การป้องกันโรค

พวกยิศราเอลมิใช่แต่เพียงจะถือรักษากฏอนามัย ที่เกี่ยวกับพิธีกรรมทางศาสนาอย่างเดียวเท่านั้น แม้ในชีวิต ประจำวันเขาก็ถือรักษากฏอนามัยโดยเคร่งครัด ทุก ๆ คน ได้รับการอบรมสั่งสอนให้เห็นความแตกต่างระหว่างสิ่งที่ สะอาดกับสิ่งที่ไม่สะอาด คนทั้งหลายที่เข้าไปอยู่ใกล้ชิดกับผู้ ที่ป่วยเป็นโรคติดต่อ จะต้องออกไปอยู่นอกค่ายพัก และ เขาจะกลับเข้ามาอยู่ในค่ายพักไม่ได้ จนกว่าจะได้ชำระทั้ง เครื่องนุ่งห่มและร่างกายของเขาให้สะอาด ในกรณีที่ผู้ ป่วย ๆ เป็นโรคติดต่อ ได้มีคำชี้แจงไว้ว่า :MHTH 480.3

“คนที่มีหนองไหลนั้น จะนอนที่ไหน ๆ ที่นั่นก็เป็น มลทิน และจะนั่งลงที่ใด ๆ ที่อันนั้นก็เป็นมลทิน ผู้ใดถูก ต้องที่เขาเป็นมลทิน จะต้องซักผ้าของตนและอาบน้ำ ผู้นั้น ก็เป็นมลทินจนถึงเวลาเย็น และผู้ใดนั่งในที่คนมีหนองไหล นั้น จะต้องซักผ้าของตนและอาบน้ำ ผู้นั้นเป็นมลทินจนถึง เวลาเย็น และผู้ใดถูกต้องเนื้อตัวของคนที่มีหนองไหล จะ ต้องซักผ้าของตนและอาบน้ำ คนนั้นเป็นมลทินจนถึงเวลา เย็น ถ้าคนที่มีหนองไหลนั้นบ้วนน้ำลายถูกคนสะอาด คนนั้น ต้องซักผ้าของตนและอาบน้ำ เขาเป็นมลทินจนถึงเวลาเย็น ถ้าคนที่มีหนองไหลนั้นขี่ม้าเครื่องม้านั้นก็เป็นมลทิน และผู้ ใดถูกต้องของที่มีอยู่ใต้คนที่มีหนองไหลนั้น ก็จะเป็นมลทิน จนถึงเวลาเย็น และผู้ใดผู้ต้องคนที่มีหนองไหลและไม่ล้าง มือ คนนั้นต้องซักผ้าของตนและอาบน้ำ เขาเป็นมลทินจน ถึงเวลาเย็น ถ้าคนที่มีหนองไหลนั้นถูกต้องที่ใช้สอยเป็น ภาชนะดินก็ต้องทุบเสียให้แตก ถ้าเป็นภาชนะไม้ ก็ให้ล้าง ด้วยน้ำ”MHTH 481.1

กฏอนามัยเกี่ยวกับโรคเรื้อนเป็นแบบอย่างที่แสดง ให้เราเห็นว่า พวกยิศราเอลได้ถือรักษากฏอนามัยอย่าง เคร่งครัดเพียงใด :MHTH 482.1

“วันทั้งหลายที่เขามีโรคเรื้อนติดอยู่นั้น เขาก็ยัง เป็นมลทินอยู่ เขาต้องอยู่ต่างหากนอกที่หยุดพัก ผ้า ที่มีโรคติดอยู่จะเป็นผ้านุ่งหรือผ้าห่ม หรือชั้นในหรือชั้น นอก หรือผ้าป่าน หรือผ้าสักหลาด หรือของที่ทำด้วยหนัง และถ้าโรคนั้นเป็นสีเขียวหรือสีแดงที่ผ้านั้น หรือที่หลังหรือ ที่ผ้าชั้นในหรือชั้นนอก ก็เป็นโรคเรื้อนจะต้องเอาไปให้ ปุโรหิตดู และปุโรหิตจะดูของที่มีโรคติดนั้นเก็บไว้เจ็ดวัน และวันที่เจ็ดนั้น ปุโรหิตจะต้องดูของนั้นอีกที ถ้าโรค ลามออกในผ้านั้น หรือผ้าชั้นในหรือชั้นนอก หรือในของ ที่ทำด้วยหนัง ก็เป็นโรคเรื้อน ของเหล่านั้นเป็นมลทินอยู่ ปุโรหิตจึงต้องเอาไฟเผาผ้าชั้นในหรือชั้นนอก หรือสัก- หลาดหรือผ้าป่าน หรือของที่ทำด้วยหนัง เพราะเป็นโรค เรื้อน จึงต้องเผาไฟเสีย” (เลวีติโกบท ๑๓:๔๖-๕๒)MHTH 482.2

โดยทำนองเดียวกันถ้าบ้านใดมีลักษณะไม่เป็นที่ ๆ ปลอดภัยสำหรับผู้ที่พักอาศัย บ้านนั้นจะต้องถูกทำลายเสีย ปุโรหิตจะต้อง “ซื้อเรือนนั้นเสีย เอาหินและปูนและไม้นั้น ขนออกไปนอกเมืองและทิ้งเสียในที่โสโครก แต่ผู้ที่จะเข้า ไปในเรือนหลังนั้นเมื่อประตูยังปิดอยู่ ผู้นั้นจะเป็นมลทิน จนถึงเวลาเย็น และผู้ที่นอนหรือกินอยู่ในเรือนนั้น จะต้อง ซักผ้าของตน” (เลวีติโกบท ๑๔:๔๕-๔๗)MHTH 483.1