Η Απελευθέρωση από έναν Αγγελο
Την τελευταία νύχτα πριν από την εκτέλεση, ένας ισχυρός άγγελος στέλνεται από τον Θεό για να ελευθερώσει τον Πέτρο. Οι βαριές πύλες που κρατούν δέσμιο τον άγιο του Θεού ανοίγουν ξαφνικά χωρίς τη μεσολάβηση ανθρώπινων χεριών. Οι άγγελος του Υψίστου τις προσπερνάει και οι πύλες ξανακλείνουν αθόρυβα πίσω του. Μπαίνει στο κελί, λαξευμένο από ατόφιο γρανίτη, και εκεί βλέπει τον Πέτρο να κοιμάται βυθισμένος σε έναν ατάραχο ύπνο απόλυτης εμπιστοσύνης στον Θεό. Το φως που περιβάλλει τον άγγελο φωτίζει το δωμάτιο χωρίς όμως να ξυπνήσει τον απόστολο. Κοιμάται το γαλήνιο εκείνον ύπνο που χαρίζει ζωντάνια και ανανέωση και προέρχεται από μία ήρεμη συνείδηση.ΙΑ 227.1
Ο Πέτρος δεν ξυπνάει μέχρι που αισθάνεται τον άγγελο να τον αγγίζει και να του λέει: «Σηκώθητι ταχέως”. Κοιτάζει το κελί του φωτισμένο με τη λάμψη του ουρανού και έναν πανένδοξο άγγελο να στέκεται μπροστά του. Μηχανικά υπακούει στη φωνή του ουράνιου απεσταλμένου και ενώ τα χέρια του κινούνται στην προσπάθεια που κάνει για να σηκωθεί, βλέπει ότι οι αλυσίδες έχουν πέσει από πάνω του. Για μία ακόμη φορά η φωνή του αγγέλου τον προστάζει: «Περιζώσθητι και υπόδησον τα σανδάλιά σου”.ΙΑ 227.2
Πάλι υπακούει ο Πέτρος σαν υπνωτισμένος, προσηλώνοντας τα έκπληκτα μάτια του στον ουράνιο επισκέπτη, νομίζοντας ότι ονειρεύεται ή ότι βλέπει ένα όραμα. Οι οπλισμένοι στρατιώτες παραμένουν ακίνητοι σαν μαρμαρωμένοι, ενώ ο άγγελος προστάζει: «Φόρεσον το ιμάτιόν σου και ακολούθει μοι». Η ουράνια ύπαρξη κατευθύνεται προς την πόρτα ακολουθούμενη από τον συνήθως ομιλητικό, αλλά τώρα άφωνο από τη σαστιμάρα Πέτρο. Προσπερνούν τον ακίνητο φρουρό και φτάνουν στη βαριά αμπαρωμένη πόρτα που ανοίγει μόνη της και ξανακλείνει αμέσως, ενώ οι φύλακες μέσα και έξω από αυτήν παραμένουν ακίνητοι στη θέση τους.ΙΑ 227.3
Πλησιάζουν στη δεύτερη πύλη που και αυτή φρουρείται τόσο από την εσωτερική όσο και από την εξωτερική της πλευρά. Ανοίγει χωρίς να τρίξουν οι μεντεσέδες ή να ακουστούν οι σιδερένιοι σύρτες. Ο άγγελος και ο Πέτρος βγαίνουν έξω και η πύλη ξανακλείνει το ίδιο αθόρυβα. Με τον ίδιο τρόπο περνούν και την τρίτη έξοδο και βρίσκονται στον ανοικτό δρόμο. Δεν ακούγεται καμία λέξη ούτε θόρυβος βημάτων. Ο άγγελος αιωρείται μπροστά, περιβαλλόμενος με ένα εκτυφλωτικό φως, και ο Πέτρος ακολουθεί τον ελευθερωτή του, νομίζοντας ακόμη ότι ονειρεύεται. Διασχίζουν το δρόμο και μόλις ο άγγελος εκπληρώνει την αποστολή του, ξαφνικά εξαφανίζεται.ΙΑ 228.1
Το ουράνιο φως έσβησε και τότε ο Πέτρος βρέθηκε σε πυκνό σκοτάδι. Όταν όμως τα μάτια του συνήθισαν στην απώλεια του φωτός, το σκότος φάνηκε βαθμηδόν να υποχωρεί και ο Πέτρος βρέθηκε ολομόναχος στον ήσυχο δρόμο με το δροσερό νυχτερινό αέρα να του χαϊδεύει το πρόσωπο. Τη στιγμή εκείνη συνειδητοποίησε ότι αυτό που έβλεπε δεν ήταν ούτε όνειρο ούτε όραμα. Ήταν ελεύθερος σε μία γνωστή συνοικία της πόλης. Αναγνώρισε το μέρος αυτό που είχε συχνά διαβεί και που περίμενε ότι την επόμενη μέρα θα το περνούσε για τελευταία φορά. Προσπάθησε να σκεφτεί τα συμβάντα των τελευταίων ωρών. Θυμόταν πως είχε αποκοιμηθεί δεμένος ανάμεσα στους δύο στρατιώτες έχοντας βγάλει τα σανδάλια και τα πανωφόρια του. Κοιτάχτηκε και είδε ότι ήταν ντυμένος και φορούσε τα υποδήματά του.ΙΑ 228.2
Οι καρποί των χεριών του, πρησμένοι από τα βαριά σίδερα, είχαν πλέον ελευθερωθεί από τις χειροπέδες. Κατάλαβε ότι η απελευθέρωσή του δεν ήταν αυταπάτη, αλλά μία ευλογημένη πραγματικότητα. Την επομένη επρόκειτο να εκτελεστεί. Να όμως, που ένας άγγελος τον ελευθέρωσε από τη φυλακή και από το θάνατο. «Και ο Πέτρος συνελθών εις εαυτόν, είπε, Τώρα γνωρίζω αληθώς, ότι ο Κύριος εξαπέστειλε τον άγγελον αυτού, και με ηλευθέρωσεν εκ της χειρός του Ηρώδου, και όλης της ελπίδος του λαού των Ιουδαίων”.ΙΑ 228.3