Wiara w Boga

W Battle Creek, w stanie Michigan, dnia 5 maja 1855 roku stwierdziłam u sług Bożych, podobnie jak w zborze, uderzający brak wiary. Zbyt łatwo słudzy Boży się zniechęcali, tracili odwagę, gotowi byli zwątpić o Bogu, gotowi nawet uwierzyć, że Bóg się ich wyrzekł i porzucił w niedoli. Widziałam w duchu, jakie było to bolesne. Bóg przecież tak umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego wydał na śmierć dla ich dobra. Całe niebiosa interesowały się sprawą ich zbawienia. A jednak mimo tego, co dla nich uczyniono, jakże ciężko przychodziło im wierzyć i ufać tak bardzo dobremu, wyrozumiałemu i miłosiernemu Ojcu.SS1 19.1

Bóg powiedział, że tym, którzy proszą, udzieli Ducha Świętego, i to z radością większą od tej, z jaką ziemscy rodzice obdarowują swoje dzieci. Spostrzegłam w duchu, że słudzy Boga i zbory zbyt łatwo wpadają w zniechęcenie. Gdy prosili Ojca w niebie o rzeczy, których — jak myśleli — najbardziej potrzebowali, i prośby te nie spełniały się natychmiast, wiara tych ludzi słabła, stawała się chwiejna, odstępowały od nich odwaga i męstwo. Szemrali, narzekali i te uczucia brały nad nimi górę. Widziałam, że ten brak zaufania zasmucał Boga.SS1 19.2

Każdy wierzący, który przychodzi do Boga ze szczerym i prawym sercem, każdy, kto zasyła do Niego swe najszlachetniejsze prośby w wierze i ufności, przekona się, że modlitwy zostaną wysłuchane. Wasza wiara nie może poniechać obietnic Bożych, choćbyście nie widzieli i nie odczuwali natychmiastowej odpowiedzi na wasze modlitwy. Nie lękajcie się zaufać Bogu! Oprzyjcie się mocno na pewnej i niezachwianej obietnicy Pańskiej, która brzmi: “Proście, a weźmiecie”. Jana 16,24.SS1 19.3

Bóg jest zbyt mądry, by błądził, i zbyt dobry, by poskąpił jakiejkolwiek rzeczy dobrej tym, którzy postępują w prawy i szlachetny sposób. To człowiek błądzi i chociaż nieraz najgorętsze jego prośby wypływają z głębi szlachetnego serca, nie zawsze prosi o rzeczy, które są dla niego dobre. Nie zawsze domaga się tego, co by uwielbiło Boga. Gdy właśnie tak się dzieje, nasz rozumny i dobry Ojciec słucha naszych modlitw i odpowiada na nie czasem od razu, ale daje to, co jest dla naszego osobistego dobra i dla własnej Jego chwały. Bóg udziela nam swoich błogosławieństw, łask, dobrodziejstw. Gdybyśmy mogli poznać motywy Jego działania, jasno i wyraźnie widzielibyśmy, że On wie, co jest dla nas najlepsze, że wysłuchuje naszych modlitw. Zamiast tego, o co prosimy, a co byłoby szkodą dla nas, otrzymujemy błogosławieństwa, których potrzebujemy. Bóg strzeże nas od wszelkich przykrości.SS1 19.4

Widzę w duchu i to, że mimo iż nie dostrzegamy natychmiastowej odpowiedzi na nasze modlitwy, powinniśmy mocniej uchwycić się wiary, nie pozwalając dojść do głosu nieufności ani żadnym pokrewnym jej uczuciom. Jeżeli chwieje się i słabnie nasza wiara, na próżno prosimy Boga. Silna więc powinna być ufność pokładana w Bogu. Wtedy we właściwym czasie spłyną na nas błogosławieństwa Boże niby struga deszczu.SS1 20.1

Gdy słudzy Boga modlą się o Jego Ducha i o błogosławieństwo, wysłuchanie przychodzi czasem niezwłocznie, ale to nie oznacza, że z ofiarowanych darów można natychmiast korzystać. Nie trwóżcie się w takich przypadkach. Trwajcie w wierze mocno aż do spełnienia obietnicy, która mówi, że łaska i błogosławieństwo będą wam dane! Niechaj ufność i wiara wasza będą pełne i bezgraniczne. Często błogosławieństwo i łaskę ofiarowuje Bóg wtedy, kiedy najbardziej ich potrzebujecie. Nieoczekiwanie otrzymacie od Boga pomoc i będziecie zdolni głosić poselstwo wszystkim wyraźnie i z mocą.SS1 20.2

Pokazano mi, jak to dzieci proszą swych ziemskich rodziców o jakąś rzecz. Proszą o coś, o czym rodzice wiedzą, że dzieciom przyniesie szkodę. Rodzice wobec tego dają im coś innego, co będzie dla nich dobre, co okaże się korzystne i zdrowe. Widziałam i to, że każda modlitwa, zasyłana w wierze z głębi szczerego i sprawiedliwego serca, zostanie przez Boga wysłuchana. Wysłucha On każdej modlitwy i odpowie na nią. Każdy, kto śle do nieba prośby i kto przedkłada Bogu swą sprawę, otrzyma w odpowiednim czasie tę łaskę i błogosławieństwo, których najbardziej potrzebuje, a często przejdą one jego oczekiwania. Żadna modlitwa człowieka naprawdę wierzącego, jeśli płynie ze szczerego, ufnego serca, nie będzie daremna, nie zaginie.SS1 20.3