Ένα Δίδαγμα για την Εποχή μας

Πολλοί, βλέποντας τους Ισραηλίτες του παρελθόντος, απορούν με την απιστία και τους γογγυσμούς τους και νομίζουν ότι αυτοί δεν θα συμπεριφέρονταν με αχαριστία. Όταν όμως η πίστη τους δοκιμάζεται, έστω και με μικρές δυσκολίες, δεν δείχνουν περισσότερη εμπιστοσύνη και υπομονή από ό,τι ο αρχαίος Ισραήλ. Δεν ξέρουν καλά τον εαυτό τους.ΙΑ 92.4

Παρόλο ότι οι παρούσες ανάγκες τους αναπληρώνονται, πολλοί δεν θέλουν να εμπιστευτούν στον Θεό το μέλλον τους και ζουν σε μία διαρκή αγωνία με το φόβο ότι θα τους βρει η φτώχεια και τα παιδιά τους θα υποφέρουν. Όταν παρουσιάζονται δυσκολίες, όταν η πίστη και η αγάπη τους για τον Θεό δοκιμάζονται, οπισθοχωρούν μπροστά στη δοκιμασία και παραπονούνται για τη μέθοδο με την οποία ο Θεός διάλεξε να τους εξαγνίσει. Αποδεικνύεται ότι η αγάπη τους δεν είναι αγνή και τέλεια να υπομείνει τα πάντα.ΙΑ 93.1

Η πίστη του λαού του Θεού πρέπει να είναι ισχυρή, δραστήρια και ανθεκτική - ελπιζομένων πεποίθηση. Τότε τα λόγια τους θα είναι: «Ευλόγει η ψυχή μου τον Κύριον και πάντα τα εντός μου, ευλογείτε το άγιον όνομα αυτού”.ΙΑ 93.2

Πολλοί θεωρούν την αυταπάρνηση πραγματική δυσκολία. Υποθάλπουν διεστραμμένες ορέξεις. Η ανάγκη για περιορισμό των βλαβερών αυτών επιθυμιών θα μπορούσε να κάνει αυτούς που είναι κατ’ όνομα Χριστιανοί να επιστρέψουν στην παλιά αμαρτωλή τους ζωή. Mia απλή δίαιτα δεν θα μπορούσε ποτέ να οδηγήσει στο θάνατο από ασιτία, αλλά δυστυχώς κάπως έτσι αισθάνονται. Φτάνουν στο σημείο να συμπεριφέρονται όπως οι Ισραηλίτες. Θα προτιμούσαν τη σκλαβιά, τα αρρωστημένα σώματα, ακόμη και το θάνατο, παρά να στερηθούν τα καζάνια του κρέατος. Η υπόσχεση όμως που έχει δοθεί στο πιστό υπόλοιπο τον καιρό της θλίψης, είναι ότι τα μόνα που δεν θα λείψουν θα είναι το ψωμί και το νερό.ΙΑ 93.3