ΚΕΦΑΛΑΙΟ 49 - ΔΙΑΚΟΠΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΟΔΟ
Η Μεταρρύθμιση δεν σταμάτησε με τον Λούθηρο αλλά πρόκειται να συνεχιστεί μέχρι το τέλος της ιστορίας του κόσμου. Ο Λούθηρος είχε ένα μεγάλο έργο να κάνει με το να αντανακλά στους άλλους το φως που ο Θεός επέτρεψε να λάμψει σ’ αυτόν. Από εκείνη την εποχή μέχρι τώρα νέο φως εξακολούθησε να λάμπει επάνω στις Γραφές και νέες αλήθειες έχουν αποκαλυφτεί.ΙΑ 275.1
Ο Λούθηρος και οι συνεργάτες του επιτέλεσαν ένα υπέροχο έργο για τον Θεό. Προερχόμενοι όμως από τη Ρωμαιοκαθολική εκκλησία και έχοντας οι ίδιοι πιστέψει και υποστηρίξει τις διδαχές της, δεν μπορούσαν να διακρίνουν όλα της τα λάθη. Το δικό τους έργο ήταν να σπάσουν τα δεσμά της Ρώμης και να θέσουν την Αγία Γραφή στη διάθεση του κόσμου. Ωστόσο, υπήρχαν σημαντικές αλήθειες τις οποίες δεν κατόρθωσαν να ανακαλύψουν και σοβαρές πλάνες τις οποίες δεν αποκήρυξαν. Πολλοί από αυτούς εξακολουθούσαν να τηρούν την Κυριακή μαζί με άλλες καθολικές γιορτές. Στην πραγματικότητα αναγνώριζαν ότι αυτή δεν είχε επιβληθεί, όπως θα έπρεπε με θεϊκή εξουσία. Πίστευαν όμως ότι έπρεπε να τηρηθεί σαν γενικά καθιερωμένη ημέρα λατρείας. Παρόλα αυτά, υπήρχαν μεταξύ τους μερικοί οι οποίοι τιμούσαν το Σάββατο της τέταρτης εντολής. Ανάμεσα στους εκκλησιαστικούς Μεταρρυθμιστές τιμητική θέση πρέπει να δοθεί σ’ εκείνους που υποστήριξαν την αλήθεια της τέταρτης εντολής και την υποχρέωση της τήρησης του Σαββάτου η οποία κατά γενικό κανόνα ήταν άγνωστη - ακόμη και μεταξύ των Διαμαρτυρόμενων.ΙΑ 275.2
Αυτοί που δέχτηκαν τις μεγάλες ευλογίες της Μεταρρύθμισης, δεν προχώρησαν στο μονοπάτι που τόσο αξιοθαύμαστα ακολούθησε ο Λούθηρος. Αν και ορισμένοι πιστοί άνθρωποι παρουσιάστηκαν κατά διάφορα χρονικά διαστήματα, υποστηρίζοντας νεοφώτιστες αλήθειες και καυτηριάζοντας αιωνόβιες πλάνες, η μεγάλη πλειονότητα όμως - όπως οι Ιουδαίοι στις μέρες του Χριστού και οι παπιστές στην εποχή του Λούθηρου - έμειναν ικανοποιημένοι με το να πιστεύουν αυτά που οι πατέρες τους πίστευαν και με το να ζουν όπως εκείνοι έζησαν. Το αποτέλεσμα ήταν η θρησκεία να καταντήσει τυπολατρία, ενώ τα λάθη και οι προκαταλήψεις που θα έπρεπε να είχαν απορριφτεί αν η εκκλησία εξακολουθούσε να βαδίζει στο φως του θεϊκού Λόγου, διατηρήθηκαν με ευλάβεια. Με αυτόν τον τρόπο, το πνεύμα της Μεταρρύθμισης σταδιακά εξασθένισε στο σημείο που οι διαμαρτυρόμενες εκκλησίες παρουσίασαν την ίδια σχεδόν ανάγκη για αλλαγή όπως και η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία την εποχή του Λούθηρου. Το ίδιο κοσμικό πνεύμα και ο ίδιος πνευματικός λήθαργος εκδηλώθηκαν και πάλι. Η ίδια βαθιά υπόληψη δίνεται στις γνώμες των ανθρώπων και οι ανθρώπινες θεωρίες αντικαθιστούν τα διδάγματα του Λόγου του Θεού. Υπερηφάνεια και επιδεικτική εκκεντρικότητα υποθάλπονταν κάτω από το κάλυμμα της θρησκείας και οι εκκλησίες υπέστησαν διάβρωση. Με αυτόν τον τρόπο, χαλάρωσαν οι αρχές για τις οποίες οι Μεταρρυθμιστές εργάστηκαν και υπέφεραν τόσο πολύ.ΙΑ 275.3
Όταν ο Σατανάς διαπίστωσε ότι απέτυχε να εξοντώσει την αλήθεια με το διωγμό, κατέφυγε πάλι στο ίδιο σχέδιο του συμβιβασμού που είχε οδηγήσει στη μεγάλη αποστασία και στην εγκαθίδρυση της ρωμαϊκής εκκλησίας. Κατάφερε να πείσει τους Χριστιανούς να συμμαχήσουν όχι τώρα με τους ειδωλολάτρες, αλλά με αυτούς που με τη μεγάλη τους προσήλωση στα εγκόσμια, αποδείχτηκαν το ίδιο ειδωλολάτρες όπως και οι προσκυνητές των λαξευτών εικόνων.ΙΑ 276.1
Ο Σατανάς δεν ήταν ικανός να κρατήσει περισσότερο την Αγία Γραφή από το λαό, επειδή αυτή πλέον ήταν στη διάθεση όλων. Προκειμένου όμως να φτάσει οπωσδήποτε στο σκοπό του, σοφίστηκε να την υποτιμήσει στα μάτια των ανθρώπων οι οποίοι, παραμελώντας την έρευνα των Γραφών, εξακολουθούσαν να παραδέχονται λανθασμένες ερμηνείες και να ασπάζονται αστήρικτες από τη Γραφή διδασκαλίες. Ο Σατανάς εξακολουθούσε τη διαστροφή των Βιβλικών διδασκαλιών και οι παραδόσεις που θα έφερναν την καταστροφή αμέτρητων ψυχών ρίζωναν βαθιά. Η εκκλησία διατηρούσε και υποστήριζε αυτές τις παραδόσεις αντί να μένει ικανοποιημένη με «την πίστην την άπαξ παραδοθείσαν εις τους αγίους”. Χωρίς καμία συναίσθηση της κατάστασής τους και του κινδύνου που διέτρεχαν, η εκκλησία και ο κόσμος γρήγορα πλησίασαν στην πιο επίσημη και βαρυσήμαντη περίοδο της ιστορίας της γης - την περίοδο της αποκάλυψης του Υιού του ανθρώπου.ΙΑ 276.2