Η Ύψιστη Δοκιμασία της Πίστης
Ο Θεός έκρινε ότι έπρεπε και πάλι να δοκιμάσει την πίστη του Αβραάμ με μία τρομερή δοκιμασία. Εάν είχε περάσει με επιτυχία την πρώτη δυσκολία, δηλαδή, εάν περίμενε υπομονητικά να εκπληρωθεί η υπόσχεση μέσω της Σάρρας και δεν είχε πάρει για γυναίκα του την Άγαρ, δεν θα περνούσε τη σκληρότερη δοκιμασία η οποία υποβλήθηκε ποτέ σε άνθρωπο. Ο Θεός πρόσταξε τον Αβραάμ: «Λάβε τώρα τον υιόν σου τον μονογενή, τον οποίον ηγάπησας, τον Ισαάκ, και ύπαγε εις τον τόπον Μοριά, και πρόσφερε αυτόν εκεί εις ολοκαύτωμα, επί ενός των ορέων, το οποίον θέλω σοι ειπεί».ΙΑ 53.3
Ο Αβραάμ δεν έδειξε έλλειψη εμπιστοσύνης στον Θεό και ούτε δίστασε, αλλά νωρίς το πρωί πήρε δύο από τους υπηρέτες του και το γιο του Ισαάκ, καθώς επίσης ξύλα για το ολοκαύτωμα και πήγε στο μέρος που του όρισε ο Θεός. Δεν φανέρωσε στη Σάρρα τον πραγματικό σκοπό του ταξιδιού, γνωρίζοντας ότι η αγάπη της για τον Ισαάκ θα την έκανε να δυσπιστήσει στον Θεό και να κρατήσει το γιο της. Ο Αβραάμ δεν επέτρεψε να παρασυρθεί από τα πατρικά του αισθήματα και να επαναστατήσει εναντίον του Θεού. Η εντολή του Κυρίου αναστάτωσε την ψυχή του: «Λάβε τώρα τον υιόν σου». Και κατόπιν, σαν να ήθελε ο Θεός να πονέσει βαθύτερα ακόμη την καρδιά του, πρόσθεσε: «Τον μονογενή τον οποίον ηγάπησας, τον Ισαάκ», δηλαδή το μόνο γιο της υπόσχεσης, «και πρόσφερε αυτόν εκεί εις ολοκαύτωμα».ΙΑ 53.4
Τρεις ημέρες ο πατέρας αυτός ταξίδευε με το γιο του έχοντας την ευκαιρία να σκεφτεί και να αμφισβητήσει την πρόθεση του Θεού, φτάνει να το ήθελε. Δεν έδειξε όμως απιστία. Δεν σκεπτόταν πια ότι η υπόσχεση θα μπορούσε να εκπληρωθεί με τον Ισμαήλ, επειδή ο Θεός καθαρά του είχε πει ότι θα έβρισκε εκπλήρωση στο πρόσωπο του Ισαάκ.ΙΑ 54.1
Ο Αβραάμ πίστεψε ότι ο Ισαάκ ήταν ο γιος της επαγγελίας. Επίσης, ήξερε ότι ο Θεός εννοούσε ακριβώς αυτό που του είπε όταν του ζήτησε να θυσιάσει το γιο του. Δεν αμφέβαλλε για την εκπλήρωση της υπόσχεσης. Πίστευε όμως ότι Αυτός που έδωσε στη Σάρρα ένα γιο στα γεράματά της, είχε τη δύναμη να δώσει πάλι ζωή και να επαναφέρει τον Ισαάκ από το θάνατο.ΙΑ 54.2
Ο Αβραάμ άφησε τους συνοδούς του σε κάποιο σημείο της διαδρομής και πρότεινε να πάει μόνος με το γιο του λίγο μακρύτερα για να προσκυνήσει. Δεν επέτρεψε στους υπηρέτες να τον συνοδέψουν γιατί, από την αγάπη τους προς τον Ισαάκ, ήταν πιθανό να τον εμποδίσουν να εκτελέσει τη διαταγή του Θεού. Πήρε τα ξύλα από τα χέρια των βοηθών του και τα έβαλε επάνω στους ώμους του γιου του. Είχε μαζί του τη φωτιά και το μαχαίρι. Ήταν έτοιμος να εκτελέσει την τρομερή αποστολή που του ανέθεσε ο Θεός. Πατέρας και γιος βάδιζαν μαζί.ΙΑ 54.3
«Τότε ελάλησεν ο Ισαάκ προς Αβραάμ τον πατέρα αυτού, και είπε, Πάτερ μου. Ο δε είπεν, Ιδού εγώ, τέκνον μου. Και είπεν ο Ισαάκ, ιδού το πυρ και τα ξύλα, αλλά πού το πρόβατον διά την ολοκαύτωσιν; Και είπεν ο Αβραάμ, Ο Θεός, τέκνον μου, θέλει προβλέψει εις εαυτόν το πρόβατον δια την ολοκαύτωσιν. Και επορεύοντο οι δύο ομού» (Γέν. κβ’ 7-8). Σταθερά περπατούσε ο άκαμπτος, ο γεμάτος αγάπη και βάσανα πατέρας, στο πλευρό του γιου του. Όταν έφτασαν στο σημείο που ο Θεός είχε υποδείξει στον Αβραάμ, έκτισε ένα θυσιαστήριο, τακτοποίησε τα ξύλα και αφού έκανε όλες τις ετοιμασίες για τη θυσία, τότε πληροφόρησε τον Ισαάκ για την εντολή του Θεού εκείνος να προσφερθεί ως ολοκαύτωμα. Επανέλαβε τη συχνή υπόσχεση του Θεού, ότι αυτός μέσω του Ισαάκ θα γινόταν ένα μεγάλο έθνος. Εξέφρασε την πεποίθησή του ότι εκτελώντας το πρόσταγμα να τον θυσιάσει, ο Θεός θα εκπλήρωνε την υπόσχεσή Του επειδή ήταν ικανός να τον επαναφέρει από το θάνατο.ΙΑ 54.4