Nauki z przypowieści

Widziałam w duchu, że przypowieść o talentach nie została w pełni zrozumiana. Tę tak bardzo ważną naukę otrzymali uczniowie dla dobra chrześcijan, którzy będą żyć w dniach ostatecznych. Tutaj talenty nie wyobrażają jedynie zdolności nauczania i wygłaszania kazań ze Słowa Bożego. Przypowieść odnosi się także do środków i zasobów doczesnych, w jakie Bóg wyposażył swój lud. Ci, którym dano pięć i dwa talenty, obracali nimi i podwoili to, co im powierzono. Bóg wymaga od tych, którzy posiadają dobra doczesne, aby wyłożyli swe pieniądze dla Niego, a tym samym przyczynili się do rozpowszechnienia prawdy. Jeżeli prawda żyje w sercu tego, który ją otrzymał, będzie ona wraz z posiadanymi przez niego dobrami pomocą w obdarowaniu nią innych. Dzięki jego wysiłkom i wpływom oraz dzięki jego środkom inne dusze usłyszą prawdę i zaczną także pracować dla Boga.SS1 53.2

Widziałam, że niektórzy spośród uważających się za lud Boży podobni są do człowieka, który ukrył swój talent w ziemi. Zatrzymują swe dobra nie pozwalając na to, aby wspomogły sprawę Bożą. Głoszą, że jest to ich własność i że mają prawo rozporządzać nią według swej woli i swego upodobania. Toteż dusze ginące nie otrzymują zbawienia, które by mogły uzyskać w wyniku właściwego wydawania posiadanych, ale zatrzymywanych pieniędzy Pańskich. Aniołowie prowadzą dokładny zapis wszelkiej pracy ludzkiej i, gdy przyjdzie sąd na dom Boży, wyrok nad każdym z ludu Bożego zostanie zapisany pod jego imieniem. Anioł otrzymał polecenie, by nie oszczędzał niewiernych sług, lecz zniszczył ich w dniu sądu. Odebrane będzie to, co im ufnie powierzono. Ziemski skarb przestał istnieć, wszystko jest już stracone. Korony, które mogliby nałożyć, gdyby pozostali sprawiedliwymi, ozdobią głowy uratowanych przez wierne sługi, których zasoby ustawicznie były wykorzystywane w służbie Boga. Każdy spośród tych, którzy nie szczędzą własnych środków na zbawienie innych, dodaje gwiazd do swej korony i pomnaża swą nagrodę wieczną.SS1 53.3

Przypowieść o niesprawiedliwym słudze miała nam dać następującą lekcję: “Zyskujcie sobie przyjaciół mamoną niesprawiedliwości, aby, gdy się skończy, przyjęli was do wiecznych przybytków”. Łukasza 16,9. Jeżeli używamy naszych środków do przysporzenia chwały Bogu, umieszczamy swój skarb w niebie. I kiedy nasze dobra ziemskie stracimy, to wierny szafarz ma za przyjaciół Jezusa i aniołów, którzy go przyjmą do wiecznego przybytku.SS1 54.1