Η Κατάρα
Ο Θεός τότε στράφηκε στο φίδι: «Επειδή έκαμες τούτο, επικατάρατος να ήσαι μεταξύ πάντων των κτηνών, και πάντων των ζώων του αγρού, επί της κοιλίας σου θέλεις περιπατεί, και χώμα θέλεις τρώγει, πάσας τας ημέρας της ζωής σου”. Όπως το φίδι είχε εξυψωθεί πάνω από τα ζώα του αγρού, έτσι θα υποβιβαζόταν κάτω από όλα αυτά και θα μισούταν από τον άνθρωπο, γιατί αυτό έγινε το μέσο με το οποίο ενήργησε ο Σατανάς. «Προς δε τον Αδάμ είπεν, Επειδή υπήκουσας εις τον λόγον της γυναικός σου, και έφαγες από του δένδρου, από του οποίου προσέταξα εις σε λέγων, Μη φάγης απ’ αυτού, κατηραμένη να ήναι η γη εξαιτίας σου, με λύπας θέλεις τρώγει τους καρπούς αυτής πάσας τας ημέρας της ζωής σου και ακάνθας και τριβόλους θέλει βλαστάνει εις σε και θέλεις τρώγει τον χόρτον του αγρού, εν τω ιδρώτι του προσώπου σου θέλεις τρώγει τον άρτον σου, εωσού επιστρέψεις εις την γην εκ της οποίας ελήφθης”.ΙΑ 22.4
Ο Θεός καταράστηκε τη γη εξαιτίας της αμαρτίας του ζευγαριού που έφαγε από το δέντρο της γνώσης και δήλωσε: «Με λύπας θέλεις τρώγει τους καρπούς αυτής πάσας τας ημέρας της ζωής σου”. Ο Θεός είχε παραχωρήσει στον άνθρωπο το καλό, κατακρατώντας τους το κακό. Αντίθετα προς την εντολή Του, εκείνοι έφαγαν τον απαγορευμένο καρπό και στο εξής θα συνέχιζαν να τον τρώνε - να έχουν δηλαδή τη γνώση του κακού - σε όλη την υπόλοιπη ζωή τους.ΙΑ 23.1
Από εκείνη την εποχή και μετά, ο άνθρωπος θα υφίστατο τους πειρασμούς του Σατανά. Μία ζωή συνεχούς μόχθου και αγωνίας ορίστηκε για τον Αδάμ αντί για τη χαρούμενη, ευχάριστη εργασία που είχε απολαύσει μέχρι τότε. Θα εκτίθονταν στην απογοήτευση, στη λύπη, στον πόνο και τελικά στο θάνατο. Είχαν πλαστεί από το χώμα της γης και στο χώμα πάλι θα κατέληγαν.ΙΑ 23.2
Οι πρωτόπλαστοι πληροφορήθηκαν ότι έπρεπε να χάσουν την εδεμική κατοικία τους. Αποδέχτηκαν τα λόγια του Σατανά και πίστεψαν ότι ο Θεός μπορούσε να πει ψέματα. Με την παράβασή τους άνοιξαν δρόμο για τον Διάβολο από όπου τώρα αυτός μπορούσε να τους πλησιάσει ευκολότερα. Δεν ήταν σωστό γι’ αυτούς να παραμείνουν στον κήπο της Εδέμ γιατί, εάν στην αμαρτωλή τους κατάσταση έτρωγαν από το δέντρο της ζωής, θα διαιώνιζαν μία ζωή αμαρτίας. Αν και αναγνώριζαν ότι είχαν εγκαταλείψει κάθε δικαίωμα στην ευτυχισμένη εκείνη κατοικία τους, παρακάλεσαν να τους επιτραπεί να παραμείνουν εκεί. Υποσχέθηκαν στο εξής να δείξουν τέλεια υπακοή στον Θεό. Τους εξηγήθηκε όμως ότι, περνώντας από την αθωότητα στην ενοχή, όχι μόνο δεν κέρδισαν περισσότερη δύναμη, αλλά έγιναν πλέον πολύ αδύναμοι. Αφού είχαν υποχωρήσει στον πειρασμό ενώ ήταν ακόμα αναμάρτητοι, τώρα πια που είχαν συνειδητοποιήσει την ενοχή τους, θα διέθεταν μειωμένη δύναμη για να διατηρήσουν την ακεραιότητά τους. Είχαν μεγάλη αγωνία και τύψεις. Αναγνώρισαν ότι ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος.ΙΑ 23.3
Στους αγγέλους ανατέθηκε αμέσως να φυλάξουν το δέντρο της ζωής. Το σχέδιο του Σατανά ήταν ο Αδάμ και η Εύα να παρακούσουν τον Θεό, να αποδοκιμαστούν από Αυτόν και στη συνέχεια να παίρνουν καρπούς από το δέντρο της ζωής για να μπορέσουν να διαιωνίσουν μια ζωή αμαρτίας. Άγιοι όμως άγγελοι στάλθηκαν για να τους εμποδίσουν να πλησιάσουν το δέντρο αυτό. Γύρω από αυτούς τους φύλακες ξεπηδούσαν φωτεινές ακτίνες που έμοιαζαν με απαστράπτοντα ξίφη.ΙΑ 24.1