3: Ang Pagbulag Sa Pagtoo (Apostasia)

Si Apostol Pablo sa iya ikaduha nga sulat sa mga taga Tesalonika nagsiling nga ang adlaw ni Kristo dili magaabut, “kon indi sing una mag-abut ang pagkahulog, kag ikapahayag ang tawo sang sala, ang anak sang kapahamakan. Xga nagasumpong, kag nagapakaibabaw sa tanan nga ginatawag nga dios, kon nga ginasimba; tubtub nga magalingkod sa simbahan sang Dios, nga nagapakadios.”1 Kag labut. pa ang apostol nagapaaman sa iya mga kautoran nga “ang tinago sang pagkatampalasan, nagapanghikot na.” Tesalonika 2:3, 4, 7. Bisan pa sa sadtong una nga mga dag-on, nakit-an niya nga nagapasulud sa iglesia, ang mga kasaypanan nga magaaman sang dalan sa pagtubu sang labing daku nga pagbulag sa pagtoo.AP 45.1

Sing amat-amat, tago kag inanay anay sing una, kag niyan padayagon sang nagtubu na ang iya kusug kag nadaug niya sa paggahum ang painoino sang mga tawo, ang tinago sang pagkatampalasan nagpadayon sang iya madayaon kag mapasipalabon nga pagpanghikot. Daw sa wala matalupangdi ang pamatasan sang mga pagano nakasulud sa iglesia nga Kristohanon. Ang espiritu sang pagpakigconvenio kag pagpasugot nag-untat sing mga pila anay ka dag-on bangud sang mabaskug nga pagpanghingabut nga ginbatas sang iglesia sa id alum, sang paganismo. Apang sang umuntat ang pagpanghingabut, kag ang Kristianidad nakasulud sa mga corte kag mga palasio sang mga hari, ginbayaan sang iglesia ang pagkamapinaubuson nga pagkabunayag ni Kristo kag sang Iya mga apostoles kag magsunod sa kadayawan kag bugal sang mga pari kag mga gumalahum nga paganhon; kag sa lugar sang mga ginakinahanglan sang Dios, ila nga gin-ilis ang mga teorea kag mga pinalatonlaton sang mga tawo.AP 45.2

Ang paganismo nga nagpahayag nga daw sa mapierde, nanginmandadaug. Ang iya espiritu naggahum sang iglesia. Ang iya mga pagtolon-an, mga hilikuton sa pagsimba, kag pagkababaylan nag-impon sa pagtolon-an kag pag-alagdan sang mga nagapakasumulonod ni Kristo.AP 46.1