ΚΕΦΑΛΑΙΟ 33 - Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΧΩΛΟΥ

(Το κεφάλαιο αυτό βασίζεται στις Πράξεις, κεφ. γ’ και δ’)

Λίγο μετά την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος και ύστερα από μία περίοδο ένθερμης προσευχής, ο Πέτρος και ο Ιωάννης πήγαν να προσκυνήσουν στο ναό. Εκεί είδαν έναν δυστυχισμένο, πάμφτωχο χωλό, ηλικίας σαράντα ετών, που το μόνο που γνώριζε στη ζωή του ήταν ο πόνος από την αναπηρία του. Ο άτυχος αυτός άνθρωπος είχε προ πολλού επιθυμήσει να πάει στον Ιησού και να θεραπευτεί, αλλά ήταν σχεδόν ανίκανος να Τον πλησιάσει γιατί βρισκόταν μακριά από τη σκηνή της δράσης του Μεγάλου Γιατρού. Τελικά, οι θερμές του ικεσίες έκαναν μερικά καλά άτομα να τον μεταφέρουν στην πύλη του ναού. Φτάνοντας όμως εκεί, ανακάλυψε ότι ο Θεραπευτής, επάνω στον οποίο στηρίζονταν οι ελπίδες του, είχε απάνθρωπα θανατωθεί.ΙΑ 190.1

Η απογοήτευσή του συγκίνησε εκείνους που ήξεραν πόσο καιρό περίμενε τον Ιησού και καθημερινά τον μετέφεραν στο ναό για να τον λυπηθούν οι περαστικοί και να του δώσουν πενταροδεκάρες, ανακουφίζοντας τις άμεσες ανάγκες του. Καθώς ο Πέτρος και ο Ιωάννης πέρασαν από μπροστά του, τούς ζήτησε ελεημοσύνη. Οι μαθητές τον κοίταξαν με συμπόνια. «Ατενίσας δε εις αυτόν ο Πέτρος μετά του Ιωάννου, είπε, Βλέψον εις ημάς... Αργύριον και χρυσίον εγώ δεν έχω αλλ’ ό,τι έχω τούτο σοι δίδω. Εν τω ονόματι του Ιησού Χριστού του Ναζωραίου, σηκώθητι και περιπάτει” (Πραξ. γ’ 4, 6).ΙΑ 190.2

Το πρόσωπο του δυστυχισμένου σκοτείνιασε όταν ο Πέτρος ανάφερε τη δική του ανέχεια, αλλά φωτίστηκε πάλι με ελπίδα και πίστη, όταν ο μαθητής συνέχισε: «Και πιάσας αυτόν από της δεξιάς χειρός εσήκωσε, και παρευθύς εστερεώθησαν αι βάσεις και τα σφυρά των ποδών αυτού. Και αναπηδήσας εστάθη όρθιος και περιεπάτει, και εισήλθε μετ’ αυτών εις το ιερόν, περιπατών και πηδών και δοξάζων τον Θεόν. Και είδεν αυτόν πας ο λαός περιπατούντα και δοξάζοντα τον Θεόν, και εγνώριζον αυτόν ότι ούτος ήτο ο καθήμενος δια ελεημοσύνην εις την Ωραίαν πύλην του ιερού, και επλήσθησαν από θαμβους και εκστάσεως δια το γεγονός εις αυτόν” (Πραξ. γ’ 7-10).ΙΑ 190.3

Οι Ιουδαίοι απόρησαν που οι μαθητές μπορούσαν να κάνουν θαύματα όπως ο Ιησούς. Υπέθεταν ότι επειδή Εκείνος ήταν νεκρός, όλες οι παρόμοιες θαυματουργικές επιδείξεις θα λάβαιναν τέλος. Ο άνθρωπος όμως αυτός, που για σαράντα χρόνια ήταν εντελώς ανάπηρος, απολάμβανε πλέον τη θεραπεία των ποδιών του, ελευθερωμένος από τον πόνο και ευτυχισμένος με την πίστη του στον Ιησού.ΙΑ 191.1

Οι απόστολοι παρατήρησαν την έκπληξη των ανθρώπων που άρχισαν να κοιτάζουν με δέος και τους ρώτησαν γιατί απορούσαν για το θαύμα, σαν να ήταν η δική τους δύναμη εκείνη που το είχε επιτελέσει. Ο Πέτρος τούς διαβεβαίωσε ότι αυτό είχε επιτευχθεί με την αξία του Ιησού του Ναζωραίου τον οποίον είχαν απορρίψει και σταυρώσει, αλλά ο Θεός ανέστησε την τρίτη ημέρα. «Και δια της εις το όνομα αυτού πίστεως, τούτον τον οποίον θεωρείτε και γνωρίζετε, το όνομα αυτού εστερέωσε, και η πίστις η δι’ αυτού έδωκεν εις αυτόν την τελείαν ταύτην υγείαν ενώπιον πάντων υμών. Και τώρα, αδελφοί, εξεύρω ότι επράξατε κατά άγνοιαν, καθώς και οι άρχοντές σας. Ο δε Θεός, όσα προείπε δια στόματος πάντων των προφητών αυτού, ότι ο Χριστός έμελλε να πάθη, εξεπλήρωσεν ούτω» (Πραξ. γ’ 16-18).ΙΑ 191.2

Μετά την εκτέλεση του θαύματος, ο λαός συγκεντρώθηκε στο ιερό και από τη μία πλευρά του ναού ο Πέτρος μιλούσε, ενώ από την άλλη ο Ιωάννης. Οι απόστολοι κήρυτταν με σαφήνεια για τη μεγάλη αμαρτία των Εβραίων, που απέρριψαν και θανάτωσαν τον Αρχηγό της ζωής, αλλά ήταν προσεκτικοί, ώστε με τα λόγια τους να μην οδηγήσουν το λαό στην τρέλα και στην απόγνωση. Ο Πέτρος ήθελε, όσο το δυνατόν περισσότερο, να ελαφρύνει τη φρικαλεότητα του αμαρτήματος τους, λέγοντας ότι έπραξαν εν αγνοία τους. Δήλωσε ότι το Άγιο Πνεύμα τούς καλούσε να μετανοήσουν για τα σφάλματά τους και ότι η μοναδική ελπίδα γι’ αυτούς βρισκόταν στην ευσπλαχνία του Χριστού τον οποίον είχαν σταυρώσει. Μόνο με πίστη σ’ Αυτόν θα μπορούσαν, μέσω του αίματός Του, να σβηστούν οι αμαρτίες τους.ΙΑ 191.3