Μία Μεγάλη Θρησκευτική Αναγέννηση
Παντού και συνεχώς ακουγόταν η μαρτυρία καλώντας τους αμαρτωλούς, εκκλησιαζόμενους και μη, να σωθούν από την επερχόμενη οργή. Όπως ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, ο Πρόδρομος του Χριστού, έτσι οι κήρυκες αυτοί έβαζαν την αξίνα στη ρίζα του δέντρου, παροτρύνοντας τους πάντες να φέρουν στη ζωή τους καρπούς άξιους της μετάνοιας. Οι συγκλονιστικές εκκλήσεις τους έρχονταν σε άκρα αντίθεση με τα λόγια της σιγουριάς για την ειρήνη και την ασφάλεια που ακούγονταν από το ύψος των δημοφιλών αμβώνων. Όπου και αν πήγαινε το μήνυμα, συγκινούσε τις καρδιές των ανθρώπων.ΙΑ 279.1
Η απλή και σαφής μαρτυρία των Γραφών με την υποστήριξη του Αγίου Πνεύματος, ασκούσε τέτοια επιρροή ώστε ελάχιστοι μπορούσαν να αντισταθούν σ’ αυτήν. Όσοι είχαν μία επιφανειακή μόνο θρησκεία ξυπνούσαν από την επίπλαστη ασφάλειά τους. Έβλεπαν τα ολισθήματα, την κοσμικότητα, την απιστία, την υπερηφάνεια και την ιδιοτέλειά τους. Με μετάνοια και ταπείνωση πολλοί εκζητούσαν τον Κύριο. Άνθρωποι που είχαν δώσει όλη τους τη στοργή στα πράγματα του κόσμου, στρέφονταν τώρα στα ουράνια αγαθά. Το Πνεύμα του Θεού αναπαυόταν επάνω τους και με απαλή και υποτακτική καρδιά, ένωναν και αυτοί τις φωνές τους για να διακηρύξουν: «Φοβήθητε τον Θεόν και δότε δόξαν εις αυτόν διότι ήλθεν η ώρα της κρίσεως αυτού” (Αποκ. ιδ’ 7).ΙΑ 279.2
Κλαίγοντας οι αμαρτωλοί ρωτούσαν: «Τι πρέπει να κάνω για να σωθώ;” Όσοι είχαν σπιλώσει τη ζωή τους με ανέντιμες πράξεις ήταν πρόθυμοι να προβούν σε επανορθώσεις. Όλοι όσοι βρήκαν στον Χριστό ψυχική γαλήνη, λαχταρούσαν να δουν και άλλους να γεύονται την ίδια ευλογημένη πείρα. Οι καρδιές των γονέων στρέφονταν προς τα παιδιά και οι καρδιές των παιδιών προς τους γονείς. Οι φραγμοί της υπερηφάνειας και της επιφύλαξης σαρώνονταν. Ειλικρινείς εξομολογήσεις ακολουθούσαν και ενωμένα τα μέλη της οικογένειας συνεργάζονταν για τη σωτηρία αγαπημένων συγγενών.ΙΑ 279.3
Συχνά γινόταν ακουστή η ένθερμη παράκληση. Παντού υπήρχαν ψυχές που αγωνιούσαν βαθιά ικετεύοντας τον Θεό. Πολλοί αγωνίζονταν σε ολονύχτιες προσευχές ζητώντας να βεβαιωθούν για τη συγχώρεση των δικών τους αμαρτημάτων ή για την επιστροφή συγγενών και γειτόνων τους. Η ειλικρινής και σταθερή πίστη έβρισκε ανταπόκριση. Αν οι σημερινοί Χριστιανοί εξακολουθούσαν να ταπεινώνονται κατά τον ίδιο τρόπο μπροστά στον Θεό και να προσεύχονται με την ίδια εμμονή μπροστά στο θρόνο της χάρης Του, θα γεύονταν μία α σύγκριτα πλουσιότερη εμπειρία από αυτή που κατέχουν τώρα. Ελάχιστα προσεύχεται σήμερα ο λαός του Θεού, ελάχιστα αναγνωρίζει την αμαρτωλότητά του και η έλλειψη της ζωντανής πίστης τον αποστερεί από τη χάρη που τόσο πλουσιοπάροχα παρέχει ο Λυτρωτής μας.ΙΑ 279.4
Άνθρωποι όλων των κοινωνικών στρωμάτων συγκεντρώνονταν στις Αντβεντιστικές συναθροίσεις. Πλούσιοι και φτωχοί, ανώτεροι και κατώτεροι, για διάφορους λόγους ανυπομονούσαν να ακούσουν, ο καθένας για τον εαυτό του, τη διδαχή της δευτέρας παρουσίας. Ο Θεός συγκρατούσε το αντιδραστικό πνεύμα για όσο διάστημα οι δούλοι Του εξηγούσαν τους λόγους της πίστης τους. Κάποτε τα όργανά Του φαίνονταν ανίσχυρα, αλλά το Πνεύμα του Θεού προσέδιδε δύναμη στην αλήθειά Του. Η παρουσία των αγίων αγγέλων γινόταν αισθητή στις συναθροίσεις εκείνες και πολλοί καθημερινά προστίθονταν στον κύκλο των πιστών. Καθώς επαναλαμβάνονταν τα σημεία της προσεχής επιστροφής του Χριστού, πλήθη μεγάλα άκουγαν τα συγκλονιστικά εκείνα λόγια με κομμένη ανάσα. Ο ουρανός και η γη φαίνονταν να αλληλοζυγώνονται. Η δύναμη του Θεού γινόταν αισθητή από γέροντες, νέους και μεσήλικες. Οι άνθρωποι επέστρεφαν στα σπίτια τους με ύμνους δοξολογίας στα χείλη και οι χαρούμενοι ήχοι αντιλαλούσαν μέσα στης νύχτας τη σιγαλιά. Κανένας από αυτούς που παραβρέθηκαν στις συναθροίσεις εκείνες δεν θα μπορέσει ποτέ να λησμονήσει σκηνές τόσο μεγάλου ενδιαφέροντος.ΙΑ 280.1