“รอดได้ด้วยความหวังใจ”

“เรารอดด้วยความหวังใจ” โรม 8:24 (THSV) เราจะต้อง ชักนำผู้ที่หลงไปในความผิดบาปให้รู้สึกว่ายังไม่สายเกินไปที่เขาจะกลับใจ เสียใหม่ พระคริสต์ประทานเกียรติให้แก่มนุษย์ด้วยความไว้วางพระทัย โดยประการฉะนี้แหละ เขาจึงได้มีส่วนในศักดิ์ศรีร่วมกันกับพระองค์ แม้แต่คนทั้งหลายที่ได้หลงกระทำผิดบาปอย่างมหันต์ พระองค์ก็ยังทรง ปฏิบ้ติต่อเขาด้วยความนับถือ พระคริสต์ทรงเจ็บปวดพระทัยอยู่เสมอ จาก การที่พระองค์ต้องประสบกับผู้ที่มองพระองค์ว่าเป็นศัตรู กับความชั่วร้าย และสิ่งที่ไม่บริสุทธิ์ แต่พระองค์ก็มิเคยตรัสแสดงว่าพระองค์ทรงรู้สึก สะเทือนพระทัย หรือทำให้พระทัยอันบริสุทธิ์ของพระองค์ต้องขุ่นเคือง มาตรว่ามนุษย์จะมีอุปนิสัยอันชั่วร้าย มีอคติที่คอยรังเกียจเดียดฉันท์ต่อ พระองค์อย่างรุนแรง หรือมีกิเลสตัณหาที่เข้าครอบงำอยู่ก็ตาม แต่พระองค์ ก็ยังทรงเผชิญกับคนทั้งหลายเหล่านั้นด้วยพระทัยที่รักใคร่สงสาร เมื่อเรา ได้มีส่วนร่วมในนํ้าพระทัยแบบเดียวกันกับพระคริสต์ เราก็จะถือว่ามนุษย์ ทั้งหลายล้วนเป็นพี่น้องกับเรา ที่ต้องถูกการทดลองและได้รับความยาก ลำบากเฉกเช่นเดียวกัน บ่อยครั้งที่เขาต้องล้มลุกคลุกคลานและต้อง ตะเกียกตะกายที่จะลุกขึ้นมาใหม่ ต้องต่อสู้กับความผิดหวังและความยาก ลำบาก และเขาต่างวอนหาความเห็นอกเห็นใจและความช่วยเหลือ เมื่อเราMHTh 173.2

ได้ตระหนักถึงสิ่งนี้แล้ว เราก็จะปฏิบ้ติต่อคนเหล่านั้นโดยไม่ทำให้เขาต้อง หมดกำล้งใจหรือคอยที่จะขับไล่ไสสง แต่กลับจะปลุกจิตใจให้เกิดความ หวัง เมื่อเขาได้รับการปลุกปลอบใจเช่นนี้แล้ว เขาก็จะพูดด้วยความมั่นใจ ได้ว่า “ศัตรูของข้าเอ๋ย อย่าเปรมปรีดิเย้ยข้าเลย เมื่อข้าล้มลง ข้า จะลุกขึ้นอีก เมื่อข้านั่งอยู่ในความมืด พระเจ้าจะทรงเป็นความสว่างแก่ข้า “พระองค์จะทรงแก้คดีของข้าพเจ้า และกระทำการตัดสินเพื่อข้าพเจ้า พระองค์จะทรงนำข้าพเจ้าไปยังความสว่าง และข้าพเจ้าจะเห็นการช่วยกู้ ของพระองค์” มีคาห์ 7:8, 9MHTh 174.1

“พระองค์ทอดพระเนตรเหนือชาวแผ่นดินโลกทั้งสิ้น
พระองค์ผู้ทรงประดิษฐ์จิตใจของเขาทั้งหลายทุกคน’‘MHTh 174.2

สดุดี 33:14, 15 {MH 165.1}

ในการติดต่อข้องเกยวกับผู้ที่ลูกทดลองและหลงกระทาผิดนั้น พระองค์ทรงรับสั่งว่า ขอให้เราได้คิดถึง “ตัวเอง เกรงว่าท่านจะถูกชักจูง ให้หลงไปด้วย”กาลาเทีย6:1 เมื่อเราไต้รู้สึกถึงความอ่อนแอของตัวเรา แล้ว เราก็จะมีความเห็นอกเห็นใจในความอ่อนแอของผู้อื่นด้วยเช่นกัน {MH 166.1}MHTh 174.3

“ผู้ใดเล่ากระทำให้ท่านวิเศษกว่าคนอื่น ท่านมือะไรที่ท่านมิได้รับ มา”“ฟานมีพระอาจารย์แต่ผู้เดียว และฟานทั้งหลายเป็นพี่น้องกัน ทั้งหมด” “เหตุไฉนฟานจึงกล่าวโทษพี่น้องของฟาน หรือฟานผู้เป็นอีก ผ่ายหนึ่ง” “ด้งนั้นเราอย่ากล่าวโทษกันและกันอีกเลย แต่จงตัดสินใจ เสียดีกว่า ว่าจะไม่วางสิ่งซึ่งทำให้สะดุด หรือสิ่งกีดขวางทางของพี่น้อง” 1 โครินธ์4:7; มัทธิว 23:8; โรม 1 4:1 0, 13 {MH 166.2}MHTh 174.4

การที่เราชี้ให้ผู้อื่นไต้มองเห็นถึงความผิดของตัวเขานั้นย่อมจะทำให้ เขาเกิดความน้อยเนี้อิิด่ำใจ ขออย่าให้มีใครที่ทำให้ผู้ที่กระทำผิดต้องรัูสึก ขมขื่นไปมากกว่าเดิมต้วยการว่ากล่าวตำหนิติเตียนโดยไม่จำเป็น การตำหนิ ติเตียนไม่เคยทำให้ผู้ใดกลับใจใหม่ได้มีแต่จะรังให้หลายคนต้องถูกผลักไส และทำให้จิตใจที่ควรจะไต้รับการชักนำให้เข้ามานั้นต้องแข็งกระด้างไปใน ที่สุด การมีนํ้าใจที่อ่อนโยน ท่าทางที่น่ารักสุภาพ ย่อมสามารถที่จะช่วยผู้ ที่หลงผิดให้ใต้รอดพ้นจากความตายและช่วยปกปิดความผิดบาปได้เป็น อันมาก {MH 166.3}MHTh 174.5

อัครสาวกเปาโลเห็นว่าเป็นความจำเป็นที่จะต้องตักเดือนในสิ่งที่ไม่ ลูกต้อง แต่เปาโลไดใช้ความระมัดระวังเป็นอย่างยิ่ง ด้วยความพยายามที่ จะแสดงให้เห็นว่าเขาเป็นมิตรกับคนที่ใต้กระทำผิด เขาได้อธิบายถึงเหตุผล ที่ต้องตักเตือนด้วยความห่วงใย เปาโลไต้อธิบายให้พวกเขาได้เข้าใจว่า เขา รู้สึกเจ็บปวดทุกครั้งเมื่อจะต้องทำให้พวกเขาเจ็บปวด เปาโลได้แสดงออก ถึงความไว้วางใจและความเห็นอกเห็นใจต่อคนทั้งหลายที่กำลังดิ้นรนต่อสู้ เพื่อที่จะได้รับชัยชนะ {MH 166.4}MHTh 175.1

เปาโลได้กล่าวว่า “เพราะว่าข้าพเจ้าเขียนหนังสือถึงท่าน เพราะ ข้าพเจ้ามีความทุกข์ระทมใจมากและนํ้าตาไหล มีใช่เพื่อจะทำให้ท่าน เป็นทุกข์ แต่เพื่อจะให้ท่านรู้จักความรักอย่างมากมาย ซึ่งข้าพเจ้ามีต่อ ท่านทั้งหลาย” 2 โครินธ์ 2:4 “เพราะถึงแม้ว่าข้าพเจ้าจะได้ทำให้ท่าน เสียใจเพราะจดหมายฉบับนั้น ข้าพเจ้าก็ไม่เสียใจ ถึงแม้ว่าเมื่อก่อนนี้ ข้าพเจ้าจะเสียใจบ้าง...แต่บัดนี้ข้าพเจ้ามีความชื่นชมยินดี มีใช่เพราะท่าน เสียใจ แต่เพราะความเสียใจนั้นทำให้ท่านกลับใจใหม่...จงพิจารณาดูว่า ความเสียใจอย่างที่ขอบพระทัยพระเจ้า กระทำให้เกิดความกระดีอรือรัน มากทีเดียว ทำให้เกิดความขวนขวายที่จะแก้ตัวใหม่และการเดือดร้อน แทน ความตื่นตัว ความอาลัย และความกระดือรือร้น และการลงโทษ ในทุกสิ่งเหล่านี้ ท่านได้พิสูจน็ให้เห็นแล้วว่าท่านก็ไม่ได้กระทำผิด...โดย เหตุนี้เราจึงมีความชูใจ” 2 โครินธ์7: 8-13 {MH 166.5}MHTh 175.2

“ข้าพเจ้าชื่นชมยินดี เพราะว่าข้าพเจ้าไว้ใจท่านได้ทุกอย่าง”, “ข้าพเจ้า ระลึกถึงท่านเมื่อใด ข้าพเจ้าก็ขอบพระคุณพระเจ้าทุกครั้ง และทุกเวลาที่ ข้าพเจ้าอธิษฐานเพื่อท่าน ข้าพเจ้าก็ทูลขอด้วยความยินดี เพราะเหตุที่ ท่านทั้งหลายปีส่วนในข่าวประเสริฐด้วยกัน ตั้งแต่วันแรกมาจนกระทั่ง บัดนี้ “ข้าพเจ้าแน่ไจว่าพระองฅํผู้ทรงติงด้นการดีไว้ในพวกท่านแล้ว จะทรงกระทำให้สำเร็จจนถึงวันแห่งพระเยซูคริสต์ การที่ข้าพเจ้าคิดอย่าง นั้นเนื่องด้วยท่านทั้งหลายก็สมควรแล้ว เพราะว่าข้าพเจ้าปีใจรักท่าน ทุกคน” “เหตุฉะนั้นพี่น้องทั้งหลายของข้าพเจ้า ผู้เป็นที่รัก เป็นที่ปรารถนา เป็นที่ยินดีและเป็นมงกุฎของข้าพเจ้า พวกที่รักของข้าพเจ้า จงยึดมั่นใน องค์พระผู้เป็นเจ้าเถิด”, “เมื่อท่านมั่นคงอยู่ในองค์พระผู้เป็นเจ้า ชีวิตของ เราก็สดขื่น”2โครินธ์7: 1ธ;ฟีลิปปี 1:3-5;1:6,7;4:1;1 เธสะโล- นิกา 3:8 {MH 167.1}MHTh 176.1

เปาโลเขียนถึงพี่น้องเหล่านี้ในฐานะที่เขาเป็น “ธรรมิกขนในพระ- เยซูคริสต์,, แต่เขามิได้เขียนถึงคนทั้งหลายที่มีอุปนิสัยอันงดงามปราศจาก ที่ติ เขาเขียนถึงพวกพี่น้องทั้งหลายในฐานะที่คนเหล่านั้นต่างก็เป็นชาย หญิงที่กำลังต่อสู้กับการทดลองและกำลังตกอยู่ในอันตรายที่อาจจะล้มลง ได้ เขาชี้ให้คนเหล่านั้นได้เห็นถึง “พระเจ้าแห่งสันติสุข ผู้ทรงบินดาลให้ พระเยซูเจ้าของเราเป็นขึ้นมาจากความตาย คือผู้ทรงเป็นผู้เลี้ยงแกะที่ ดีเลิศ เขาให้ความมั่นใจแก่พวกเขาว่า “โดยโลหิตแห่งพันธสัญญานิรันดร นั้น ทรงกระทำให้ท่านทั้งหลายปีทุกสิ่งที่ดี เพี่อจะได้ปฎิบิติตามพระทัย พระองค์ และทรงทำงานในท่านทั้งหลาย ให้เกิดผลเป็นที่ชอบในสาย พระเนตรของพระองค์โดยพระเยซูคริสต์ ฮีบรู 1 3:20, 21 {MH 1 67.2}MHTh 176.2

เมื่อคนที่ทำผิดรู้สึกตัวว่าได้กระทำผิดไป จงระมัดระวังที่จะไม่ไป ทำลายความเชื่อมั่นในคุณค่าของตัวเขา อย่าทำให้เขาต้องหมดสิ้นกำลัง ใจด้วยการแสดงอาการเฉยเมยหรือความไม่ไว้วางใจ จงอย่ากล่าวว่า “ก่อน ที่ฉันจะไว้ใจเขาไต้ ฉันจะต้องคอยดูเสียก่อนว่าเขาจะมีความอดทนหรือ ไม่” การแสดงความไม่ไว้วางใจเช่นนี้ บ่อยครั้งไต้เป็นเหตุให้คนที่ถูกทดลอง ต้องสะดุดล้มลงได้{MH 167.3}MHTh 176.3

เราควรที่จะพยายามทำความเข้าใจถึงความอ่อนแอของผูัอื่น เรามี ความเข้าใจแต่เพียงเล็กน้อยว่าผู้ที่ลูกผูกมัดไว้ด้วยโซ่ตรวนแห่งความมิด ผู้ที่มีจิตใจที่ขาดซึ่งความหนักแน่นและอำนาจในฝ่ายศีลธรรมนั้นต่างมี ความทุกข์ลำบากอยู่ภายในจิตใจมากเพียงใด ผู้ที่ตกอยู่ในสภาพที่น่า สงสารที่สุด ก็คิอคนที่กำลังทนทุกข์ด้วยความรู้สึกเลียใจที่ได้กระทำผิดไป เขาเป็นเหมือนคนที่กำลังสับสน เดินโซซัดโซเซและกำลังจะจมลงสู่ผงคลี เขามองไม่เห็นอะไรๆ ได้อย่างชัดเจน จิตใจของเขามืดมน และไม่รู้ว่าจะ ก้าวไปในทางไหน มีคนที่น่าสงสารเช่นนี้อยู่หลายคนที่ถูกเข้าใจผิด ไม่มี ใครที่มองเห็นคุณค่า จิตใจของเขาเต็มไปด้วยความโศกเศร้าและความ เจ็บปวดรวดร้าว เขาเป็นเหมือนลูกแกะที่สูญหายและหลงเจิ่นไป เขาหา พระเจ้าไม่พบ แต่กระนั้นเขาก็ยังมีความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะได้รับ การอภัยบาปและมีสันติสุข {MH 168.1}MHTh 177.1

ขออย่ากล่าวคำพูดใด ๆ ที่จะทำให้เขาต้องรู้สึกเจ็บปวดมากไปกว่า เดิม จงชักน่าผู้ที่มีจิตใจอ่อนระอาจากชีวิตที่ผิดบาป อีกทั้งยังไม่รู้ถึง หนทางที่จะปลดเปลื้องความทุกข์นั้นให้ออกไปไต้อย่างไร ให้เขาไต้เห็นถึง พระผู้ช่วยให้รอดผู้ทรงเปียมด้วยพระทัยกรุณา จงจับมือของเขาไว้ ช่วย พยุงเขาขึ้น และกล่าวถ้อยคำเพื่อให้เขาได้มีกำลังใจและความหวัง จงช่วย เขาให้ยึดพระหัตถ์ของพระผู้ช่วยให้รอดไว่ให้มั่น {MH 168.2}MHTh 177.2

เราม้กจะมีความท้อถอยง่ายเกินไปเมื่อจิตวิญญาณของคนเหล่านั้น มีได้ตอบสนองต่อความพยายามของเราในทันที เราไม่ควรที่จะละความ พยายามในการที่จะต่อสู้เพื่อจิตวิญญาณ แม้ว่าจะมีความหวังเหลืออยู่ อย่างริบหรี่ก็ตาม จิตวิญญาณที่มีค่าเหล่านี้ พระผูไถ่ได้ทรงซื้อมาด้วยราคา อันสูงยิ่งด้วยการยอมสละพระชนม์ชีพของพระองค์เอง ซึ่งย่อมจะมีค่ามาก เกินกว่าที่จะปล่อยให้จิตวิญญาณเหล่านี้ให้ต้องตกอยู่ภายใต้อำนาจของ ผู้ที่ทดลองอย่างง่ายโดยที่เราไม่ไต้เอาใจใส่ใดๆ เลย {MH 168.3}MHTh 177.3

เราจำเป็นต้องคิดว่าหากเราต้องตกอยู่ในสถานการณ์เดียวก้นกับผู้ ที่ลูกทดลอง ลองคิดถึงอิทธิพลที่ผ่านมาทางสายเลือด ผลกระทบอันเกิด จากการคบหาสมาคมและการอยู่ในสภาพแวดล้อมของสิ่งที่ชั่วร้าย และ อำนาจครอบงำของอุปนิสัยที่ผิดๆ มีน่าสงสัยเลยใช่ไหมว่า ภายใต้อิทธิพล เช่นนี้ หลายคนจึงได้เสื่อมทรามลงไป และเราย่อมจะ ไม่ประหลาดใจ อีกเช่นกัน ที่คนเหล่านี้จะเฉื่อยชาในการตอบสนองต่อความพยายามที่เรา ได้ท่มเทเพื่อที่จะช่วยยกระดับจิตวิญญาณของเขาให้สงขึ้น {MH 168.4}MHTh 177.4

บ่อยครั้ง ผู้ที่มีอุปนิสัยอันหยาบช้าเลวทรามและแทบจะไม่มีความ หวังใด ๆ ที่จะกสับตัวเป็นคนดีได้ แต่เมื่อข่าวประเสริฐได้ชักนำพวกเขาให้ หันกสับจากความผิดบาปแล้ว คนเหล่านี้ได้กลับกลายเป็นสาวกและเป็น ผู้อุปถัมภ์คํ้าชูที่ซื่อสัตย์ที่สุด เขาหาใช่ผู้ที่มีอุปนิสัยชั่วช้าเสียทีเดียว ภายใต้กิริยาอาการภายนอกที่ดูน่ารังเกียจนั้น ก็ยังมีความใฝ่ดีที่ซ่อนอยู่ หากปราศจากซึ่งความช่วยเหลือเสียแล้ว หลายคนย่อมไม่อาจที่จะหลุดพ้น จากความชั่วรายไต้ แต่ด้วยความเพียรอดทน และความพยายามที่แน่วแน่ จิตวิญญาณของเขาย่อมสามารถที่จะ ได้รับการยกชูใหัสูงขึ้นได้ คนเหล่า นี้ต่างต้องการถ้อยคำที่อ่อนหวานนุ่มนวล ความเห็นอกเห็นใจด้วยความ เมตตาและความช่วยเหลืออย่างจริงใจ เขาต้องการคำแนะน่าตักเตือนใน ลักษณะที่จะไม่ทำให้ประกายแห่งกำลังใจที่มีเหลือในจิตวิญญาณซึ่งริบหรี่ อยู่นั้นต้องด้บสูญไป ขอให้ผู้ที่ทำงานของพระเจ้าที่ติดต่อเกี่ยวข้องกับคน เหล่านี้1ห้ได้’คิดถึงสิ่งนี้ {MH 168.5}MHTh 178.1

บางท่านอาจจะได้พบกับผู้ที่มีจิตใจที่เสิ่อมทรามมาช้านาน จนเรา รู้สึกว่าในชั่วชีวิตของเขาย่อมไม่มีทางที่จะกลับตัวเป็นคนดีได้ แต่ลำแสง อันเจิดจ้าของดวงอาทิตย์แห่งความชอบธรรมย่อมจะส่องฉายเข้าไปถึง จิตวิญญาณ เขาจะได้รับสิทธิพิเศษที่จะได้มีชีวิตใหม่ที่เทียบเคียงได้กับ พระชนม์ชีพของพระเจ้า จงช่วยกันปลูกฝังความคิดที่มีคุณธรรมอันสูงส่ง ไว่ในจิตใจของเขา จงให้ชีวิตของท่านได้เป็นสิ่งที่แสดงให้เห็นอย่างชัดเจน ถึงความแตกต่างระหว่างความชั่วร้ายและความบริสุทธิ์ ความมีดและความ สว่าง จากแบบอย่างของท่านให้เขาได้เข้าใจถึงความหมายของการเป็น คริสเตียน พระคริสต์ทรงสามารถที่จะช่วยยกชูคนที่มีบาปผิดที่สุดและวาง เขาไว่ในที่ๆจะมีคนยอมรับว่าเขาเป็นบุตรของพระเจ้า และเป็นทายาท word missing {MH 169.1}MHTh 178.2

โดยความอัศจรรย์ในพระคุณของพระเจ้า หลายคนอาจจะปรับปรุง ชีวิตให้เป็นคนที่มีประโยชน์ได้ คนเหล่านี้เคยถูกดูหมิ่นเหยียดหยามและ ลูกทอดทิ้งจนทำให้รู้สึกท้อแท้สิ้นหวังอย่างที่สุด ทำให้กลายเป็นคนที่ไม่ ยินดียีนร้ายและเฉื่อยชา แต่ภายใต้ความช่วยเหลือจากพระวิญญาณ ปริสุทธิ์ ความโฉดเขลาที่ทำให้รู้สึกว่าการยกชูจิตวิญญาณของเขาให้สูงขึ้น ได้นั้นเป็นเรื่องที่สิ้นหวังก็จะหมดสิ้นไป จิตใจที่’ขุ่นมัวและด้านชาก็’จะลูก ปลุกให้ตื่นขึ้น ผู้ที่ตกเป็นทาสของความผิดบาปก็จะลูกปลดปล่อยให้เป็น อิสระ ความชั่วร้ายจะมลายสิ้นไป และเขาจะได้รับชัยชนะเหนือความโฉด เขลาที่มีอยู่โดยอาศัยความเชื่อที่เกิดจากความรัก จิตใจก็จะได้รับการชำระ ให้บริสุทธิ์และความคิดก็จะเกิดความเห็นแจ้ง {MH 169.2}MHTh 179.1

*****