Ang Pagduaw sa Roma

Si Lutero isa pa gihapon ka matuud nga inanak sang glesia papanhon, kag wala gid sing hunahuna nga magalain pa sia. Sa kaako sang Dios namanduan sia sa pagduaw sa Roma. Ginlakat lang niya, nga nagapahuway lamang sa mga monasterio sa iya dalanon. Sa isa ka konbento sa Italia pinun-an sia sing katingala sa manggad, katahum, kag kadayawan nga iya nakita. Sang binugayan sang harianon nga manggad, ang mga monje nagapuluyo sa mga matahum nga mga hulut, nagapanaput sang minanggaranon kag malahalon nga mga panapton, kag magkinaon sa labing manggaranon nga latok. Sa labing mapait nga pagduhaduha ginbagaybagay ni Lutero ini nga talan-awon sa pagdumili kag mga kaiwatan sang iya kaugalingon nga kabuhi. Ang iya painoino pinalibug pagid.AP 114.1

Sa olihi nakit-an niya sa malayo ang pito ka nabakolod nga siudad. Sa labing madalum nga balatiagon naghapa sia sa duta, kag magsiling “Balaan nga Roma ginayauban ko ikaw!”^{*Id., cap. 6} Nagasulud sia sa ciudad, magduaw sa mga iglesia, nagpamati sa mga makatilingala nga sugidsugid nga ginaliwanliwan sang mga pari kag mga monje, kag magtuman sang tanan nga mga ceremoniales nga ginakinahanglan. Sa bisan diin lamang makita niya ang mga talan-awon nga nagapuno sa iya sing katingala kag kahadluk. Nakit-an niya nga ang mga kalautan nagapuyo sa tunga sang tanan nga klase sang eclesiastico. Nabatian niya ang mga malaw-ay nga mga lahug gikan sa mga obispo, kag pinun-an sia sing kulba sa ila mga makahaladluk nga dupak, bisan pa sa tion sang misa. Sang sia ang nagapakig-impon sa mga monje kag sa mga pumuluyo, nakita niya ang mga pagpatuyang kag mga pagpakighilawas. Sa bisan diin lamang sia maliso, sa baylo sang makakita sia sing pagkabalaan, mabatian niya ang pamuyayaw. “Wala sing mak'ahunahuna,” ang sulat niya, “kon ano nga mga sala kag dili dungugganon nga buhat ang ginahimo sa Roma; kinahanglan sila mabatian kag makit-an ugaling magatoo ka. Busa nabuyo sila sa pagsiling, ‘Kon may yara nga inpierno, ang Roma natukud sa ibabaw niya; sia amo ang madalum nga bobon nga ginaawasan sang tanan nga klase sang sala.’”^{*D'Aubigne, lib. 2, cap. 6}AP 114.2

Bangud sa isa ka bag-o nga sugo, ang isa ka indulgensia ginsaad sang papa sa tanan nga magasaka sa “hagdanan ni Pilato,” nga nagaluhod. Ini nga hagdanan amo ang ginasugid nga ginpanaugan sang aton Manluluwas sang Iya pagpanaug gikan sa hukmanan sang Roma, kag ginliton sing makatilingala gikan sa Jerusalem pa Roma. Si Lutero sang isa ka adlaw nagasaka sing matinoohon sa sini nga hagdanan, ugaling sa hinali ang tingug kaangay sang isa ka daguub daw nagasiling sa iya, “Ang matarung magakabuhi sa pagtoo.” Rome 1:17. Nagtindug sia sa iya mga tiil kag magbiya sing dali sa sini nga lugar nga may kahuya kag kahadluk. Yadto nga texto wala gid madulai sing gahum sa iya kalag. Sumugod sadto nga dag-on nakita niya sing labi ka athag sang sa una ang kabutig sa pagsalig sa buhat nga tawohanon agud manginmaluwas, kag nakita man niya ang pagkinahanglan sang dayon nga pagtoo sa kaayo ni Kristo. Pinamuklat ang iya mga mata nga dili nagid liwan matakup, sa daya sang mga papanhon. Sang ginliso niya ang iya nawong gikan sa Roma, nagliso man pati ang iya tagiposoon, kag sumugod sadto nga tion, ang pagbulag naglayo, tubtub nga gin-utod niya ang tanan nga iya pagpakighiangot sa iglesia papanhon.AP 115.1