Η Διάβαση του Ιορδάνη

Οι ιερείς έπρεπε να βαδίζουν μπροστά από το λαό, μεταφέροντας την κιβωτό που περιείχε το νόμο του Θεού. Μόλις τα πόδια τους βυθίστηκαν στον Ιορδάνη ποταμό, τα νερά χωρίστηκαν από το επάνω μέρος και οι ιερείς προχώρησαν κρατώντας την κιβωτό η οποία ήταν το σύμβολο της θεϊκής Παρουσίας. Τα πλήθη των Ισραηλιτών ακολούθησαν. Στην προσταγή του Θεού, οι ιερείς προχώρησαν στη μέση του ποταμού και εκεί στάθηκαν, ενώ ολόκληρο το πλήθος κατέβηκε και πέρασε στην απέναντι πλευρά. Τη στιγμή εκείνη, χαράχτηκε στο νου όλης της σύγχρονης γενεάς των Ισραηλιτών το γεγονός ότι η δύναμη που έκανε τα νερά του Ιορδάνη να σταθούν ήταν η ίδια που είχε ανοίξει την Ερυθρά θάλασσα πριν από 40 χρόνια. Πολλοί από αυτούς ήταν αυτόπτες μάρτυρες του μεγάλου εκείνου θαύματος και είχαν περπατήσει μέσα από τη θάλασσα όταν ήταν παιδιά. Τώρα πια, άντρες δυνατοί, διέσχιζαν τον Ιορδάνη, πληρέστατα εξοπλισμένοι για πόλεμο.ΙΑ 129.2

Όταν όλος ο λαός έφτασε στη στεριά, ο Ιησούς διέταξε τους ιερείς να βγουν από τον ποταμό. Μόλις εκείνοι, μεταφέροντας την κιβωτό της διαθήκης, στάθηκαν στη χέρσα γη, ο Ιορδάνης επανήλθε στην προηγούμενή του κατάσταση και πλημμύρισε όλες τις όχθες. Το εξαίσιο αυτό θαύμα αύξησε πολύ την πίστη των Ισραηλιτών. Για να μην ξεχαστεί ποτέ το υπέροχο αυτό γεγονός, ο Κύριος ζήτησε από τον Ιησού δώδεκα άντρες που είχαν επιλεχτεί - ένας από κάθε φυλή - να σηκώσουν από μία πέτρα και να τη μεταφέρουν στην άλλη πλευρά, προκειμένου να διατηρηθεί νωπό στη μνήμη το γεγονός ότι ο Ισραήλ πέρασε τον ποταμό μέσα από στεγνή γη. Μόλις οι ιερείς βγήκαν από τον Ιορδάνη, ο Θεός απέσυρε το ισχυρό Του χέρι και τα νε ρά επανήλθαν στο μέρος τους σαν ορμητικός καταρράκτης.ΙΑ 129.3

Όταν όλοι οι βασιλείς των Αμορραίων και των Χαναναίων άκουσαν ότι ο Κύριος, για το λαό των Εβραίων, είχε ανοίξει δρόμο μέσα στον ποταμό, πάγωσαν από το φόβο. Οι Ισραηλίτες είχαν ήδη θανατώσει δύο από τους βασιλείς των Μωαβιτών και τώρα το θαυματουργικό πέρασμα του ορμητικού, πλημμυρισμένου Ιορδάνη τρομοκράτησε τα γύρω έθνη. Στη συνέχεια, ο Ιησούς περιέτεμε όλο το λαό που είχε γεννηθεί στην έρημο και μετά την τελετή αυτή τήρησαν το Πάσχα στις πεδιάδες της Ιεριχώ. «Και είπε Κύριος προς τον Ιησούν, Ταύτην την ημέραν αφήρεσα αφ’ υμών τον ονειδισμόν της Αιγύπτου.»ΙΑ 130.1

Τα ειδωλολατρικά έθνη είχαν ειρωνευτεί τον Κύριο και το λαό Του, επειδή οι Εβραίοι δεν είχαν κατακτήσει τη γη Χαναάν μετά τη φυγή τους από την Αίγυπτο όπως αναμένονταν, αλλά περιπλανούνταν για πολλά χρόνια στην έρημο. Δήλωναν με υπερηφάνεια ότι ο Θεός των Εβραίων δεν ήταν ικανός να οδηγήσει το λαό Του στη γη την οποία είχε υποσχεθεί. Τώρα όμως οι Ισραηλίτες είχαν περάσει δια μέσου του ποταμού Ιορδάνη και κανείς πλέον δεν μπορούσε να τους ειρωνευτεί.ΙΑ 130.2

Ο Θεός έστελνε το μάννα στο λαό Του για όλο το διάστημα που βρισκόταν στην έρημο, αλλά τον καιρό εκείνο που οι Ισραηλίτες κόντευαν να κατακτήσουν τη Χαναάν και να γευτούν τους καρπούς της γης αυτής, δεν το χρειάζονταν και έτσι σταμάτησε να πέφτει.ΙΑ 130.3