Ένα Πρακτικό Δίδαγμα
Τα δύο αδέλφια αντιπροσωπεύουν δύο τάξεις ανθρώπων: τους δίκαιους και τους ασεβείς. Η μεγάλη αγωνία που πέρασε ο Ιακώβ όταν έμαθε ότι ο Ησαύ στράφηκε εναντίον του, συμβολίζει τη θλίψη των δικαίων την εποχή που εκδίδεται το διάταγμα για να θανατωθούν, ακριβώς πριν από τη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού. Ενώ οι ασεβείς συγκεντρώνονται γύρω τους, αυτοί είναι ανήσυχοι επειδή, σαν τον Ιακώβ, δεν βλέπουν κανένα τρόπο διαφυγής. Όπως ο άγγελος εμφανίστηκε στο μετανιωμένο βοσκό και εκείνος τον κρότησε σφιχτά και πάλεψε μαζί του ολόκληρη τη νύχτα, έτσι και οι δίκαιοι, όταν έρθει ο καιρός της σκληρής δοκιμασίας τους, θα περάσουν μεγάλη αγωνία προσευχόμενοι στον Θεό. Καθώς ο Ιακώβ μέσα στη θλίψη του ικέτεψε για την απελευθέρωσή του από το χέρι του Ησαύ μέχρι τη χαραυγή, κατά ανάλογο τρόπο, οι πιστοί μέσα στην πνευματική τους αγωνία θα κράζουν στον Θεό, μέρα και νύχτα, για να ελευθερωθούν από τους εχθρούς από τους οποίους περιβάλλονται.ΙΑ 67.2
Ο Ιακώβ ομολόγησε την αναξιότητά του: «Πολύ μικρός είμαι, ως προς πάντα τα ελέη και πάσαν την αλήθειαν τα οποία έκαμες εις τον δούλον σου” (Γέν. λβ’ 10). Στη θλίψη τους οι δίκαιοι θα έχουν βαθιά συναίσθηση της αδυναμίας τους και, όπως ο Ιακώβ, θα επικαλούνται τις υποσχέσεις του Θεού που μέσω του Χριστού δόθηκαν στους εξαρτημένους, απελπισμένους και μετανιωμένους αμαρτωλούς.ΙΑ 67.3
Ο Ιακώβ, βρισκόμενος σε μεγάλη θλίψη, έπιασε γερά τον άγγελο και δεν τον άφηνε να φύγει. Καθώς θερμοπαρακαλούσε με δάκρυα, ο ουράνιος απεσταλμένος τού υπενθύμιζε τα προηγούμενα σφάλματά του, ενώ ταυτόχρονα προσπαθούσε να ξεφύγει από αυτόν για να τον δοκιμάσει. Έτσι και οι δίκαιοι, την ημέρα της μεγάλης τους θλίψης, θα δοκιμαστούν για να δείξουν το μέγεθος της πίστης τους, την επιμονή και την ακλόνητη εμπιστοσύνη τους στη δύναμη του Θεού να τους ελευθερώσει.ΙΑ 68.1
Ο Ιακώβ δεν μπορούσε να απορριφτεί. Ήξερε ότι ο Θεός ήταν φιλεύσπλαχνος και γι’ αυτό στηρίχτηκε στο έλεος Του. Εκδήλωσε λύπη και μετάνοια για τα σφάλματά του και επέμενε στο αίτημα να σωθεί από τον Ησαύ. Εξετάζοντας τη ζωή του, έφτανε σχεδόν στην απόγνωση. Ήξερε όμως ότι ο μόνος τρόπος για να μη χαθεί ήταν να πάρει βοήθεια από τον Θεό. Κρατήθηκε γερά από τον άγγελο, με θλιμμένες, γεμάτες αγωνία κραυγές, μέχρι που νίκησε.ΙΑ 68.2
Τέτοια θα είναι η πείρα του λαού του Θεού. Ανακαλώντας στη μνήμη τους τα γεγονότα της ζωής τους, οι ελπίδες τους κινδυνεύουν να εξαφανιστούν. Καθώς όμως συνειδητοποιούν ότι η κατάστασή τους είναι πλέον ζήτημα ζωής ή θανάτου, θα εκλιπαρούν τον Θεό, θα αναφέρονται στη λύπη και στην ταπεινή μετάνοια που έδειξαν στο παρελθόν για τα πολλαπλά αμαρτήματά τους και θα επικαλούνται την υπόσχεσή Του: «Ας πιασθή από της δυνάμεώς μου δια να κάμη ειρήνην μετ’ εμού, και θέλει κάμει μετ’ εμού ειρήνην” (Ησ. κζ’ 5). Κατά αυτόν τον τρόπο, θα απευθύνονται μέρανύχτα οι ένθερμες ικεσίες τους στον Θεό. Ο Κύριος δεν θα είχε ακούσει την προσευχή του Ιακώβ και δεν θα είχε σώσει ευσπλαχνικά τη ζωή του εάν εκείνος πρώτα δεν είχε μετανιώσει ειλικρινά.ΙΑ 68.3
Όπως ο Ιακώβ έτσι και οι δίκαιοι, θα εκδηλώσουν ακλόνητη πίστη και ισχυρή αποφασιστικότητα και δεν θα πάρουν αρνητική απάντηση. Θα αισθάνονται έντονα την αναξιότητά τους, αλλά δεν θα έχουν κρυφά αμαρτήματα να αποκαλύψουν. Αν παρουσιάζονταν στη σκέψη των πιστών ανεξομολόγητες αμαρτίες, μέσα στο φόβο και στην αγωνία τους θα συντρίβονταν. Η απελπισία θα είχε επισκιάσει τη βαθιά τους πίστη και δεν θα είχαν τη δύναμη να ικετέψουν τον Θεό για απελευθέρωση. Οι πολύτιμες στιγμές τους θα δαπανούνταν στην εξομολόγηση κρυφών αμαρτημάτων και στη θρηνωδία της απελπιστικής τους κατάστασης.ΙΑ 68.4
Η περίοδος της δοκιμασίας είναι ο καιρός που χορηγείται σε όλους για να ετοιμαστούν για την ημέρα του Θεού. Αδικαιολόγητος θα είναι όποιος αμελήσει την προετοιμασία του χωρίς να επικεντρώσει την προσοχή του στις προειδοποιήσεις που τώρα δίνονται. Η επιμονή και η αποφασιστικότητα που εκδήλωσε ο Ιακώβ παλεύοντας με τον άγγελο, πρέπει να αποτελέσει παράδειγμα για τους Χριστιανούς.ΙΑ 69.1
Αν όσοι ποθούν την ευλογία του Θεού, βασίζονται στις υποσχέσεις Του και είναι τόσο θερμοί και επίμονοι όπως ο Ιακώβ, θα βγουν νικητές όπως και εκείνος. Γίνεται τόσο λίγη εξάσκηση της πραγματικής πίστης και υπάρχει τόσο περιορισμένη αλήθεια σε πολλούς που ισχυρίζονται ότι είναι πιστοί, επειδή παραμένουν αδρανείς στα πνευματικά ζητήματα. Δεν θέλουν να καταβάλλουν προσπάθειες, να υποστούν αυταπάρνηση, να αγωνιστούν στην παρουσία του Θεού, να προσευχηθούν με θέρμη και γι’ αυτό δεν παίρνουν την ευλογία. Η πίστη που θα αντέξει στον καιρό της θλίψης πρέπει να εξασκείται από τώρα. Όσοι σήμερα δεν καταβάλλουν ισχυρές προσπάθειες για την ενδυνάμωσή της, τότε θα βρεθούν τελείως ανέτοιμοι και αδύναμοι να αντέξουν την ημέρα της δοκιμασίας.ΙΑ 69.2