Η Εύα Μεταβάλλεται σε Πειραστή
Έκοψε τότε η ίδια από το δέντρο και έφαγε. Φαντάστηκε τον εαυτό της να αποκτά τη δύναμη μιας καινούργιας, εξυψωμένης ύπαρξης, νομίζοντας ότι αυτή ήταν η αναζωογονητική επίδραση του απαγορευμένου καρπού. Ένοιωθε μία παράξενη και αφύσικη διέγερση καθώς αναζητούσε το σύζυγό της με τα χέρια φορτωμένα με τον απαγορευμένο καρπό. Του διηγήθηκε τον έξυπνο διάλογο με το φίδι και ήθελε να τον οδηγήσει αμέσως στο δέντρο της γνώσης. Του είπε ότι είχε φάει από το φρούτο και αντί να αισθανθεί ότι πεθαίνει ένοιωθε μία ευχάριστη, αναζωογονητική δύναμη. Αμέσως μόλις η Εύα παραβίασε την εντολή, έγινε το μέσο που χρησιμοποίησε ο Σατανάς για την καταστροφή του συζύγου της.ΙΑ 19.2
Θλίψη σκίασε το πρόσωπο του Αδάμ. Ήταν φοβισμένος και ξαφνιασμένος. Ένας αγώνας ξεκίνησε στο μυαλό του. Εξέφρασε στη γυναίκα του τη βεβαιότητα πως αυτός ήταν ο εχθρός για τον οποίο είχαν προειδοποιηθεί, οπότε αυτή έπρεπε να πεθάνει. Η Εύα όμως τον διαβεβαίωσε ότι δεν ένοιωθε κανένα κακό σύμπτωμα, αλλά μάλλον μία ευχάριστη αίσθηση και τον παρακάλεσε να φάει.ΙΑ 19.3
Ο Αδάμ κατάλαβε πολύ καλά ότι η σύντροφός του είχε παραβεί τη μοναδική απαγόρευση που τους είχε επιβληθεί προκειμένου να δοκιμαστεί η πίστη και η αγάπη τους. Η Εύα έκρινε ότι τα λόγια του φιδιού που την διαβεβαίωναν ότι δεν θα πέθαιναν ήταν σωστά, επειδή δεν αισθανόταν κανένα σύμπτωμα της δυσαρέσκειας του Θεού, αλλά μάλλον ένα ευχάριστο συναίσθημα σαν αυτό που πίστευε ότι οι άγγελοι ένοιωθαν.ΙΑ 20.1
Ο Αδάμ λυπήθηκε που η Εύα είχε απομακρυνθεί από το πλευρό του, αλλά το κακό είχε γίνει. Έπρεπε να χωριστεί από εκείνη την οποία υπεραγαπούσε. Πώς θα μπορούσε να το αντέξει αυτό; Η αγάπη του για την Εύα ήταν μεγάλη. Βαθιά απογοητευμένος, αποφάσισε να συμμεριστεί τη συνέπεια της αμαρτίας της. Ένιωθε ότι η Εύα ήταν μέρος του εαυτού του και δεν μπορούσε να υποφέρει τη σκέψη του αποχωρισμού. Εάν αυτή έπρεπε να πεθάνει, θα πέθαινε και αυτός μαζί της. Έδειξε έλλειψη πίστης προς τον ελεήμονα και γενναιόδωρο Κύριό του. Δεν σκέφτηκε ότι ο Θεός, ο Δημιουργός του, ο οποίος είχε πλάσει την Εύα για σύντροφό του, θα μπορούσε να την αντικαταστήσει. Έπειτα αναρωτήθηκε μήπως τα λόγια του φιδιού βγουν αληθινά. Η Εύα στεκόταν μπροστά του το ίδιο όμορφη, αξιαγάπητη και φαινομενικά αθώα όπως πριν από την πράξη αυτή της παρακοής. Εκδήλωνε μεγαλύτερη, βαθύτερη αγάπη γι’ αυτόν από ό,τι πριν παρακούσει. Κανένα ίχνος θανάτου δεν παρουσιαζόταν σ’ αυτήν. Του είχε μιλήσει για την ευχάριστη επίδραση που ασκούσε ο καρπός, για τη βαθιά αγάπη της γι’ αυτόν και έτσι ο Αδάμ αποφάσισε να αντιμετωπίσει τις συνέπειες. Άρπαξε το φρούτο, γρήγορα το έφαγε και, όπως η γυναίκα του, δεν ένοιωσε άμεσα τα βλαβερά συμπτώματά του.ΙΑ 20.2
Η Εύα πίστευε πως ήταν ικανή να διακρίνει μεταξύ καλού και κακού. Σκέφτηκε πως το φίδι ήταν ένας ιδιαίτερος φίλος της που έδειχνε μεγάλο ενδιαφέρον για το καλό της, αφού αυτό της αποκάλυψε πώς να εισέλθει σε μία ανώτερη σφαίρα γνώσης. Αν όμως είχε μιλήσει με τον άντρα της και αν είχαν διηγηθεί στον Πλάστη τους τα λόγια του φιδιού, θα είχαν αμέσως απελευθερωθεί από τον έντεχνο πειρασμό του. Ο Κύριος δεν θα τους άφηνε να παρατηρήσουν το φρούτο του δέντρου, επειδή αυτό θα τους εξέθετε στον μεταμφιεσμένο Σατανά. Ήξερε ότι θα παρέμεναν εντελώς ασφαλείς αν δεν άγγιζαν τον καρπό.ΙΑ 20.3