ΚΕΦΑΛΑΙΟ 53 - ΤΟ ΑΓΙΑΣΤΗΡΙΟ

Η γραφική περικοπή «έως δύο χιλιάδων και τριακοσίων ημερονυκτίων, τότε το αγιαστήριον θέλει καθαρισθή” (Δανιήλ η’ 14), αποτέλεσε περισσότερο από κάθε τι άλλο το στύλο και το εδραίωμα της πίστης των Αντβεντιστών. Το εδάφιο αυτό είχε γίνει πασίγνωστο σε όλους όσους απέβλεπαν στην άμεση επιστροφή του Κυρίου. Χιλιάδες στόματα επαναλάμβαναν την προφητική αυτή περικοπή σαν σύνθημα της πίστης τους. Όλοι περίμεναν πως από τα γεγονότα τα αναφερόμενα στην προφητική εκείνη περίοδο που έληγε το φθινόπωρο του 1844, εξαρτόνταν οι λαμπρότερες προσδοκίες τους και οι προσφιλέστερες ελπίδες τους. Οι προφητικές αυτές ημέρες αποδείχτηκε ότι έληγαν το φθινόπωρο του 1844. Μαζί με τον υπόλοιπο χριστιανικό κόσμο, σι Αντβεντιστές νόμιζαν και αυτοί ότι ολόκληρη ηγη ή μέρος αυτής, αποτελούσε το αγιαστήριο. Πίστευαν λοιπόν ότι ο καθαρισμός του αγιαστηρίου συμβόλιζε τον εξαγνισμό της γης με την εξολοθρευτική φωτιά κατά τη μεγάλη τελική ημέρα, δηλαδή κατά τη δευτέρα παρουσία. Η πεποίθηση αυτή οδήγησε στο συμπέρασμα ότι ο Χριστός θα επέστρεφε στη γη το 1844.ΙΑ 293.1

Ο καθορισμένος όμως καιρός έφτασε και ο Χριστός δεν εμφανίστηκε. Οι πιστοί ήξεραν ότι ο Λόγος του Θεού δεν μπορεί να είναι ανακριβής. Η δική τους ερμηνεία στην προφητεία ήταν εσφαλμένη. Πού έπρεπε όμως να αναζητηθεί το λάθος; Πολλοί έλυσαν το πρόβλημα καταλήγοντας στο βιαστικό συμπέρασμα ότι τα 2300 ημερονύκτια δεν σταματούσαν το 1844. Το συμπέρασμά τους αυτό δεν στηριζόταν σε καμία άλλη βάση εκτός από το γεγονός ότι ο Χριστός δεν ήρθε τότε που Τον περίμεναν. Υποστήριζαν ότι αν οι προφητικές ημέρες έληγαν το 1844, ο Χριστός όφειλε να είχε παρουσιαστεί για να καθαρίσει τη γη με φωτιά. Το γεγονός όμως ότι δεν ήρθε σήμαινε ότι η περίοδος των ημερών εκείνων δεν είχε ακόμη λήξει.ΙΑ 293.2

Παρόλο που πολλοί απέρριψαν τότε τους γνωστούς υπολογισμούς των προφητικών περιόδων και ανακήρυξαν ολόκληρο το οικοδόμημα του κινήματος πλανημένο, άλλοι όμως ήταν αποφασισμένοι να μην απαρνηθούν τα σημεία εκείνα της πίστης και της εμπειρίας που είχαν την υποστήριξη τόσο της Γραφής όσο και της μαρτυρίας του Πνεύματος του Θεού. Βέβαιοι ότι είχαν υιοθετήσει μία υγιή, ερμηνευτική μέθοδο για τη μελέτη των προφητειών, θεώρησαν καθήκον τους να μείνουν πιστοί στις αλήθειες τις οποίες ήδη είχαν αποκτήσει και να συνεχίσουν να ερευνούν κατά τον ίδιο τρόπο την Αγία Γραφή. Με ευλαβική προσευχή έκαναν μία αναθεώρηση των βασικών πεποιθήσεών τους και επιδόθηκαν στη μελέτη των Γραφών με σκοπό να ανακαλύψουν το λάθος τους. Μη βρίσκοντας κανένα σφάλμα στο χρονικό υπολογισμό της προφητείας, τούς ήρθε τότε η έμπνευση ότι έπρεπε να στραφούν σε πιο προσεκτική εξέταση του θέματος του αγιαστηρίου.ΙΑ 293.3