Ο Μωυσής Χάνει την Υπομονή του
«Και συνεκάλεσαν ο Μωυσής και ο Ααρών την συναγωγήν έμπροσθεν της πέτρας, και είπε προς αυτούς, Ακούσατε τώρα σεις οι απειθείς, να σας εκβάλωμεν ύδωρ εκ της πέτρας ταύτης; Και υψώσας ο Μωυσής την χείρα αυτού εκτύπησε με την ράβδον αυτού την πέτραν δις, και εξήλθον ύδατα πολλά, και έπιεν η συναγωγή, και τα κτήνη αυτών. Και είπε Κύριος προς τον Μωυσήν και προς τον Ααρών, Επειδή δεν με επιστεύσατε, δια να με αγιάσητε έμπροσθεν των υιών Ισραήλ, δια τούτο σεις δεν θέλετε φέρει την συναγωγήν ταύτην εις την γην, την οποίαν έδωκα εις αυτούς» (Αριθμ. κ’ 10-12).ΙΑ 121.1
Τη στιγμή αυτή ο Μωυσής αμάρτησε. Κουρασμένος από τις αδιάκοπες διαμαρτυρίες του λαού, αντί να μιλήσει στο βράχο, όπως του είχε υποδείξει ο Θεός, τον χτύπησε με το ραβδί δύο φορές λέγοντας: «Να σας εκβάλωμεν ύδωρ εκ της πέτρας ταύτης;” Ο Μωυσής μίλησε με εκνευρισμό. Δεν διαβεβαίωσε το λαό ότι ο Θεός θα εκδήλωνε, για μία ακόμη φορά, τη δύναμή Του και δεν απέδωσε τη δόξα στον Κύριο όταν Εκείνος έκανε θαύμα και έτρεξε νερό από τη σκληρή πέτρα. Για την παράληψή του αυτή, δεν του επιτράπηκε η είσοδος στη Γη της Επαγγελίας.ΙΑ 121.2
Η εκδήλωση της δύναμης του Θεού στη συγκεκριμένη περίπτωση, είχε μέγιστη σημασία και οι δύο ηγέτες όφειλαν να την εκμεταλλευτούν για να προκαλέσουν βαθιά εντύπωση στο λαό. Ο Μωυσής όμως ήταν ταραγμένος και με ανυπομονησία και εκνευρισμό από τα ασταμάτητα παράπονα του όχλου είπε: «Ακούσατε τώρα σεις οι απειθείς, να σας εκβάλωμεν ύδωρ εκ της πέτρας ταύτης;” Με αυτά τα λόγια ήταν σαν να αποδεχόταν ως αληθινή την κατηγορία των Ισραηλιτών ότι δηλαδή ήταν αυτός που τους έβγαλε από την Αίγυπτο. Στο λαό ο Θεός είχε συγχωρήσει σοβαρότερα πταίσματα από εκείνο του Μωυσή. Στις παραβάσεις όμως των ηγετών δεν μπορούσε να φερθεί με τον ίδιο τρόπο.ΙΑ 121.3
Ο Κύριος, που τόσο θαυμάσια είχε ελευθερώσει τους Ισραηλίτες από την αιγυπτιακή δουλεία, απέδειξε περίτρανα στο λαό Του ότι Εκείνος ήταν ο Ισχυρός. Ο αρχηγός τους δεν ήταν ο Μωυσής, αλλά ο Δυνατός Άγγελος για τον οποίο ο Κύριος είχε πει: «Ιδού, εγώ αποστέλλω άγγελον έμπροσθεν σου, δια να σε φυλάττη εν τη οδώ και να σε φέρη εις τον τόπον τον οποίον προητοίμασα. Φοβού αυτόν, και υπάκουε εις την φωνήν αυτού. Μη παροργίσης αυτόν, διότι δεν θέλει συγχωρήσει τας παραβάσεις σας, επειδή το όνομά μου είναι εν αυτώ» (Εξ. κγ’ 20-21).ΙΑ 121.4
Ο Μωυσής πήρε για τον εαυτό του τη δόξα η οποία ανήκε στον Θεό. Το γεγονός αυτό ανάγκασε τον Κύριο να δείξει στο λαό Του ποιος ήταν Αυτός που στην πραγματικότητα τους ελευθέρωσε από την Αίγυπτο. Ο Θεός είχε αναθέσει στον Μωυσή την ευθύνη της ηγεσίας, αλλά ο ισχυρός Άγγελος ήταν εκείνος που προηγούταν σε όλες τις οδοιπορίες τους και διηύθυνε όλα τα ταξίδια τους. Οι Ισραηλίτες έτειναν να λησμονούν το γεγονός της θεϊκής καθοδήγησης και απέδιδαν σε άνθρωπο εκείνο που μόνο ο Ύψιστος είχε τη δύναμη να εκτελέσει. Για το λόγο αυτό, δοκιμάστηκαν επανειλημμένες φορές, σε όλες όμως τις δυσκολίες απέτυχαν να δείξουν εμπιστοσύνη. Αντί να πιστεύουν και να αναγνωρίζουν ότι ο Θεός ήταν Εκείνος που συνεχώς έδινε δείγματα της δύναμης, της φροντίδας και της αγάπης Του, εκείνοι δυσπιστούσαν σ’ Αυτόν και απέδιδαν τη φυγή τους από την Αίγυπτο στον Μωυσή, τον οποίο κατηγορούσαν ως τον υπαίτιο όλων των συμφορών τους. Υπήρξε περίπτωση που απείλησαν να τον λιθοβολήσουν. Ο Μωυσής όμως, με καταπληκτική ανεκτικότητα, υπέμεινε την ισχυρογνωμοσύνη τους.ΙΑ 122.1