ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3 - ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΑΝΤΑΡΣΙΑΣ
Στη μέση του κήπου, κοντά στο δέντρο της ζωής, βρισκόταν το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού το οποίο είχε ειδικά σχεδιαστεί από τον Θεό για να δοκιμαστεί η υπακοή, η πίστη και η αγάπη του ανθρώπου προς Αυτόν. Ο Κύριος πρόσταξε τους πρωτόπλαστους να μη φάνε από τον καρπό του, ούτε καν να τον αγγίξουν, για να μην πεθάνουν. Μπορούσαν ελεύθερα να γευτούν από όλα τα άλλα δέντρα του κήπου, αν όμως έτρωγαν από αυτό το συγκεκριμένο, ο θάνατος θα ήταν βέβαιος.ΙΑ 10.1
Ο όμορφος αυτός κήπος, ειδικά δημιουργημένος για τον Αδάμ και την Εύα, είχε καθετί που θα τους έκανε ευτυχισμένους. Ο πάνσοφος Θεός όμως προτίμησε να δοκιμάσει την αφοσίωσή τους πριν αυτοί γίνουν αιώνια ασφαλείς. Αν και τους αγαπούσε πολύ και συχνά συνομιλούσε με αυτούς, ο Θεός δεν έθεσε το κακό έξω από τα πλαίσιά τους, επιτρέποντας έτσι τον Σατανά να τους πειράξει. Αν έβγαιναν νικητές από τη δοκιμασία, θα απολάμβαναν αιώνια την εύνοια του Θεού και των ουράνιων αγγέλων.ΙΑ 10.2
Ο Σατανάς εξεπλάγη με τις καινούριες συνθήκες διαβίωσής του. Η ευτυχία του χάθηκε. Κοίταζε τους αγγέλους του που άλλοτε ήταν μαζί του τόσο ευτυχισμένοι, τώρα όμως ήταν και αυτοί διωγμένοι από τον ουρανό. Πριν από την πτώση τους, ούτε μία σκιά δυσαρέσκειας δεν είχε αμαυρώσει την τέλεια ευτυχία τους. Τώρα πια όλα είχαν αλλάξει. Πρόσωπα, που άλλοτε αντανακλούσαν την εικόνα του Δημιουργού τους, εξέφραζαν πλέον μελαγχολία και απογοήτευση. Ανάμεσα στους αγγέλους ξέσπασε διχασμός, διαφωνία και αλληλοκατηγορία, στοιχεία που πριν από την ανταρσία τους ήταν άγνωστα στον ουρανό. Ο Σατανάς με τρόμο παρατηρούσε τα οικτρά αποτελέσματα της εξέγερσής του. Φοβόταν να αντιμετωπίσει το μέλλον και να αναλογιστεί τις συνέπειες των πράξεών του.ΙΑ 10.3
Άλλοτε, όταν έφτανε η ώρα της χαρμόσυνης υμνωδίας για τη δοξολογία του Θεού και του Υιού Του, ο Σατανάς διηύθυνε την ουράνια χορωδία. Εκείνος έδινε την πρώτη νότα. Ολόκληρη η στρατιά του ουρανού ενωνόταν με αυτόν και ένδοξοι μουσικοί ήχοι αντιλαλούσαν τιμώντας τον Θεό και τον αγαπητό Υιό Του. Τώρα όμως αντί για τους γλυκύτατους μουσικούς ήχους, διαφωνία και οργισμένα λόγια έφταναν στα αυτιά του μεγάλου αρχιεπαναστάτη. Πού βρίσκεται; Μήπως όλα είναι ένας εφιάλτης; Έχει διωχτεί από τον ουρανό; Θα ξανανοίξουν οι πύλες του ουρανού να τον δεχτούν; Η ώρα της λατρείας πλησιάζει όπου οι λαμπροί και άγιοι άγγελοι υποκλίνονται μπροστά στον Πατέρα. Αυτός δεν θα συμμετάσχει πια στην ουράνια υμνωδία. Δεν θα υποκλιθεί ποτέ ξανά με σεβασμό και ιερόπρεπο δέος μπροστά στην παρουσία του αιώνιου Θεού.ΙΑ 10.4
Αν μπορούσε να ξαναγίνει πάλι όπως παλιά, αγνός, ειλικρινής και αφοσιωμένος, ευχαρίστως θα κατέθετε τις αξιώσεις της κυριαρχίας του. Είχε όμως χαθεί χωρίς ελπίδα σωτηρίας, εξαιτίας της αλαζονικής ανταρσίας του. Και δεν ήταν μόνο αυτό. Είχε οδηγήσει και άλλους στην επανάσταση και στην απώλεια - αγγέλους οι οποίοι δεν είχαν ποτέ διανοηθεί να αμφισβητήσουν το θέλημα του Ουρανού μέχρι την ώρα που αυτός το έβαλε στις σκέψεις τους. Ισχυρίστηκε ότι θα μπορούσαν να απολαύσουν μεγαλύτερο καλό, μία ανώτερη και ενδοξότερη ελευθερία. Με αυτό το τέχνασμα τούς είχε εξαπατήσει. Το βάρος της ευθύνης τον πίεζε και δεν μπορούσε να απαλλαγεί από την ενοχή. Οι άγγελοί του έγιναν ανήσυχοι, διατηρώντας φρούδες ελπίδες για το μέλλον. Η επανάσταση αντί να προκαλέσει μεγαλύτερο καλό τους έφερε αντιμέτωπους με τα θλιβερά αποτελέσματα της ανυπακοής και της περιφρόνησης του νόμου. Οι δυστυχισμένες αυτές υπάρξεις δεν θα ήταν δυνατόν ξανά να τεθούν κάτω από την ήπια εξουσία του Ιησού Χριστού. Ποτέ πια δεν θα μπορούσαν να παρακινηθούν από τη βαθιά ειλικρινή αγάπη, την ειρήνη και την ευτυχία την οποία τους ενέπνεε η παρουσία Του ώστε να επιστρέψουν και με χαρά να δείξουν υπακοή και σεβασμό σ’ Αυτόν.ΙΑ 11.1