Ο Ιούδας Προδίδει τον Ιησού

Τότε εμφανίστηκε ο Ιούδας με μία ομάδα οπλισμένων ανθρώπων και όπως συνήθιζε, πλησίασε τον Κύριό του για να Τον χαιρετήσει. Ο όχλος περικύκλωσε τον Ιησού. Τη στιγμή εκείνη όμως αποκαλύφτηκε η θεϊκή Του δύναμη και απευθυνόμενος στην ομάδα που ήρθε να Τον συλλάβει ρώτησε: «Τίνα ζητείτε; ... Εγώ είμαι». Το πλήθος οπισθοχώρησε και έπεσε κατά γης. Ο Ιησούς υπέβαλε την ερώτηση αυτή για να μπορέσουν όλοι να αισθανθούν τη δύναμή Του και να βεβαιωθούν ότι, αν ήθελε, μπορούσε εύκολα να ελευθερωθεί από τα χέρια τους.ΙΑ 158.2

Οι ελπίδες των μαθητών άρχισαν να αναπτερώνονται όταν είδαν τον όχλο με τα ξύλα και τα σπαθιά του να σωριάζεται τόσο γρήγορα στη γη. Ο Πέτρος έβγαλε το μαχαίρι του και έκοψε το αυτί ενός υ πηρέτη του αρχιερέα. Ο Ιησούς τού ζήτησε να αποσύρει το κοφτερό του όπλο λέγοντας: «...νομίζεις ότι δεν δύναμαι ήδη να παρακαλέσω τον Πατέρα μου, και θέλει στήσει πλησίον μου περισσοτέρους παρά δώδεκα λεγεώνας αγγέλων;» (Ματθ. κς’ 53). Όταν ειπώθηκαν τα λόγια αυτά, τα πρόσωπα των αγγέλων ζωήρεψαν με ελπίδα. Είχαν τη βαθιά επιθυμία να περικυκλώσουν τον Αρχηγό τους και να διαλύσουν το εξαγριωμένο εκείνο πλήθος. Η λύπη όμως ζωγραφίστηκε και πάλι στην όψη τους καθώς ο Ιησούς πρόσθεσε: «Πώς λοιπόν θέλουσι πληρωθή αι γραφαί, ότι ούτω πρέπει να γίνη;” (Ματθ. κς’ 54). Οι καρδιές των μαθητών βυθίστηκαν και αυτές στην απόγνωση και στη σκληρή απογοήτευση, όταν ο Ιησούς αφέθηκε να συλληφθεί από τους εχθρούς Του.ΙΑ 158.3

Οι μαθητές φοβήθηκαν για τη ζωή τους. Όλοι τους Τον εγκατέλειψαν και έφυγαν. Ο Ιησούς αφέθηκε μόνος Του στα χέρια του δολοφονικού συρφετού. Ω, τι θρίαμβος ήταν αυτός για τον Σατανά! Και τι λύπη και πόνος για τους αγγέλους του Θεού! Πολλές ομάδες αγίων αγγέλων, η καθεμία με τον ιθύνοντα άγγελό της, είχαν σταλεί για να παραστούν μάρτυρες της σκηνής αυτής. Ήταν ενταλμένοι να καταχωρήσουν κάθε προσβολή και σκληρότητα που έμελλε να υποστεί ο Υιός του Θεού και να καταγράψουν κάθε οξύ πόνο αγωνίας που θα υπέφερε ο Ιησούς. Οι άνθρωποι που συνέβαλαν σ’ αυτή την τρομερή σκηνή πρόκειται στο μέλλον, για μία ακόμη φορά, να την αντικρίσουν ολοζώντανη μπροστά τους.ΙΑ 159.1