ΚΕΦΑΛΑΙΟ 56 - ΣΑΤΑΝΙΚΕΣ ΠΑΓΙΔΕΣ
Η δήλωση του φιδιού προς την Εύα, «δεν θέλετε βεβαίως αποθάνει”, ήταν το πρώτο κήρυγμα που έγινε για την αθανασία της ψυχής. Ο Σατανάς ξεκίνησε αυτήν την εξαπάτηση από την εποχή εκείνη μέχρι το σημερινό καιρό και θα τη συνεχίσει έως ότου τερματιστεί η αιχμαλωσία των παιδιών του Θεού. Όταν το νεαρό ζευγάρι έφαγε από το απαγορευμένο φρούτο, το πύρινο σπαθί τοποθετήθηκε γύρω από το δέντρο της ζωής. Τότε ο Αδάμ και η Εύα διώχτηκαν από τον κήπο για να μη γευτούν από τον καρπό του και γίνουν αθάνατοι αμαρτωλοί. Η συνομιλία που έγινε μεταξύ αγγέλων ήταν: «Ποιος από την οικογένεια του Αδάμ προσπέρασε το πύρινο σπαθί και έφαγε από το δέντρο της ζωής;” Η απάντηση του άλλου αγγέλου: «Κανείς από την οικογένεια του Αδάμ δεν ξεπέρασε το πύρινο σπαθί και δεν έφαγε από το δέντρο αυτό. Επομένως, αθάνατος αμαρτωλός δεν υπάρχει. Η ψυχή που αμαρτάνει θα υποστεί τον αιώνιο θάνατο από τον οποίο δεν υπάρχει η ελπίδα της ανάστασης. Έτσι, θα εξευμενιστεί η οργή του Θεού».ΙΑ 305.1
Είναι άξιο θαυμασμού πώς ο Σατανάς πέτυχε τόσο εύκολα να κάνει τους ανθρώπους να πιστέψουν ότι τα λόγια του Θεού, «η ψυχή η αμαρτήσασα αύτη θέλει αποθάνει» (Ιεζ. ιη’ 4), σημαίνουν ότι η αμαρτωλή ψυχή δεν θέλει πεθάνει, αλλά θα ζήσει σε αιώνια δυστυχία! Στη συνέχεια ο άγγελος πρόσθεσε: «Η ζωή κυλάει είτε με τον πόνο είτε με τη χαρά. Ο θάνατος όμως δεν γνωρίζει ούτε πόνο, ούτε χαρά, ούτε μίσος”.ΙΑ 305.2
Αλλά μετά την πτώση, ο Σατανάς ζήτησε από τους αγγέλους του να καταβάλουν μία ιδιαίτερη προσπάθεια για να ενσταλάξουν στον άνθρωπο την πεποίθηση της φυσικής του αθανασίας. Όταν θα τον παρέσυρε να πιστέψει στην πλάνη αυτή, θα τον έκανε μετά να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο αμαρτωλός θα ζει αιώνια μέσα στη δυστυχία. Έτσι, ο άρχοντας του σκότους, εργαζόμενος μέσω των πρακτόρων του, παριστάνει τον Θεό σαν ένα τύραννο εκδικητικό που βυθίζει στην κόλαση όλους εκείνους που Του προξενούν δυσαρέσκεια και τους αναγκάζει να υφίστανται την παντοτινή οργή Του. Καθώς αυτοί υποφέρουν από απερίγραπτη αγωνία και σφαδάζουν μέσα στις αιώνιες φλόγες, ο Δημιουργός τους τούς βλέπει από ψηλά με ικανοποίηση. Ο Σατανάς ήξερε πως αν αυτή η πλάνη γινόταν αποδεκτή, ο Θεός αντί να ήταν αγαπητός και λατρευτός, θα γινόταν μισητός από τα πλήθη. Πολλοί ακόμη θα έφταναν στο σημείο να πιστεύουν πως οι απειλές της Αγίας Γραφής δεν θα ήταν δυνατό να πραγματοποιηθούν στην κυριολεξία, επειδή θα έρχονταν σε αντίθεση με το χαρακτήρα της καλοσύνης και της αγάπης του Θεού να βυθίσει μέσα σε αιώνιο μαρτύριο τις υπάρξεις που έπλασε.ΙΑ 305.3
Μία άλλη ακραία άποψη που ο Σατανάς παρέσυρε τους ανθρώπους να υιοθετήσουν είναι να αγνοήσουν εντελώς τη δικαιοσύνη του Κυρίου και τις προειδοποιήσεις του Λόγου Του και να πιστέψουν ότι κανείς δεν θα χαθεί, αλλά όλοι, άγιοι και αμαρτωλοί, στο τέλος θα σωθούν στη βασιλεία Του.ΙΑ 306.1
Σαν επακόλουθο της ευρύτατης αποδεκτής πλάνης για την αθανασία της ψυχής και την ακατάπαυστη μιζέρια, ο Σατανάς εκμεταλλεύεται μία άλλη τάξη ανθρώπων και τους παρασύρει να θεωρούν τη Γραφή ως μη θεόπνευστο βιβλίο. Παρόλο που πιστεύουν ότι διδάσκει πολλά καλά πράγματα, δεν μπορούν να στηρίζονται σ’ αυτήν και να την εκτιμούν, επειδή έχουν μάθει ότι αυτή υποστηρίζει τη δοξασία των αιώνιων βασάνων.ΙΑ 306.2
Άλλη μία κατηγορία ατόμων οδηγεί ο Σατανάς ακόμη πιο μακριά από την αλήθεια, κάνοντάς τους να πιστεύουν ότι ο Ύψιστος είναι ανύπαρκτος. Δεν μπορούν να διακρίνουν συνοχή στο χαρακτήρα του Θεού της Γραφής, όταν Αυτός επιβάλλει τρομερά αιώνια βασανιστήρια σε ένα τμήμα της ανθρώπινης οικογένειας. Επομένως, αρνούνται τη Βίβλο και τον Συγγραφέα της και θεωρούν το θάνατο έναν αιώνιο ύπνο.ΙΑ 306.3
Mia ακόμη τάξη ανθρώπων αποτελείται από δειλούς και συνεσταλμένους. Αυτοί πειράζονται από τον Σατανά και αφού αμαρτήσουν, εκείνος τους παρουσιάζει μπροστά τους την πλάνη ότι ο μισθός της αμαρτίας δεν είναι θάνατος, αλλά ζωή φοβερών βασάνων που πρόκειται να υποστούν στους ατελείωτους αιώνες. Μεγεθύνοντας στην άτολμη ψυχοσύνθεσή τους το φρικτό θέαμα μιας αιώνιας κόλασης, η εικόνα αυτή κυριαρχεί στη δειλή σκέψη τους μέχρι που χάνουν τα λογικά τους. Τότε ο Σατανάς και οι άγγελοί του θριαμβεύουν. Ισχυρίζονται ότι το κακό αυτό έρχεται ως αναπόφευκτο αποτέλεσμα της πίστης τους στη Γραφή και στον Συγγραφέα της, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι παρά το αποτέλεσμα της αποδοχής μίας κοινής αίρεσης.ΙΑ 306.4