Ο Θάνατος ενός Μάρτυρα

Τη στιγμή εκείνη, οι ιερείς και δικαστές έγιναν έξω φρενών. Συμπεριφερόμενοι περισσότερο σαν άγρια θηρία παρά σαν ανθρώπινα όντα, όρμησαν επάνω στον Στέφανο τρίζοντας τα δόντια. Ο κατηγορούμενος, βλέποντας τα αγριωπά πρόσωπα που τον τριγύριζαν, διάβασε σ’ αυτά το τέλος που τον περίμενε, αλλά δεν τρόμαξε. Η ήρεμη όψη του έλαμψε με αγγελικό φως. Οι εξαγριωμένοι ιερείς και ο ξεσηκωμένος όχλος δεν ενέπνεαν σ’ αυτόν κανένα φόβο. «Ο δε Στέφανος πλήρης ων Πνεύματος Αγίου, ατενίσας εις τον ουρανόν, είδε την δόξαν του Θεού, και τον Ιησούν ιστάμενον εκ δεξιών του Θεού, και είπεν, Ιδού, θεωρώ τους ουρανούς ανεωγμένους, και τον Υιόν του ανθρώπου ιστάμενον εκ δεξιών του Θεού» (Πραξ. ζ’ 55-56).ΙΑ 204.1

Η άγρια σκηνή εξαφανίστηκε από τα μάτια του. Γι’ αυτόν είχαν ανοίξει διάπλατα οι πύλες του ουρανού και, βλέποντας μέσα από αυτές, διέκρινε τις ένδοξες αυλές του Θεού και τον Χριστό, ακριβώς την ώρα εκείνη, να σηκώνεται από το θρόνο Του, έτοιμος να στηρίξει το δούλο Του. Η περιγραφή της ένδοξης σκηνής που αντίκριζαν τα μάτια του Στέφανου ήταν κάτι περισσότερο από ό,τι οι διώκτες μπορούσαν να υπομείνουν. Φράζοντας τα αυτιά τους για να μην ακούν τα λόγια του και κραυγάζοντας όσο δυνατότερα μπορούσαν, επιτέθηκαν όλοι μαζί καταπάνω του. «Και ελιθοβόλουν τον Στέφανον επικαλούμενον και λέγοντα, Κύριε Ιησού, δέξαι το πνεύμα μου. Και γονατίσας εφώναξε μετά φωνής μεγάλης, Κύριε, μη λογαριάσης εις αυτούς την αμαρτίαν ταύτην, και τούτο ειπών εκοιμήθη» (Πραξ. ζ’ 5960).ΙΑ 204.2

Μέσα στην αγωνία του σκληρού θανάτου, ο πιστός μάρτυρας, όπως ο θεϊκός Δάσκαλός του, προσευχήθηκε για τους δολοφόνους του. Εκείνοι που είχαν δώσει την κατήγορη μαρτυρία τους κατά του Στέφανου, έπρεπε να ρίξουν τις πρώτες πέτρες. Οι άνθρωποι αυτοί, άφησαν τα ρούχα τους στα πόδια του Σαύλου, ο οποίος είχε πάρει ενεργό μέρος στη φιλονικία και είχε δώσει τη συγκατάθεσή του για τη δολοφονία του κρατούμενου.ΙΑ 204.3

Ο μαρτυρικός θάνατος του Στέφανου προξένησε βαθιά εντύπωση σε όλους όσους τον παρακολούθησαν. Ήταν μία σκληρή δοκιμασία για την εκκλησία, αλλά συνέβαλε στην επιστροφή του Σαύλου ο οποίος δεν μπόρεσε να εξαλείψει από τη μνήμη του την πίστη, την καρτερικότητα και τη δόξα που είχαν αποτυπωθεί στο παρουσιαστικό του πρωτομάρτυρα. Η σφραγίδα του Θεού επάνω στο πρόσωπό του, τα λόγια του που άγγιξαν βαθιά την καρδιά των ακροατών - εκτός εκείνων που είχαν σκληρυνθεί αντιστεκόμενοι στο φως - έμειναν στη θύμηση των θεατών και επιβεβαίωναν τα όσα εκείνος είχε διακηρύξει.ΙΑ 204.4

Καμία καταδίκη σύμφωνα με το νόμο δεν είχε επιβληθεί στον Στέφανο, αλλά οι ρωμαϊκές αρχές είχαν δωροδοκηθεί με σεβαστό χρηματικό ποσό για να μη διερευνήσουν την υπόθεση. Με τη σκηνή της δίκης και του θανάτου του Στέφανου, ο Σαούλ φαινόταν να έχει ποτιστεί από ένα ξέφρενο ζήλο. Έδειχνε να έχει θυμώσει με τη δική του ενδόμυχη πεποίθηση ότι ο Θεός πράγματι τίμησε τον Στέφανο ακριβώς τη στιγμή που οι άνθρωποι τον είχαν ατιμάσει.ΙΑ 205.1

Ο Σαύλος εξακολούθησε να καταδιώκει την εκκλησία του Θεού, κατατρέχοντας τους Χριστιανούς, απαγάγοντάς τους από τα σπίτια τους και παραδίδοντάς τους στους ιερείς και στους άρχοντες, για να φυλακιστούν και να θανατωθούν. Ο ζήλος με τον οποίο εκτελούσε το διωγμό είχε τρομοκρατήσει τους Χριστιανούς στα Ιεροσόλυμα. Οι ρωμαϊκές αρχές δεν κατέβαλαν καμία προσπάθεια για να αναχαιτίσουν το απαίσιο έργο, αλλά κρυφά βοηθούσαν τους Εβραίους με σκοπό να αποκτήσουν τη συμφιλίωση και την εύνοιά τους.ΙΑ 205.2

Ο πολυμαθής Σαύλος έγινε ισχυρό όργανο στα χέρια του Σατανά, για τη συνέχιση της ανταρσίας του εναντίον του Υιού του Θεού. Ένας ισχυρότερος όμως από τον Διάβολο τον είχε επιλέξει να πάρει τη θέση του μάρτυρα Στέφανου για να εργαστεί και να υποφέρει για το όνομα του Κυρίου του. Ο Σαύλος έχαιρε μεγάλη εκτίμηση από τους Ιουδαίους, τόσο για τη μόρφωσή του όσο και για το ζήλο του στην καταδίωξη των πιστών. Μετά το θάνατο του Στέφανου εκλέχτηκε μέλος του Ιερατικού Συμβουλίου, σε αναγνώριση του ρόλου που έπαιξε στη δίκη εκείνη.ΙΑ 205.3