheid inzien en aanvoelen, om voor onze medemensen te werken, opdat ook zij eenmaal verheven mogen worden tot de troon van God.USG1 286.3