Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents

Η Ιστορία της Απολυτρώσεως

 - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First
    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents

    ΚΕΦΑΛΑΙΟ 35 - Η ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

    (Το κεφάλαιο αυτό βασίζεται στις Πράξεις ς’ 1-7)

    «Εν δε ταις ημέραις ταύταις ότε επληθύνοντο οι μαθηταί, έγινε γογγυσμός των Ελληνιστών κατά των Εβραίων, ότι αι χήραι αυτών παρεβλέποντο εν τη καθημερινή διακονία» (Πραξ. ς’ 1). Οι Ελληνιστές ήταν κάτοικοι άλλων χωρών στις οποίες η καθομιλούμενη γλώσσα ήταν η Ελληνική. Οι Ιουδαίοι που μιλούσαν εβραϊκά, αποτελούσαν τη μεγάλη πλειονότητα των νέων μελών της εκκλησίας. Παράπονα άρχισαν να αναφύονται ανάμεσά τους με τον ισχυρισμό ότι οι χήρες των Ελληνιστών δεν εφοδιάζονταν με την ίδια αφθονία όπως οι φτωχοί μεταξύ των Εβραίων. Οποιαδήποτε μεροληψία αυτού του είδους θα προξενούσε λύπη στον Θεό. Άμεσα μέτρα λήφθηκαν προκειμένου να επανέλθει η ειρήνη και η αρμονία των πιστών.ΙΑ 199.1

    Το Άγιο Πνεύμα υπέδειξε μία μέθοδο βάση της οποίας οι απόστολοι θα μπορούσαν να απαλλαγούν από το καθήκον της κατανομής των αγαθών στους φτωχούς και από άλλα παρόμοια βάρη, ώστε να είναι ελεύθεροι να κηρύξουν τον Χριστό. «Τότε οι δώδεκα προσκαλέσαντες το πλήθος των μαθητών, είπον, Δεν είναι πρέπον ν’ αφήσωμεν ημείς τον λόγον του Θεού, και να διακονώμεν εις τραπέζας. Σκέφθητε λοιπόν, αδελφοί, να εκλέξητε εξ’ υμών επτά άνδρας μαρτυρουμένους, πλήρεις Πνεύματος Αγίου και σοφίας, τους οποίους ας καταστήσωμεν επί της χρείας ταύτης. Ημείς δε θέλομεν εμμένει εν τη προσευχή και τη διακονία του λόγου” (Πραξ. ς’ 2-4).ΙΑ 199.2

    Η συμβουλή αυτή εκτελέστηκε και η εκκλησία διάλεξε επτά άτομα γεμάτα πίστη και σοφία του Πνεύματος του Θεού, για να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες των μελών. Πρώτος είχε εκλεγεί ο Στέφανος. Αν και Εβραίος στην καταγωγή, μιλούσε την ελληνική γλώσσα και ήταν εξοικειωμένος με τα ήθη και τα έθιμα των Ελλήνων. Για το λόγο αυτό, θεωρούταν το καταλληλότερο πρόσωπο για να τεθεί επικεφαλής και να έχει την επίβλεψη της χρηματικής δαπάνης που προοριζόταν για τις χήρες, τα ορφανά και τα πραγματικά φτωχά άτομα. Η εκλογή αυτή ικανοποίησε τη γνώμη όλων και έθεσε τέλος στη δυσαρέσκεια και στα παράπονα.ΙΑ 199.3

    Οι επτά εκλεγμένοι άντρες χειροτονήθηκαν κατόπιν προσευχής και ανέλαβαν επίσημα τα καθήκοντα των διακόνων. Το γεγονός ότι οι αδελφοί αυτοί είχαν χειροτονηθεί για το ιδιαίτερο έργο της εξυπηρέτησης των αναγκών των φτωχών, δεν τους απέκλειε από το κήρυγμα της πίστης. Αντίθετα, είναι καταχωρημένο ότι «ο Στέφανος, πλήρης πίστεως και δυνάμεως, έκαμνε τέρατα και σημεία μεγάλα εν τω λαώ”. Οι διάκονοι ήταν τέλεια καταρτισμένοι να διδάξουν την αλήθεια. Επιπλέον, ήταν άνθρωποι με ηρεμία, ευθυκρισία και διακριτικότητα, ικανοί να χειρίζονται δύσκολες υποθέσεις, παράπονα και ζηλοτυπίες.ΙΑ 200.1

    Η εκλογή ατόμων για την διεκπεραίωση των υποχρεώσεων της εκκλησίας, ώστε οι απόστολοι να έχουν χρόνο για το ιδιαίτερο έργο της διδαχής της αλήθειας, ευλογήθηκε πολύ από τον Θεό. «Και ο λόγος του Θεού ηύξανε και επληθύνετο ο αριθμός των μαθητών εν Ιερουσαλήμ σφόδρα, και πολύ πλήθος των ιερέων υπήκουον εις την πίστιν» (Πραξ. ς’ 7).ΙΑ 200.2

    Είναι απαραίτητο η τάξη και το σύστημα που ακολουθούσε η εκκλησία την εποχή των αποστόλων να διατηρηθεί στην εκκλησία των ημερών μας. Η πρόοδος του έργου του Θεού εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τα διάφορα τμήματα διευθυνόμενα από ικανούς ανθρώπους που είναι κατάλληλοι για τις θέσεις που κατέχουν. Τα άτομα που εκλέγονται από τον Θεό ως αρχηγοί του έργου Του και ασκούν τη γενική εποπτεία της πνευματικής κατάστασης της εκκλησίας, πρέπει να απαλλάσσονται, όσο είναι δυνατόν, από ευθύνες και προβλήματα δευτερεύουσας σημασίας. Εκείνοι που καλούνται από τον Θεό για τη διακονία του λόγου και της διδαχής πρέπει να διαθέτουν καιρό για σκέψη, προσευχή και μελέτη της Αγίας Γραφής. Η διαυγής πνευματική διορατικότητά τους, μετριάζεται όταν ασχολούνται με τις διάφορες ιδιοσυγκρασίες εκείνων που συσκέπτονται μεταξύ τους για τις δικαιοπραξίες της εκκλησίας. Σωστό είναι, όλα τα ζητήματα δευτερεύουσας σημασίας, να φέρονται στους κατάλληλους υπεύθυνους και να ρυθμίζονται από αυτούς. Εάν όμως εκείνοι έχουν ένα τόσο δύσκολο χαρακτήρα που συγχέει τη σύνεσή τους, τα ζητήματα πρέπει να γίνονται γνωστά στο συμβούλιο το οποίο είναι υπεύθυνο για τη γενική επίβλεψη της εκκλησίας.ΙΑ 200.3

    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents