ΚΕΦΑΛΑΙΟ 50 - Η ΑΓΓΕΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ
Η προφητεία του πρώτου αγγέλου, όπως εμφανίζεται στο ιδ’ (14°) κεφάλαιο της Αποκάλυψης, εκπληρώθηκε με το μεγάλο κίνημα του Αντβεντισμού το 1840-1844. Τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Αμερική, άνθρωποι πίστης και προσευχής συγκινήθηκαν βαθιά με τηνπροσοχή που δόθηκε στις προφητείες και, εξετάζοντας τα λόγια της θεοπνευστίας, ανακάλυψαν ισχυρές αποδείξεις ότι το τέλος του κόσμου πλησίαζε. Το Πνεύμα του Θεού παρακινούσε τους δούλους Του να μεταδώσουν την προειδοποίηση. Παντού αντηχούσε το αιώνιο ευαγγέλιο: «Φοβήθητε τον Θεόν και δότε δόξαν εις αυτόν, διότι ήλθεν η ώρα της κρίσεως αυτού” (Αποκ. ιδ’ 7).ΙΑ 277.1
Οπουδήποτε στον κόσμο ταξίδευαν οι ιεραπόστολοι, μαζί τους έφταναν και οι αγαθές αγγελίες της σύντομης επιστροφής του Χριστού. Σε διάφορες χώρες εμφανίστηκαν μεμονωμένες ομάδες Χριστιανών οι οποίοι, αποκλειστικά με τη μελέτη των Γραφών, κατέληξαν να πιστεύουν ότι ο ερχομός του Σωτήρα πλησίαζε. Σε μερικά μέρη της Ευρώπης που οι νόμοι ήταν πολύ αυστηροί και οι κήρυκες της επικείμενης επιστροφής του Κυρίου βρέθηκαν αναγκασμένοι να σιγήσουν, ο Θεός γνωστοποίησε την αγγελία κατά ένα θαυματουργικό τρόπο μεταχειριζόμενος μικρά παιδιά.ΙΑ 277.2
Η διάδοση της αγγελίας στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής ανατέθηκε στον Γουλιέλμο Μίλερ και στους συνεργάτες του. Ένας αγροκτηματίας, ο οποίος είχε άλλοτε οδηγηθεί να αμφιβάλει για τη θεϊκή αυθεντία των Αγίων Γραφών, παρακινήθηκε από το Άγιο Πνεύμα να ερευνήσει τις προφητείες. Άγγελοι σταλμένοι από τον ουρανό καθοδηγούσαν τη σκέψη του και τον βοηθούσαν να κατανοήσει το Λόγο του Θεού. Ο ένας κρίκος της αλυσίδας της αλήθειας μετά τον άλλον αντάμειβε τις προσπάθειές του καθώς βήμα προς βήμα εξιχνίαζε τα σπουδαία προφητικά μονοπάτια. Ο Λόγος τον οποίο αρχικά δεν θεωρούσε θεόπνευστο, ανοιγόταν τώρα μπροστά στα μάτια του με όλη την ομορφιά και τη δόξα του. Είδε ότι το ένα μέρος της Γραφής εξηγεί το άλλο και όταν συναντούσε κάτι το δυσνόητο, συνήθιζε να το συγκρίνει με όλα τα εδάφια που ήταν παρεμφερή προς το θέμα αυτό. Διάβαζε τον άγιο Λόγο του Θεού με χαρά και με μεγάλο σεβασμό και εκτίμηση.ΙΑ 277.3
Προχωρώντας στις προφητείες, κατάλαβε ότι οι κάτοικοι της γης ζούσαν στις τελευταίες σκηνές της ιστορίας του κόσμου χωρίς όμως να το ξέρουν. Παρατηρώντας τις εκκλησίες, έβλεπε ότι είχαν διαφθαρεί. Είχαν στρέψει την προσοχή τους από τον Χριστό και την είχαν προσηλώσει στον κόσμο. Ζητούσαν τις εγκόσμιες τιμές και κυνηγούσαν τα πρόσκαιρα πλούτη αντί να τοποθετούν το θησαυρό τους στον ουρανό. Διέκρινε παντού την υποκρισία, το σκοτάδι και το θάνατο. Το πνεύμα του ταρασσόταν. Όπως ο Ελισσαιέ είχε κληθεί να αφήσει τα βόδια και το χωράφι που όργωνε και να περιβληθεί τη μηλωτή της καθιέρωσης στο προφητικό λειτούργημα, έτσι και ο Γουλιέλμος Μίλερ πήρε την κλήση να παρατήσει το αλέτρι του και να παρουσιάσει στον κόσμο τα μυστήρια της βασιλείας του Θεού.ΙΑ 278.1
Με φόβο και τρόμο ανέλαβε το καινούργιο αυτό καθήκον, οδηγώντας τους ακροατές του βήμα προς βήμα στο δρόμο των προφητικών εκπληρώσεων μέχρι τον καιρό της δευτέρας παρουσίας του Χριστού. Η μαρτυρία της προφητείας που τοποθετούσε την έλευση του Χριστού στην άνοιξη του 1844 έκανε βαθιά εντύπωση στους ανθρώπους. Καθώς η αγγελία προχωρούσε από τη μία Πολιτεία στην άλλη, αφύπνιζε παντού ένα ζωηρότατο ενδιαφέρον. Πολλοί πείθονταν ότι οι προφητικές ερμηνείες ήταν ακριβείς και, θυσιάζοντας τις γνώσεις τους, χαρούμενα αποδέχονταν την αλήθεια. Ακόμη και μερικοί ιεροκήρυκες, βάζοντας κατά μέρος τις προσωπικές τους θρησκευτικές αντιλήψεις και τα αισθήματά τους, εγκατέλειπαν και το μισθό και την εκκλησία τους και διέδιδαν τον ερχομό του Ιησού.ΙΑ 278.2
Καθώς όμως τέτοιου είδους ιεροκήρυκες ήταν σχετικά ολιγάριθμοι, το έργο αυτό κυρίως ανέλαβαν να εκτελέσουν ταπεινά λαϊκά μέλη των εκκλησιών. Αγρότες εγκατέλειπαν τα χωράφια τους, τεχνίτες τα εργαλεία τους, έμποροι τις πραμάτειες τους, επαγγελματίες τα πόστα τους. Και πάλι ο αριθμός των εργατών αυτών ήταν μικρός ανάλογα με το έργο που έπρεπε να επιτελεστεί. Η χλιαρή κατάσταση της εκκλησίας και η αμαρτωλότητα του κόσμου πίεζε τις ψυχές των ευσυνείδητων αυτών φρουρών και χωρίς να δυσανασχετούν υπέμειναν κόπωση, στερήσεις και ταλαιπωρίες, για να μπορέσουν να καλέσουν τους ανθρώπους σε μετάνοια που οδηγεί στη σωτηρία. Παρόλη την αντίδραση του Σατανά, το έργο εξακολουθούσε να προχωρεί και χιλιάδες ψυχές ασπάστηκαν το μήνυμα της επιστροφής του Κυρίου.ΙΑ 278.3