Συμβιβασμός με την Ειδωλολατρία
Για να πετύχει λοιπόν ο Διάβολος στον πόλεμο κατά της θεϊκής διακυβέρνησης, κατέστρωσε το σχέδιο να στήσει το λάβαρό του μέσα σ’ αυτή τη χριστιανική εκκλησία. Αν κατόρθωνε να εξαπατήσει τους οπαδούς του Χριστού και να τους κάνει με τη στάση τους να δυσαρεστήσουν τον Θεό, τότε θα έχαναν τη σταθερότητα, το θάρρος και την αποφασιστικότητά τους και θα κατέληγαν εύκολη λεία στα χέρια του.ΙΑ 248.3
Ο τρομερός εχθρός προσπαθούσε να κερδίσει με την απάτη αυτό που δεν είχε κατορθώσει με τη δύναμη. Οι διωγμοί σταμάτησαν και η θέση τους αναπληρώθηκε με τα επικίνδυνα δελεάσματα της πρόσκαιρης ευημερίας και των κοσμικών τιμών. Ειδωλολάτρες ασπάζονταν, κατά μέρος μόνο, τη χριστιανική πίστη, ενώ απέρριπταν ορισμένες από τις βασικότερες αρχές του Χριστιανισμού. Ισχυρίζονταν ότι δέχονταν τον Ιησού σαν Υιό του Θεού, ότι πίστευαν στο θάνατο και στην ανάστασή Του, κατά βάθος όμως δεν είχαν συναίσθηση της αμαρτίας ούτε αντιλαμβάνονταν την ανάγκη για μετάνοια και για αλλαγή της καρδιάς. Κάνοντας ορισμένες παραχωρήσεις από μέρους τους, πρότειναν να προβούν και οι Χριστιανοί σε υποχωρήσεις, ώστε να βρεθούν όλοι μαζί ενωμένοι πάνω στο πλατύσκαλο της πίστης, στον Χριστό.ΙΑ 248.4
Τώρα η εκκλησία αντιμετώπισε ένα σοβαρό κίνδυνο. Μπροστά σ’ αυτόν, η φυλακή, τα βασανιστήρια, η φωτιά και το μαχαίρι δεν ήταν παρά ευλογία. Μερικοί Χριστιανοί παρέμειναν ακλόνητοι δηλώνοντας ότι τους ήταν αδύνατο να προβούν σε οποιοδήποτε συμβιβασμό. Άλλοι σκέπτονταν πως αν υποχωρούσαν στην τροποποίηση ορισμένων στοιχείων της πίστης τους και ενώνονταν με αυτούς που είχαν εν μέρη ασπαστεί το Χριστιανισμό, αυτό θα μπορούσε να φέρει τον ολοκληρωτικό εκχριστιανισμό των τελευταίων. Αυτή ήταν μία περίοδος μεγάλης ψυχικής αγωνίας για τους πιστούς οπαδούς του Χριστού. Κάτω από το κάλυμμα της προσποιητής Χριστιανοσύνης, ο ίδιος ο Σατανάς γλιστρούσε ύπουλα μέσα στην εκκλησία, αποσκοπώντας την αλλοίωση της πίστης και στρέφοντας τις καρδιές των ανθρώπων μακριά από το λόγο της αλήθειας.ΙΑ 249.1
Τελικά, η πλειοψηφία των Χριστιανών συμφώνησε να χαμηλώσει το λάβαρο της πίστης, με αποτέλεσμα την ένωση του Χριστιανισμού με τον παγανισμό. Αν και οι λατρευτές των ειδώλων ισχυρίζονταν ότι είχαν ασπαστεί τη νέα θρησκεία και είχαν γίνει μέλη της εκκλησίας, παρέμειναν προσηλωμένοι στα ειδωλολατρικά τους έθιμα, αντικαθιστώντας μόνο τα προηγούμενα αντικείμενα της λατρείας τους με τις εικόνες του Χριστού, της Παρθένου Μαρίας και των αγίων. Η μολυσμένη ζύμη της αμαρτίας, εισχωρώντας μέσα στην εκκλησία, συνέχισε το διαβρωτικό της έργο. Εσφαλμένα δόγματα, δεισιδαιμονικές τελετουργίες και ειδωλολατρικές ιεροτελεστίες ενσωματώθηκαν τότε με την πίστη και τη λατρεία της εκκλησίας. Η συμμαχία των οπαδών του Χριστού με τους ειδωλολάτρες κατέληξε στη διαφθορά της χριστιανικής θρησκείας και στην απώλεια της εκκλησιαστικής αγνότητας και δύναμης. Παρόλα αυτά, υπήρχαν μερικοί που δεν παρασύρθηκαν από αυτές τις παραπλανήσεις. Διατηρούσαν ακόμη την πιστότητά τους στον Αρχηγό της αλήθειας και λάτρευαν αποκλειστικά και μόνο τον Θεό.ΙΑ 249.2
Ανέκαθεν υπήρξαν δύο τάξεις μεταξύ αυτών που ισχυρίζονται ότι είναι ακόλουθοι του Χριστού: αυτοί που μελετούν τη ζωή του Χριστού και με προθυμία καταβάλλουν κάθε προσπάθεια να διορθώσουν τα ελαττώματά τους αντιγράφοντας το Θείο Πρότυπο και οι άλλοι που αποστρέφονται τις απλές, πρακτικές αλήθειες οι οποίες αποκαλύπτουν τα σφάλματά τους. Ακόμη και στην ιδανική της κατάσταση ποτέ η εκκλησία δεν αποτελέστηκε από εντελώς αγνά και ειλικρινή άτομα. Ο Σωτήρας δίδαξε ότι όσοι φανερά υποθάλπουν την αμαρτία δεν πρέπει να γίνονται δεκτοί στους κόλπους της εκκλησίας. Γύρω Του όμως συγκέντρωσε ανθρώπους με ελαττωματικό χαρακτήρα, χορηγώντας τους το προνόμιο να παρατηρήσουν τόσο τη διδαχή όσο και την έμπρακτη ζωή Του, ώστε να έχουν την ευκαιρία να αναγνωρίσουν τα σφάλματά τους και να τα επανορθώσουν.ΙΑ 250.1
Δεν υπάρχει όμως σχέση ανάμεσα στον Άρχοντα του φωτός και στον άρχοντα του σκότους και ούτε μπορεί να υπάρξει ένωση μεταξύ των οπαδών τους. Όταν οι Χριστιανοί συγκατατέθηκαν να ενωθούν με τους κατά μέρος εκχριστιανισμένους ειδωλολάτρες, διάλεξαν ένα μονοπάτι που απομακρυνόταν όλο και περισσότερο από την αλήθεια. Ο Σατανάς θριάμβευε με την επιτυχία του στο να εξαπατήσει ένα τόσο μεγάλο αριθμό οπαδών του Χριστού. Επιστρατεύοντας τότε τις δυνάμεις του για την ολοκληρωτική επιβολή του επάνω τους, τους ενέπνευσε να εξοντώσουν εκείνους που εξακολουθούσαν να παραμένουν πιστοί στον Θεό. Κανείς δεν είχε μεγαλύτερη ικανότητα να καταπολεμήσει την αγνή χριστιανική πίστη από αυτούς που άλλοτε υπήρξαν οι υποστηρικτές της. Ενωμένοι τώρα οι αποστάτες Χριστιανοί με τους μισο-ειδωλολάτρες συντρόφους τους, έστρεψαν τις προσπάθειές τους εναντίον των βασικότερων αρχών της διδασκαλίας του Χριστού.ΙΑ 250.2
Απεγνωσμένες τώρα προσπάθειες έπρεπε να καταβάλλουν όσοι επιθυμούσαν να διατηρήσουν την πίστη τους απαλλαγμένη από τα νοθεύματα και τα βδελύγματα που, καλυμμένα κάτω από τα ιερατικά άμφια, παρουσιάστηκαν μέσα στην εκκλησία. Η Αγία Γραφή έπαψε να θεωρείται ο κανόνας της πίστης. Η αρχή της θρησκευτικής ανεξαρτησίας θεωρήθηκε αίρεση και οι θιασώτες της έγιναν μισητοί και κηρύχτηκαν εκτός νόμου.ΙΑ 250.3