Το Κήρυγμα του Πέτρου

Ο Πέτρος απέδειξε στο λαό ότι το φαινόμενο της ομιλίας διαφορε-τικών γλωσσών ήταν το άμεσο αποτέλεσμα της προφητείας του Ιωήλ, η οποία προέλεγε ότι μία τέτοια δύναμη θα ερχόταν επάνω στους ανθρώπους του Θεού με σκοπό να τους ικανώσει για ένα ιδιαίτερο έργο.ΙΑ 186.3

Αναφερόμενος στη γενεαλογία του Χριστού, ο Πέτρος μίλησε για την τιμημένη οικογένεια του Δαβίδ. Δεν ανέτρεξε σε καμία διδαχή του Ιησού για να αποδείξει την πραγματική Του θέση, επειδή ήξερε ότι οι προλήψεις τους ήταν τόσο μεγάλες ώοτε δεν θα έφερνε κανένα αποτέλεσμα. Αναφέρθηκε στον Δαβίδ τον οποίο οι Ιουδαίοι παραδέ χονταν ως σεβάσμιο πατριάρχη του έθνους τους. Ο Πέτρος είπε: «Επειδή ο Δαβίδ λέγει περί αυτού, “Έβλεπον τον Κύριον ενώπιον μου διαπαντός διότι είναι εκ δεξιών μου, δια να μη σαλευθώ. Δια τούτο ευφράνθη η καρδία μου, και ηγαλλίασεν η γλώσσα μου, έτι δε και η σαρξ μου θέλει αναπαυθή επ’ ελπίδι. Διότι δεν θέλεις εγκαταλείψει την ψυχήν μου εν τω άδη, ουδέ θέλεις αφήσει τον όσιόν σου να ίδη διαφθοράν”» (Πραξ. β’ 25, 27).ΙΑ 186.4

Με τα λόγια αυτά, ο Πέτρος αποδεικνύει ότι δεν ήταν δυνατόν να αναφέρεται ο Δαβίδ στον εαυτό του, αλλά ασφαλώς μιλάει για τον Ιησού Χριστό. Ο Δαβίδ πέθανε με φυσικό θάνατο όπως οι άλλοι άνθρωποι. Ο τάφος του με το πολύτιμο περιεχόμενό του, μέχρι τότε είχε προφυλαχτεί με μεγάλη φροντίδα. Ο Δαβίδ, ως βασιλιάς του Ισραήλ και προφήτης, είχε ιδιαίτερα τιμηθεί από τον Θεό. Είδε σε όραμα την απόρριψη του Ιησού, τη δίκη Του, τη σταύρωσή Του, την ταφή, την ανάσταση και την ανάληψή Του.ΙΑ 187.1

Ο Δαβίδ βεβαιώνει ότι η ψυχή του Χριστού δεν θα έμενε στον άδη ούτε η σάρκα του θα υφίστατο διαφθορά. Ο Πέτρος εξηγεί την εκπλήρωση αυτής της προφητείας στην περίπτωση του Ιησού του Ναζωραίου. Στην πραγματικότητα ο Θεός Τον είχε σηκώσει από τον τάφο πριν το σώμα Του υποστεί αλλοίωση. Τώρα ήταν ο Ύψιστος στον ουρανό των ουρανών.ΙΑ 187.2

Με εκείνη την αξιομνημόνευτη περίπτωση, μεγάλα πλήθη που είχαν μέχρι τότε περιγελάσει την ιδέα ότι ένας τόσο σεμνός άνθρωπος όπως ο Ιησούς μπορούσε να είναι ο Υιός του Θεού, πείστηκαν για την αλήθεια αυτή και Τον αναγνώρισαν ως Σωτήρα τους. Τρεις χιλιάδες ψυχές προστέθηκαν στην εκκλησία. Οι απόστολοι μιλούσαν με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος και τα λόγια τους δεν ήταν δυνατόν να αμφισβητηθούν επειδή επικυρώνονταν από υπέροχα θαύματα τα οποία έκαναν με θεία φώτιση. Οι ίδιοι οι μαθητές απορούσαν με τα αποτελέσματα της θεϊκής αυτής επίσκεψης και με την πλούσια συγκομιδή ψυχών σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Όλος ο λαός είχε καταληφθεί από έκπληξη. Όσοι δεν εγκατέλειψαν την πρόληψη και τη μισαλλοδοξία τους, αισθάνθηκαν τόσο μεγάλο δέος, ώστε δεν τόλμησαν να εμποδίσουν το εξαίρετο έργο και για την ώρα η αντίδρασή τους σταμάτησε.ΙΑ 187.3

Τα επιχειρήματα των αποστόλων από μόνα τους, όσο καθαρά και πειστικά και αν ήταν, δεν θα μπορούσαν να εξαλείψουν την προκατάληψη των Ιουδαίων η οποία είχε αντιταχτεί σε τόσο μεγάλα αποδεικτικά στοιχεία. Το Αγιο Πνεύμα ήταν Εκείνο, που με θεϊκή δύναμη, έβαλε τα στοιχεία αυτά στην καρδιά τους. Τα επιχειρήματα, σαν αιχ μηρά βέλη του Παντοδύναμου, εισχωρούσαν μέσα τους και τους έπειθαν για την τρομερή ενοχή τους που απέρριψαν και σταύρωσαν τον Κύριο της δόξας. «Αφού δε ήκουσαν ταύτα, ήλθεν εις κατάνυξιν η καρδία αυτών, και είπον προς τον Πέτρον και τους λοιπούς αποστόλους, Τι πρέπει να κάμωμεν, άνδρες αδελφοί; Και ο Πέτρος είπε προς αυτούς, Μετανοήσατε, και ας βαπτισθή έκαστος υμών εις το όνομα του Ιησού Χριστού, εις όφεσιν αμαρτιών, και θέλετε λάβει την δωρεάν του Αγίου Πνεύματος” (Πραξ. β’ 37-38).ΙΑ 187.4

Ο Πέτρος τόνισε στους μετανιωμένους το γεγονός ότι είχαν απορρίψει τον Χριστό, επειδή απατήθηκαν από τους ιερείς και τους άρχοντες. Εάν εξακολουθούσαν να αποβλέπουν στη συμβουλή τους και εάν περίμεναν τους αρχηγούς πρώτα να αναγνωρίσουν τον Ιησού ως Κύριό τους, ποτέ δεν θα Τον δέχονταν. Εκείνοι οι θεωρούμενοι άντρες πυγμής, παρόλο που υποστήριζαν ότι ήταν θεοσεβούμενοι, ήταν φιλόδοξοι και επιδίωκαν πλούτη και επίγειες δόξες. Δεν θα πήγαιναν ποτέ στον Χριστό για να δεχτούν φως. Ο Ιησούς προείπε ότι κάποια τρομακτική ανταπόδοση θα επισκεπτόταν το λαό, ως αποτέλεσμα της επίμονης δυσπιστίας του στην αποκάλυψη που του δόθηκε, ότι ο Ίδιος ήταν ο Υιός του Θεού.ΙΑ 188.1

Από τότε και στο εξής, η ομιλία των μαθητών ήταν αγνή, απλή και ακριβής στα λόγια και στην προφορά, είτε μιλούσαν τη μητρική τους γλώσσα είτε μία ξένη. Οι ταπεινοί εκείνοι άντρες, οι οποίοι δεν είχαν ποτέ φοιτήσει σε σχολή των προφητών, παρουσίαζαν αλήθειες, τόσο σημαντικές και καθαρές, που ξάφνιαζαν αυτούς που τις άκουγαν. Δεν μπορούσαν προσωπικά να επισκεφτούν τα πιο απόμακρα μέρη της γης. Στη γιορτή όμως της Πεντηκοστής συναντήθηκαν με ανθρώπους από κάθε μέρος του κόσμου. Τα άτομα που ασπάζονταν αυτές τις αλήθειες τις μετέφεραν στις διάφορες χώρες τους και τις διέδιδαν στους συμπατριώτες τους κερδίζοντας ψυχές στον Χριστό.ΙΑ 188.2