Ο Θάνατος και η Ανάσταση του Μωυσή
«Και ανέβη ο Μωυσής από των πεδιάδων Μωάβ εις το όρος Νεβώ, εις την κορυφήν Φασγά, την κατέναντι της Ιεριχώ. Και έδειξεν εις αυτόν ο Κύριος πάσαν την γην Γαλαάδ έως Δαν, και πάσαν την γην Νεφθαλί, και την γην του Εφραϊμ και του Μανασσή, και πάσαν την γην του Ιούδα, έως της θαλάσσης της εσχάτης, και την μεσημβρίαν, και την πεδιάδα της κοιλάδος της Ιεριχώ, πόλεως φοινίκων, έως Σηγώρ. Και ο Κύριος είπε προς αυτόν, Αύτη είναι η γη, την οποίαν εγώ ώμοσα προς τον Αβραάμ, προς τον Ισαάκ, και προς τον Ιακώβ, λέγων, Εις το σπέρμα σου θέλω δώσει αυτήν, εγώ σε έκαμα να ίδης αυτήν με τους οφθαλμούς σου, εκεί όμως δεν θέλεις διαπεράσει. Και ετελεύτησεν εκεί ο Μωυσής, ο θεράπων του Κυρίου, εν τη γη Μωάβ, κατά τον λόγον του Κυρίου. Και έθαψεν αυτόν εν κοιλάδι εν τη γη Μωάβ, κατέναντι του Βαιθφεγώρ, και ουδείς γνωρίζει την ταφήν αυτού έως της σήμερον. Και ήτο ο Μωυσής εκατόν είκοσι ετών ότε απέθανε. Δεν ημαυρώθησαν οι οφθαλμοί αυτού, ουδέ ηλαττώθη η δύναμις αυτού” (Δευτ. λδ’ 1-7).ΙΑ 125.4
Το θέλημα του Θεού ήταν να ανέβει μόνος του ο Μωυσής στην κορυφή Φασγά. Εκεί στάθηκε σε ένα ύψωμα βρισκόμενος στην παρουσία του Θεού και των ουράνιων αγγέλων. Αφού ικανοποιήθηκε ατενίζοντας τη γη Χαναάν, κάθισε κάτω σαν ένας κουρασμένος πολεμιστής για να ξεκουραστεί. Τον πήρε ο ύπνος, αλλά αυτός ήταν ο ύπνος του θανάτου. Άγγελοι σήκωσαν το σώμα του και το έθαψαν στην κοιλάδα. Οι Ισραηλίτες δεν μπόρεσαν να βρουν ποτέ το μέρος της ταφής του. Ο μυστικός ενταφιασμός του είχε σκοπό να προφυλάξει το λαό από το να αμαρτήσει στον Κύριο, επιδιδόμενος στη λατρεία του σώματός του.ΙΑ 126.1
Ο Σατανάς θριαμβολογούσε με την επιτυχία του κάνοντας τον Μωυσή να αμαρτήσει εναντίον του Θεού. Για την παράβασή του αυτή περιήλθε στην εξουσία του θανάτου. Εάν είχε παραμείνει πιστός και η ζωή του δεν είχε σπιλωθεί από τη μοναδική εκείνη αμαρτία - όταν απέτυχε να δώσει δόξα στον Θεό βγάζοντας νερό από το βράχο - ο Μωυσής θα είχε μπει στη Γη της Επαγγελίας και θα είχε μεταφερθεί στον ουρανό χωρίς να γευτεί θάνατο. Ο Χριστός, ο επονομαζόμενος Μιχαήλ, μαζί με τους αγγέλους που έθαψαν τον Μωυσή, κατέβηκε από τον ουρανό λίγο μετά τον ενταφιασμό του δούλου Του, τον ανέστησε και τον πήρε στον ουρανό.ΙΑ 126.2
Καθώς ο Χριστός και οι άγγελοι πλησίαζαν τον τάφο, ο Σατανάς με τους δικούς του αγγέλους παρουσιάστηκε στο μνήμα και φύλαγε το σώμα του Μωυσή για να μη μετακινηθεί. Όταν ο Χριστός και οι άγγελοί Του έφτασαν κοντά, ο Σατανάς εμπόδισε την προσέγγισή τους, αλλά αναγκάστηκε από τη δόξα και τη δύναμή τους να οπισθοχωρήσει. Ο Διάβολος απαιτούσε για δικό του το σώμα του Μωυσή εξαιτίας της μίας εκείνης παράβασής του. Με ηρεμία όμως ο Χριστός τον πα- ρέπεμψε στον Πατέρα Του λέγοντας: «Ο Κύριος να σε επιτιμήση” (επιστολή Ιούδα, εδάφιο 9). Ήξερε πως ο Μωυσής είχε ταπεινά με-τανοήσει γι’ αυτό το μοναδικό παράπτωμά του και έτσι καμία κηλίδα δεν σπίλωσε το χαρακτήρα του και το όνομά του έμεινε καθαρό στα κατάστιχα του ουρανού. Τη στιγμή εκείνη, το σώμα του Μωυσή που απαιτούσε ο Σατανάς, ο Χριστός το ανέστησε.ΙΑ 126.3
Στο όρος της Μεταμόρφωσης, ο Μωυσής παρουσιάστηκε με τον Ηλία που είχε μετατεθεί στον ουρανό. Τα δύο άτομα είχαν σταλεί να μιλήσουν με τον Χριστό για τα παθήματά Του και να γίνουν οι φορείς της δόξας του Θεού στον αγαπημένο Υιό Του. Ο Μωυσής είχε πολύ τιμηθεί από τον Θεό. Είχε το προνόμιο να μιλάει μαζί Του όπως συνομιλεί κανείς με το φίλο του και ο Θεός τού αποκάλυψε, όσο σε κανέναν άλλον, την εξαίρετη δόξα Του.ΙΑ 127.1