ความลึกลับแห่งธรรมชาติ

มนุษย์ผู้มีสติปัญญามากที่สุด ไม่สามารถจะเข้า ใจความลึกลับที่พระยะโฮวาทรงสำแดงให้ปรากฏในธรรม ชาติ พระเจ้าทรงตรัสถามปัญหาที่มนุษย์ผู้มีสติปัญญาลึก ซึ้งที่สุดไม่สามารถจะตอบได้ คำถามเหล่านี้พระเจ้ามิได้ ทรงถามเพื่อจะให้เราตอบ แต่เพื่อให้เราเอาใจใส่ต่อความ ลึกลับของพระเจ้า และสอนเราว่าสติปัญญาของเรานั้นมี จำกัด และในสิ่งแวดล้อมเกี่ยวกับชีวิตประจำวันของเรา มีหลายสิ่งหลายอย่างที่มนุษย์ไม่สามารถจะเข้าใจได้MHTH 737.3

ผู้ที่มีความสงสัยไม่ยอมเชื่อในพระเจ้า และเขาไม่ สามารถจะเข้าใจอำนาจสูงสุด ที่พระองค์ทรงสำแดงพระ องค์เองให้ปรากฏ แต่มนุษย์ยอมรับพระองค์จากสิ่งที่ พระองค์ทรงสำแดงให้ปรากฏ ในสิ่งที่เกี่ยวข้องกับธรรม- ชาติ พระเจ้าทรงโปรดให้มีความลึกลับที่เราจะต้องเชื่อ โดยไม่มีอะไรสงสัย เราอาจจะพยายามค้นคว้าหาความรู้ อยู่เรื่อย ๆ แต่ก็มีสิ่งที่เราไม่สามารถจะเข้าใจได้MHTH 738.1

“มีใครบ้างที่ตวงน้ำทั้งสิ้นไว้ด้วย ในอุ้งมือเดียว
ของตัว
และวัดท้องฟ้าด้วยคืบเดียวของตน
หรือตวงผลคลีดินทั้งโลกด้วยทะนานอันเดียว
และชั่งภูเขาด้วยตาคันชั่ง
และชั่งเนินเขาด้วยคันตราชูได้
ใครหนอได้กำชับพระจิตของพระยะโฮวาMHTH 738.2

หรือให้บทเรียน หรือให้คำแนะนำและสั่งสอน
พระองค์
พระองค์ได้ไปหาหรือกับใคร ?
ดูเถอะ ประเทศทั้งปวงก็เปรียบเหมือนน้ำหยด
เดียวจากถัง
และนับเท่ากับละอองที่ติดอยู่กับตราชู
นี่แน่ะ พระองค์ทรงหยิบเกาะทั้งหลายขึ้นราวกับ
วัตถุเล็กนิดเดียว
ไม้ทั้งป่าละบาโนนก็ไม่พอใช้เป็นพื้นเผาบูชา
หรือสัตว์เดียรัจฉานทั้งป่านั้นก็ไม่พอนำมาเผาใช้
เป็นเครื่องบูชายัญ
ประเทศทั้งหมดก็เปรียบเท่ากับเลขศูนย์ต่อพระ
พักตร์พระองค์
พระองค์ทรงนับเขาว่าน้อยเสียยิ่งกว่าศูนย์อีก
และเป็นศูนยภาพ
ldquo;ดังนั้นเจ้าจะเปรียบพระเจ้าเหมือนกับอะไร
หรือเจ้าจะเอาอะไรมาเทียบว่าเหมือนกับพระองค์MHTH 739.1

เจ้าทั้งหลายไม่รู้หรือ ?
เจ้าไม่ได้ยินหรือ ?
ไม่มีใครได้บอกพวกเจ้าไว้ตั้งแต่ดั้งเดิมหรือ ?
เจ้าทั้งหลายไม่ได้เข้าใจตั้งแต่แรกสร้างโลกหรือ ?
ก็คือองค์ที่ประทับเบื้องสูง บนขอบจักรวาลแห่ง
พิภพ
จนมองลงมาเห็นชาวโลกตัวเท่ากับตัวตั๊กแตน
คือผู้ที่ได้กางท้องฟ้าออกเหมือนคนกางม่าน
และซึ่งมันออกเหมือนเขาซึ่งกระโจมที่อาศัย
“เจ้าทั้งหลายจะเปรียบเทียบเรากับอะไร และจะ
เทียบเราเสมอกับใคร
จงเงยหน้ามองขึ้นไปดูท้องฟ้า
และพิจารณาดูว่าใครสร้างสิ่งเหล่านี้
พระองค์ทรงนำดาวออกมาเป็นหมวดหมู่
และทรงเรียกมันออกมาตามชื่อ
ด้วยอานุภาพอันยิ่งใหญ่ และฤทธิ์เดชอันแรงกล้า
ของพระองค์MHTH 740.1

ไม่มีสักดวงเดียวที่ขาดหายไป
โอ ยาโคบเอ๋ย เหตุไรเจ้าจึงกล่าวว่า โอ ยิศรา
เอลเอ๋ย
เหตุไรเจ้าจึงพูดว่า “วิถีทางของข้าพเจ้าพระยะโฮ
ว่าทรงเมินเสีย
และสิทธิของข้าพเจ้าก็ทรงละเลยเสียแล้ว
เจ้าไม่ได้รู้หรือ ?
เจ้าไม่ได้ยินหรือว่า
พระยะโฮวาทรงพระชนม์อยู่เป็นนิจ
พระองค์เป็นผู้ทรงสร้างกระทั่งสุดปลาย แห่ง
แผ่นดินโลก
พระองค์มิได้ทรงอิดโรยและอ่อนเปลี้ย
ไม่มีผู้ใดหยั่งรู้ถึงพระปัญญาของพระองค์ได้”MHTH 741.1