Η Αποτελεσματική Έκκληση του Μωυσή

Ο Μωυσής πήγε στο αγιαστήριο να μιλήσει με τον Θεό: «Και είπε Κύριος προς τον Μωυσήν, Έως πότε θέλει με παροργίζει ο λαός ούτος; Και έως πότε δεν θέλουσι πιστεύει εις εμέ, μετά πάντα τα σημεία τα οποία έκαμα εν μέσω αυτών; Θέλω πατάξει αυτούς με θανατικόν, και θέλω εξολοθρεύσει αυτούς, και σε θέλω κάμει εις έθνος μεγαλήτερον και δυνατώτερον αυτών. Και είπεν ο Μωυσής προς τον Κύριον, Τότε η Αίγυπτος θέλει ακούσει, διότι συ ανεβίβασας τον λαόν τούτον εν τη δυνάμει σου εκ μέσου αυτών. Και θέλουσιν ειπεί τούτο προς τους κατοίκους της γης ταύτης. Οίτινες ήκουσαν ότι συ, Κύριε, είσαι εν μέσω του λαού τούτου, ότι συ Κύριε, φαίνεσαι πρόσωπον προς πρόσωπον, και η νεφέλη σου ίσταται επ’ αυτούς, και συ προπο ρεύεσαι αυτών την ημέραν εν στύλω νεφέλης, την δε νύκτα εν στύλω πυράς. Εάν λοιπόν θανατώσης τον λαόν τούτον ως ένα άνθρωπον, τότε τα έθνη, τα οποία ήκουσαν το όνομά σου, θέλουσιν ειπεί λέγοντες, Επειδή δεν ηδύνατο ο Κύριος να φέρη τον λαόν τούτον εις την γην την οποίαν ώμοσε προς αυτούς, δια τούτο κατέστρεψεν αυτούς εν τη ερήμω” (Αριθμ. ιδ’ 11-16).ΙΑ 117.2

Για μία ακόμη φορά ο Μωυσής δεν θέλει να καταστραφεί ο Ισραήλ και από τον ίδιο να προέλθει ένα έθνος μεγαλύτερο από το Εβραϊκό. Ο αγαπητός υπηρέτης του Θεού εκδηλώνει ζήλο για τη δόξα του Δημιουργού του και για την τιμή του λαού του: «Καθώς μέχρι τώρα συγχώρεσες αυτόν τον λαό από την Αίγυπτο, μέχρι τώρα φάνηκες μακρόθυμος και φιλεύσπλαχνος προς αυτόν τον αχάριστο λαό. Όσο ανάξιος και αν είναι, το έλεός Σου παραμένει αμείωτο”. Ικετεύει: «Δεν θα τους λυπηθείς, λοιπόν, αυτή μόνο τη φορά και δεν θα προσθέσεις μία ακόμη ευκαιρία στις πολλές που ήδη έχεις δώσει;”ΙΑ 118.1

«Και είπε Κύριος, Συνεχώρησα αυτούς κατά τον λόγον σου, αλλά ζω εγώ, και θέλει εμπλησθή πάσα η γη από της δόξης του Κυρίου. Επειδή πάντες οι άνδρες, οι ιδόντες την δόξαν μου, και τα σημεία μου τα οποία έκαμον εν τη Αιγύπτω και εν τη ερήμω, με παρώργισαν ήδη δεκάκις, και δεν υπήκουσαν εις την φωνήν μου, βεβαίως δεν θέλουσιν ιδεί την γην, την οποίαν ώμοσα προς τους πατέρας αυτών. Ουδείς εκ των παροργισάντων με θέλει ιδεί αυτήν. Τον δε δούλον μου Χάλεβ, επειδή έχει εν εαυτώ άλλο πνεύμα, και με ηκολούθησεν εντελώς, τούτον θέλω φέρει εις την γην εις την οποίαν εισήλθε, και το σπέρμα αυτού θέλει κληρονομήσει αυτήν” (Αριθμ. ιδ’ 20-24).ΙΑ 118.2